Πολύ πριν το εμπεδώσουμε σαν στυλιστική προσταγή της Chanel, το συναντάμε στις ντουλάπες της Βικτωριανής εποχής ως σύμβολο πένθους – η βασίλισσα Ελισάβετ το φορούσε επί 40 χρόνια, τιμώντας το θάνατο του συζύγου της, πρίγκιπα Άλμπερτ.
Ο λόγος για το μαύρο φόρεμα, που από τη δεκαετία του 1920 και μετά σήμανε την απόλυτη έκφραση απελευθέρωσης, επαναπροσδιορίζοντας τον τρόπο που ντύνεται μια γυναίκα. Όχι άδικα, αφού η απλή γραμμή και η λειτουργικότητά του, είχαν ως αποτέλεσμα την άνεση και την κομψότητα.
Ήταν αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που ενσωμάτωσε στα σχέδιά της η Coco, ικανές να εκτοξεύσουν τόσο τη δική της φήμη όσο και του ίδιου του φορέματος, που ξεχώρισε για το αυστηρό ντεκολτέ του. Φυσικά, στη διάδοσή του συνέβαλαν και άλλα φωτεινά μυαλά της βιομηχανίας της εποχής, όπως ο Γάλλος Jean Patou ή ο Βρετανός Edward Molyneux.
Όταν αργότερα άρχισε να εμφανίζεται στην κινηματογραφική οθόνη ή στις θεατρικές σκηνές, αναπόφευκτα η πλειοψηφία των θεατών έκανε λαμπερούς συνειρμούς. Αρκεί να θυμηθούμε πώς η Audrey Hepburn μαγνήτιζε τα βλέμματα στο Breakfast at Tiffany’s το 1961 φορώντας ένα μαύρο κομψό φόρεμα Givenchy.
