Aγαπήσαμε:
Ένα ρούχο που θα μπορούσε να εκτίθεται σε μουσείο. Σε μια βιτρίνα για τουλάχιστον έξι μήνες. Σε μία προθήκη από πλέξιγκλας. Αλλά τι νόημα έχει να βλέπεις μόνο ένα ρούχο και να μην μπορείς να το φοράς, να το αισθάνεσαι, να το μυρίζεις, να νιώθεις ασφάλεια μέσα του; Μόλις είδα το γήινο παλτό από τον οίκο Schiaparelli, με τα ζωγραφισμένα στο χέρι stencils, θυμήθηκα τις ώρες που αφιέρωνα στο σχολείο, στο μάθημα των καλλιτεχνικών, όταν χάραζα πάνω σε φύλλα λινόλεουμ, εμπριμέ μοτίβα με κάθε λεπτομέρεια. Μαζί με την υπογραφή μου. Και τώρα που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου, Daniel Roseberry, επενδύει στην χαρά της κουτύρ, στα όρια και του πρετ-α-πορτέ, είναι η στιγμή να προσέξουμε την ανατομία, μέσα κι έξω, να αποκωδικοποιήσουμε τις λευκές πινελιές, να δούμε την φόδρα αλλιώς. Το περιεχόμενο. Την ουσία. Σε έναν κόσμο που όλοι στέκονται στην επιφάνεια, στη βιτρίνα, στο ψέμα, εμείς μπορούμε απλώς να επιμένουμε με αλήθεια.