Το κλασικό, μαύρο σακάκι στην απόλυτη εκδοχή του. Είναι ένα κομμάτι της γκαρνταρόμπας μας που δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα. Γιατί ένα κλασικό, μαύρο σακάκι είναι σαν τα τζιν, και το μικρό, μαύρο φόρεμα. Ποτέ δεν αισθάνεσαι ότι έχεις αρκετά. Και κάπως έτσι ξεχώρισα ένα Bottega Veneta σταυρωτό σακάκι από μαλλί, το οποίο, βάζει τη δική του δημιουργική, απροσδόκητη βερσιόν, σε μια κλασική ανάγνωση. Σκέφτομαι ότι με το συγκεκριμένο ρούχο, δεν χρειάζεται καν να φοράω κοσμήματα. Με τα κουμπιά, τους τονισμένους ώμους και τις λεπτομέρειες στο πέτο, νιώθεις ότι μπορείς να πετάξεις. Να φτάσεις παντού. Να φεύγεις το πρωί από το σπίτι και να επιστρέφεις το βράδυ, με μια ασπίδα. Ένα σακάκι που σε συστήνει. Σε καλύπτει. Σε προφυλάσσει. Σου προσθέτει ασφάλεια. Σε ηρεμεί. Μπορούν τα ρούχα να έχουν μαγικές ιδιότητες; Αν το πιστεύεις, όλα μπορούν να συμβούν.
Ένα αξεσουάρ που θέλεις να φοράς, να βλέπεις, να ξαναφοράς, να φωτογραφίζεις, για τα μάτια σου μόνο. Και την καρδιά σου. Να ανθίζεις. Μέσα σου. Στις μύτες. Να αισθάνεσαι ότι η άνοιξη δεν θα αργήσει να φανεί. Τα δερμάτινα σανδάλια με το τρισδιάστατο λουλούδι στο τακούνι από τον Valentino Garavani είναι έργο τέχνης. Και αυτό δεν αποτελεί κλισέ. Γιατί υπάρχουν βραδινές γόβες ή πέδιλα, και υπάρχουν και παπούτσια που σχεδιάστηκαν για να αφηγηθούν ιστορίες. Αν θέλουμε, μπορούμε να τις ακούσουμε κιόλας. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα λευκό λουλούδι που ήθελε να φέρει χαρά. Να θυμίσει στο μαύρο πως δεν κρατάει για πάντα. Είναι κι αυτό κομμάτι της διαδικασίας. Το σκοτάδι με το φως, το μαύρο με το άσπρο, το τέλος με την αρχή, ο χειμώνας που δεν φοβάται, και δεν θυμώνει με την πρώτη ηλιαχτίδα. Σκέφτομαι να φοράω τα ανθισμένα μου σανδάλια με μαύρα ρούχα. Να περπατάω αργά, νωχελικά, με τον ρυθμό που μόνο η φύση μπορεί να μας δώσει.
Ένα ζευγάρι μπαλαρίνες που μοιάζει να δημιουργήθηκε για να μας συντροφεύει, όπου θέλουμε να πάμε, και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Και κάπως έτσι βρήκα σαν μαγική εφεύρεση, από την Ancient Greek Sandals, τις μπαλαρίνες Aerati. Χειροποίητες, νεορομαντικές, φωτογενείς και διακριτικές. Σκέφτομαι να τις φοράω με κάλτσες, τις πιο κρύες μέρες, να απολαμβάνω το κολακευτικό λουράκι σε σχήμα T, να μπορώ να τρέξω μακριά, να χαθώ για λίγο, να ξεχάσω που βρίσκομαι. Στον τόπο και στον χρόνο. Είναι η εποχή που θέλεις να αισθάνεσαι ότι τίποτα δεν σε κρατάει. Τίποτα δεν σε βαραίνει. Μπορείς να εμπιστευτείς ρούχα και αξεσουάρ που δεν θα σε προδώσουν αλλά θα σε βοηθήσουν να νιώσεις πιο ανάλαφρος. Χωρίς προορισμό. Με πυξίδα ένα συναίσθημα. Μια μελωδία. Μια λέξη. Μια ανάμνηση. Ένα βλέμμα. Μια στιγμή.
Ένα κόσμημα που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο. Είναι ελληνικό, διαχρονικό, είναι λαμπερό, μοιάζει σα να φτιάχτηκε για να μην φύγει ποτέ από το σώμα μας. Το δέρμα μας. Τον λαιμό μας. Την ιστορία μας. Με την υπογραφή Minas, ήδη από το 1976, το εμβληματικό choker C271, σε κίτρινο χρυσό, ή μασίφ 18 καρατίων, με οξειδωμένο φινίρισμα, -και εγγύηση ζωής-, έχει και μέγεθος. Αρκεί να βρούμε τη μέση περίμετρο του λαιμού μας και να προχωρήσουμε στη μέτρηση του μήκους του. Ένα κόσμημα sur mesure; Ένα κόσμημα που αισθάνομαι ότι γίνεται πιο όμορφο με τον χρόνο, εναρμονίζεται με τις συνήθειες και τα ρούχα μας, μένει εκεί, σαν υπενθύμιση. Πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα, την ίδια στιγμή όμως μπορεί να γίνει η συντροφιά μας. Να μας θυμίζει κάτι. Ίσως από τη δεκαετία του ’70, αλλά και πιο μετά, πιο πριν, να μας φωτίζει, να κατευνάζει τις σκέψεις, να σπάει τα κύματα, τις αναμνήσεις που έρχονται σαν τσουνάμι, όταν είσαι μόνος σε μια μπλε, μαύρη, απέραντη θάλασσα. Ο χρυσός έχει αυτή τη δύναμη. Είναι η αντανάκλαση της καρδιάς όταν δεν υπάρχουν πια λέξεις.
