Θάλεια Καραφυλλίδου | Editor-in-Chief
Νομίζω πάντα με γοήτευαν (και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα) οι άντρες που έγραφαν ωραία. Αυτοί που ήξεραν να σε συνεπαίρνουν με το λόγο τους. Αυτοί που το έκαναν επάγγελμα. Ίσως γι᾽ αυτό αγάπησα τον Jesse, τον πρωταγωνιστή του Before Sunset, του δεύτερου μέρους της τριλογίας του Πριν, ενός συγγραφέα που έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο με την ελπίδα ότι θα ξανασυναντήσει τη Celine. Τη γυναίκα που πριν 9 χρόνια γνώρισε σ᾽ ένα τρένο και πέρασε μια ολόκληρη μέρα μαζί της στη Βιέννη. Η ταινία ξεκινάει στο πιο γνωστό βιβλιοπωλείο του Παρισιού, το Shakespeare and Company, όπου ο Jesse παρουσιάζει το βιβλίο του και με μιας τα χάνει όταν αντικρίζει μπροστά του τη Celine. Περπατούν μέχρι το 11ο διαμέρισμα, κάθονται στο αγαπημένο μου καφέ, το Le Pure Cafe, εξιστορούν τι συνέβη στις ζωές τους και κοιτάζουν ο ένας τον άλλον με τόση τρυφερότητα που νομίζεις ότι “θα διαλυθείς και εσύ σε εκατομμύρια μόρια”. Μιλούν για την αγάπη, τον έρωτα, την απιστία, τα ματαιωμένα τους όνειρα, τα σημαντικά και τα ασήμαντα. Δεν ανταλλάσσουν ούτε ένα φιλί αλλά πρόκειται για μια από τις πιο ρομαντικές ταινίες που έχω δει. Απ’ αυτές που σε κάνουν να πιστεύεις (ακόμη) στη μαγεία του έρωτα.
Έλις Κις | Fashion Features Director
Υπάρχουν σχέσεις που καθορίζονται από εκείνο που δεν ειπώθηκε ποτέ. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο συνέβη στην περίπτωση της Σάρλοτ-Scarlett Johansson και του Μπομπ-Bill Murray, που συναντιούνται για πρώτη φορά στο μπαρ του ξενοδοχείου Hyatt Park στο Τόκιο, στο Lost in Translation της Sofia Coppola. Η Σάρλοτ είναι μια νεαρή απόφοιτος πανεπιστημίου που έχει ακολουθήσει τον σύζυγο της στην Ιαπωνία, όπου εκείνος έχει κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ο Μπομπ, ένας «κουρασμένος» ηθοποιός, βρίσκεται στην ίδια χώρα για τα γυρίσματα ενός διαφημιστικού σποτ για το τοπικό ουίσκι Suntory. Μαζί, η Σάρλοτ και ο Μπομπ θα ανακαλύψουν το Τόκιο-by-night, θα τραγουδήσουν σε καραόκε κλαμπ, θα αλληλοπαρηγορηθούν για την προσωπική κρίση που βιώνουν και νικώντας επιτέλους το jet lag, θα τους πάρει ο ύπνος, ο ένας δίπλα στον άλλον. Σε μια εποχή που όλα επιτρέπονται και αναμένονται, η Σάρλοτ και ο Μπομπ δεν θα κυριευτούν από ένα αχαλίνωτο πάθος και κανένα ρούχο τους δεν θα βρεθεί στο πάτωμα μιας 5στερης σουίτας. Απλώς, ο ένας θα αγγίξει τον άλλον με την απρόσμενη τρυφερότητα μιας ιστορίας που φτάνει στο τέλος της χωρίς νικητές και ηττημένους. Στα τελευταία λεπτά της ταινίας, ο Μπομπ βρίσκεται καθ οδόν για το αεροδρόμιο όταν διακρίνει τη Σάρλοτ μέσα στο πλήθος. Το ταξί σταματάει, ο Μπομπ τρέχει προς το μέρος της και της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Ως αθεράπευτα meta-romantic, με ισχυρές, όμως, δόσεις κυνισμού, αγαπώ πολύ την εικόνα αυτού του ψιθύρου – το περιεχόμενο του οποίου δεν έμαθα ποτέ.
