Η κινηματογραφική μεταφορά της Φόνισσας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για την καταξιωμένη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Εύα Νάθενα που περνά στην σκηνοθεσία. Η ίδια όπως και οι πρωταγωνίστριες της πολυαναμενόμενης παραγωγής, φωτογραφήθηκαν για την Vogue Greece Νοεμβρίου που κυκλοφορεί το Σάββατο 28 Οκτωβρίου με την Καθημερινή, και είναι αφιερωμένη στη μαγεία του σινεμά.
Η Καρυοφυλιά Καραμπέτη υποδύεται τη Φραγκογιαννού σε μια από τις πιο δυνατές της ερμηνείες. «Χαίρομαι, γιατί μέσα από τη ματιά της Εύας οδηγήθηκα σε μια ανάγνωση βαθύτερη και πιο αποκαλυπτική. Η σκληρή ζωή της Χαδούλας, η εσωτερική της διαδρομή, οι αμείλικτες αποφάσεις της, η ψυχική της πάλη ανάμεσα στα συναισθήματα και στις πράξεις της έκαναν πολύ δύσκολο το ερμηνευτικό μου έργο και τα γυρίσματα ήταν την ίδια στιγμή δημιουργικά και οδυνηρά. Ελπίζω ότι το κοινό θα επικοινωνήσει με τα μηνύματα της ταινίας», εξηγεί.
Η Έλενα Τοπαλίδου ενσαρκώνει την Αμέρσα, που κράτησε τον εαυτό της μακριά από τα ανδρικά χέρια, τον γάμο, τη συνεύρεση και τη μητρότητα. «Είναι ένας συγκινητικός ρόλος. Αυτή η γυναίκα, επειδή ακριβώς δεν μοιράστηκε με άλλους, έχει μια εσωτερικότητα και μια σοφία. Έχει παρατηρήσει και αντιληφθεί τα πάντα, είναι φορτωμένη με τη φρικιαστική επίγνωση ότι η μητέρα της σκοτώνει τα παιδιά και τρέμει», περιγράφει στη Vogue Greece Νοεμβρίου.
Η Μαρία Πρωτόπαππα βλέπει τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ως βαθιά ευαίσθητο, που μπορούσε να διαβάσει τις αιτίες πίσω από τα φαινόμενα στην ψυχή και στην κοινωνία. «Δεν έπαιρνε θέση υπέρ ή κατά των ψυχών, κατέγραφε τα ταξίδια τους με τρόπο που να μας επιτρέπει να δούμε και να νομίζουμε ότι ανακαλύψαμε κάτι μόνοι μας. Έβλεπε με ποιον τρόπο τα συστήματα επενεργούσαν πάνω τους και εξωθούσαν σε πράξεις ή παράλυση. Οι γυναίκες, όσο και οι άντρες, έριχναν λάδι στη φωτιά του μαρτυρίου τους, διαιωνίζοντας αντιλήψεις που παρήγαν θύτες και θύματα».
Η Πηνελόπη Τσιλίκα υποδύεται τη Δελχαρώ, την κόρη που είναι κλεισμένη στο σπίτι για να υπηρετεί τον άνδρα της. « Είναι η πιο περιορισμένη γυναίκα της οικογένειας και μ’ έναν τρόπο το έχει αποδεχτεί χωρίς αντιρρήσεις – γεγονός που μου προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον υποκριτικά. Ήταν πρόκληση να κατανοήσω τι είναι αυτή η ησυχία, τι σημαίνει αυτό το χαμηλό βλέμμα και η αποφυγή κάθε έντασης που θα μπορούσε να προκαλέσει μια αλλαγή. Προσπάθησα να την αγαπήσω και να της προσφέρω, παρά την ολοκληρωτική παραίτηση και υποταγή της, μια δυναμική μέσα από την ησυχία αυτού του βλέμματος».
Τέλος η σκηνοθέτις Εύα Νάθενα, εξηγεί ότι δημιούργησε την ταινία με την επιθυμία να σβήσει το τραύμα που κληρονόμησαν οι γυναίκες. «Το λεγόμενο “διαγενεακό τραύμα”. Εστίασα πάνω σε αυτό και δούλεψα πολύ για να το αναγνωρίσω ακόμη και μέσα μου. Όλα είναι συμβολικά στον Παπαδιαμάντη. Και η δομή της τραγωδίας ολοζώντανη και φανερή. Γνώριζε τόσο καλά τους μύθους -βασικό συστατικό των αρχαίων τραγωδιών– ώστε να τους χωρέσει με έναν μοναδικό για εκείνη την εποχή τρόπο, ξανασυστήνοντάς μας την ανθρώπινη φυλή».
Μην χάσετε τη Vogue Greece Νοεμβρίου που κυκλοφορεί το Σάββατο 28 Οκτωβρίου με την Καθημερινή.
