Η ζωή και η μουσική του έχουν τον αντίκτυπο τροχαίου ατυχήματος – σε παγώνουν. Ο Nakhane γεννήθηκε στο Πορτ Ελίζαμπεθ της Νότιας Αφρικής. Σαν ομοφυλόφιλος έφηβος σε μια σκληροπυρηνική οικογένεια συντηρητικών Χριστιανών – και μιας ακόμα πιο καταπιεστικής κοινωνίας – δεν άργησε να συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη μάχη της ζωή του είχε έναν, σχεδόν ανίκητο αντίπαλο: την ίδια του τη φύση. Στα 17 του έκανε coming out στους φίλους του και δύο χρόνια αργότερα στους γονείς του, εγκαινιάζοντας μια περίοδο σκληρής ενηλικίωσης.
«Η μητέρα μου με πήγε σε μια εκκλησία, πιστεύοντας ότι η καθημερινή προσευχή θα μπορέσει να θεραπεύσει την «αρρώστια» μου. Το ίδιο πίστευα κι εγώ. Νόμιζα ότι αν δεν αποβάλω την έλξη μου προς το ίδιο φύλο, θα καταλήξω στην κόλαση. Επέλεξα μια άλλη εκκλησία. Μέχρι τα 25 μου πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Στην πορεία άρχισα να βλέπω τη ζωή μου να διαλύεται. Συνειδητοποίησα πως ούτε τη Βίβλο διάβαζα ούτε προσευχόμουν. Άρχισα να βρίσκω τον πραγματικό εαυτό μου και πήρα την απόφαση να φύγω», μου λέει ο 31χρονος καλλιτέχνης από το Λονδίνο, όπου ζει εδώ και δύο χρόνια.
Έχει μόλις επιστρέψει από μια άλλη θεραπεία, αυτή τη φορά καθόλου επίπονη για την ψυχή του. «Ήμουν σ’ ένα “writing retreat” στο Βέλγιο. Προετοιμάζω ένα νέο άλμπουμ και η απομόνωση με βοηθά». Οι στίχοι του μοιάζουν με θυμωμένα «διαμάντια», περιγράφοντας όσα έζησε στην Αφρική. Μαζί και όσα ακολούθησαν το 2017, όταν καθημερινά λάμβανε απειλές για τη ζωή του με αφορμή τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία The Wound, το βραβευμένο φιλμ του John Trengove που μίλησε ανοιχτά για το ταμπού της ομοφυλοφιλίας στον πληθυσμό των μαύρων της Αφρικής.
«Το καλό με τον 21ο αιώνα είναι ότι οι άνθρωποι παθιάζονται εύκολα, απειλούν να σε σκοτώσουν επειδή είσαι διαφορετικός, αλλά ακόμα ευκολότερα ξεχνούν και στρέφονται στον επόμενο στόχο τους. Ευτυχώς, με ξέχασαν», λέει γελώντας, σαν να προσπαθεί να ξορκίσει με χιούμορ τον παραλογισμό. Κάθε φορά που τραγουδάει το Υou will not die (Δεν θα πεθάνεις), θυμάται τα τραύματα του παρελθόντος τα οποία, όπως λέει, «ακόμα με πληγώνουν».
Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο ομότιτλο άλμπουμ του, που διαγράφει τη θριαμβευτική πορεία του στα παγκόσμια charts, βάζοντάς τον στη λίστα με τους πιο υποσχόμενους queer καλλιτέχνες. Ακόμα και η Madonna δεν δίστασε να μιλήσει για το ταλέντο του όταν τον ανακάλυψε. «Τη νιώθω φίλη μου. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, βγαίνουμε για φαγητό, πηγαίνουμε σινεμά… Μου δίνει πολλές και χρήσιμες συμβουλές».
Η pop star ίσως βλέπει στο πρόσωπό του έναν άξιο συνεχιστή. Αναμφίβολα, έχει όλες τις προδιαγραφές να το πετύχει: μυθιστορηματική ζωή, αισθαντική φωνή, τραγούδια με εκτόπισμα και μια queer αισθητική που θέτει συνεχώς σε πρώτο πλάνο. «Λαμβάνω πολλά μηνύματα από άτομα που έζησαν ή ζουν παρόμοιες καταστάσεις με τη δική μου. Αντλούν δύναμη από μένα. Ξέρετε, το αίσθημα του περιθωρίου είναι ανυπόφορο. Θέλω να πω σ’ αυτούς τους ανθρώπους ότι δεν είναι μόνοι. Έχουν δικαίωμα στην αγάπη και τον σεβασμό».
Info: 26 Ιουνίου, 20.30, ΚΠΙΣΝ, στο πλαίσιο του φετινού Summer Nostos Festival (είσοδος ελεύθερη – αποκλειστικός δωρητής: ΙΣΝ). Δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιουνίου της Vogue Greece.
