O Simon Le Bon στη Vogue Greece

Τι συμβολίζουν οι Duran Duran του 2022 και πώς καταφέρνουν να παραμένουν fashion icons;

Θέλουμε να είμαστε το συγκρότημα με τη μουσική του οποίου ο κόσμος χορεύει, ακούει τα τραγούδια του όταν έχει βρει τον έρωτα της ζωής του ή όταν θέλει να ξεφαντώσει μια νύχτα – αυτό είναι η ουσία των DD. Είμαστε ενθουσιώδεις όσον αφορά τη μόδα, πάντα την εξερευνούσαμε. Δεν ανεβαίνεις στη σκηνή ντυμένος όπως όταν πας στο γήπεδο. Ξέρεις ότι θα έχεις τα μάτια του κόσμου στραμμένα επάνω σου και θέλεις να τους δώσεις κάτι αξιόλογο να δουν, εκτός από αυτό που θα ακούσουν. Μεγαλώνοντας είναι ωραίο να μένεις σε επαφή με την εποχή, ακολουθώντας το ρεύμα και ενσωματώνοντας στην εμφάνισή σου σύγχρονα στοιχεία. Κατά κάποιον τρόπο, έτσι μένεις νέος.

Κάτι επίσης αξιοθαύμαστο είναι το ότι παραμένετε μαζί και δεμένοι τόσα χρόνια!

Πολύ σωστή παρατήρηση. Όντως παραμένουμε μαζί και ως άνθρωποι, πέρα από καλλιτέχνες. Έχοντας κοινό τη μουσική μας, καλλιεργήσαμε την αγάπη ο ένας για τον άλλο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν περάσαμε από μια φάση ανταγωνισμού για την προσοχή των μέσων και, γιατί όχι, για την ερωτική έλξη που ασκούσαμε στις θαυμάστριές μας. Μεγαλώνοντας όμως το ξεπεράσαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι μαζί φτιάχνουμε ωραία μουσική και ότι, τελικά, πάνω απ’ όλα είμαστε καλοί φίλοι. Ο σεβασμός που έχουμε ο ένας για τον άλλο μας κάνει να νιώθουμε ισότιμοι στο συγκρότημα, κάτι που επεκτείνεται και στα οικονομικά. Μοιραζόμαστε τα κέρδη εξίσου και αυτό νομίζω ότι είναι ο βασικός λόγος που παραμένουμε μαζί. Δεν μπορεί να διατηρηθεί η φιλία όταν κάποιος πληρώνεται τρεις ή τέσσερις φορές παραπάνω από τον άλλο, γιατί αυτό γεννά μνησικακία. Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα, στα οποία δεν θα αναφερθώ, για προφανείς λόγους. Υπήρξαν, είναι αλήθεια, φορές που ως άτομα ή ως συγκρότημα χάσαμε για λίγο το παιχνίδι, ξαναβρήκαμε όμως την ισορροπία μας. Περάσαμε από την απόλυτη επιτυχία σε μια περίοδο παρακμής, κάτι που, μόλις το συνειδητοποιήσεις, σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Σε αυτή τη φάση, όταν βγαίνουν στην επιφάνεια οι ανασφάλειές σου και επικρατεί ο εγωισμός σου, είναι που βασίζεσαι στους άλλους, γίνονται η πυξίδα σου. Τότε χρειάζεσαι τους συναδέλφους σου, και αυτό είναι το θεμέλιο της δικής μας αμοιβαίας φιλίας και εμπιστοσύνης. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχαμε πιάσει πάτο, είχαμε μείνει εγώ, ο Nick Rhodes και ο Warren Cuccurullo – ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Ακολούθησε όμως η επανένωση των πέντε αρχικών μελών, που αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον όλων μας. Αν κάποιος είναι φυσιολογικός άνθρωπος -και εμείς θεωρώ ότι είμαστε- δεν πέφτει δεύτερη φορά στην παγίδα του εγωισμού.

Γνωρίζω ότι είσαι πολύ καλός σύζυγος και πατέρας. Πώς τα καταφέρνεις όμως να επιβιώνεις σε ένα σπίτι με τόσες γυναίκες;

Λατρεύω τις γυναίκες! Όσο όμως μεγάλωναν οι κόρες μου, η Amber, η Saffron και η Tallulah, έλειπα συχνά σε περιοδείες και έχασα μέρος της παιδικής τους ηλικίας.

Προσπαθούσα να είμαι παρών επικοινωνώντας τηλεφωνικά μαζί τους, κάτι όχι και πολύ εύκολο. Γι’ αυτό τώρα αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο με τα εγγόνια μου. Έχω δύο και μάλιστα αγοράκια – τον Taro και τον Skye. Είναι τεσσάρων και τριών ετών αντίστοιχα. Ήρθαν και στη συναυλία. Αν τα είδες, ίσως τα πέρασες για κορίτσια, γιατί έχουν μακριά ξανθά μαλλιά, που δεν τα έχουν κουρέψει ποτέ! Δεν θέλει η κόρη μου. Με φωνάζουν «Boombah» και τη Yasmin «Zsa-Zsa».

Φέτος ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά για τους Duran Duran, με μεγάλες συναυλίες και συμμετοχές σε σημαντικά events.

Ολοκληρώσαμε τη φετινή ευρωπαϊκή περιοδεία μας συμμετέχοντας στην έναρξη των Αγώνων της Κοινοπολιτείας και στα μέσα Αυγούστου αρχίσαμε τις συναυλίες στις ΗΠΑ, που θα διαρκέσουν μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Δεν κάναμε πολλές εμφανίσεις, αλλά ήταν όλες σε μεγάλες σκηνές, όπως το Madison Square Garden και το Hollywood Ball. Και, φυσικά, περιμένω με ανυπομονησία το Rock and Roll Hall of Fame, στις 5 Νοεμβρίου, που είναι κάτι αντίστοιχο με το να σε χρίσει ιππότη η βασίλισσα.

Ας μιλήσουμε λίγο για την τεράστια επιτυχία που είχατε στις HΠΑ, ένα δύσκολο κοινό, που πολλοί προσπαθούν καιρό να κατακτήσουν, όμως εσείς το καταφέρατε αμέσως.

Οι ΗΠΑ ήταν πάντα η μεγαλύτερη αγορά και το μεγαλύτερο κοινό μας, πρέπει να το παραδεχτώ, ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με ορισμένες πολιτικές της αμερικανικής κυβέρνησης – πράγμα που δεν είναι βέβαια απαραίτητο για να κάνουμε μια συναυλία εκεί. Ως συγκρότημα ήμασταν πάντα αποστασιοποιημένοι από την πολιτική, αν και κατά καιρούς έχουμε υποστηρίξει ιδέες και σκοπούς, όπως για παράδειγμα τα LGBTQ δικαιώματα ή -αυτή την περίοδο- το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Μέχρι εκεί όμως. Στο παρελθόν μάς έχουν ζητήσει να παραχωρήσουμε τη μουσική μας για εκδηλώσεις του Ρεπουμπλικανικού ή του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά έχουμε αρνηθεί.

Όταν είδα το σόου για το Ιωβηλαίο της βασίλισσας, ομολογώ ότι συγκινήθηκα. Κάνατε μια φανταστική εμφάνιση. Simon, αγαπάς την Ελισάβετ;

Ως Βρετανοί, όλοι λατρεύουμε τη βασίλισσά μας. Για τη γενιά μου -και όχι μόνο-ήταν παρούσα σε όλη μας τη ζωή. Και τώρα που φτάνει σιγά σιγά το τέλος της βασιλείας της και κάτι καινούργιο θα έρθει -ο Κάρολος φαντάζομαι-, τώρα λοιπόν δεν ξέρω πώς νιώθω για τον θεσμό. Η Ελισάβετ είναι καταπληκτική και ήταν τιμή μας που συμμετείχαμε στους εορτασμούς για το Ιωβηλαίο, ένα πολύ σημαντικό γεγονός με καταπληκτική οργάνωση από το BBC. Μας είπαν «θα ανεβείτε στη σκηνή στις 9 και 23», και πραγματικά έτσι έγινε! Απίστευτος συγχρονισμός, αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς το εύρος και το πλήθος των καλλιτεχνών που συμμετείχαν. Όλα ήταν προγραμματισμένα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, ακόμη και ο χρόνος για να πάει ο Nick Rhodes στην τουαλέτα πριν από την εμφάνισή μας! Και ήθελαν να μπούμε στη σκηνή τρέχοντας, για να ανεβάσουμε τον παλμό. Παράλληλα άρχισαν να προβάλλονται εικόνες στο παλάτι. Έπρεπε να αποδώσουμε από την πρώτη στιγμή και νομίζω ότι αντεπεξήλθαμε άριστα. Είμαι περήφανος που ήμασταν μέρος των εορτασμών, αν και ήταν κάτι εξαντλητικό και απαιτητικό.

Ακόμα θυμάμαι τον ντόρο που έγινε όταν η πριγκίπισσα Diana αποκάλυψε πως το αγαπημένο της γκρουπ ήταν οι Duran Duran.

Ένας από τους λόγους της δημιουργίας του μύθου των DD τόσο νωρίς στην καριέρα μας ήταν και αυτή η δήλωση της Diana. Νομίζω ότι δεν θα βρισκόμασταν στο ίδιο σημείο αν δεν είχε συμβεί αυτό. Αργότερα γίναμε φίλοι, τη συναντούσα συχνά σε εκδηλώσεις, αλλά και στο γυμναστήριό μας στο Τσέλσι, όπου ήμασταν μέλη και οι δύο.

Ποιους θαύμαζες όταν ήσουν παιδί;

Στην εφηβεία μου δεν είχα πολλά κοινά με τα υπόλοιπα παιδιά. Ήμουν μάλλον μοναχικός και η μουσική των T. Rex, του Leonard Cohen και του Bob Dylan ήταν οι καλύτεροί μου φίλοι. Όταν σπούδαζα για να γίνω ηθοποιός, θαύμαζα τον Peter O’Toole, τον Richard Burton, τον Tom Courtenay και τον Laurence Olivier – είχα την τύχη να δω από κοντά ηθοποιούς τέτοιου διαμετρήματος. Ως μουσικός, το πρώτο μου ίνδαλμα ήταν ο Marc Bolan με τους T. Rex, που με εισήγαγαν στον κόσμο του David Bowie, τον οποίο είχα θεό! Ήταν ο άνθρωπος που σκεφτόμουν πρώτο όταν ξυπνούσα το πρωί και τελευταίο πριν κοιμηθώ το βράδυ. Είχα αναπτύξει εμμονή μαζί του. Και τότε ήρθαν η πανκ και οι Sex Pistols, οι Clash και η Patti Smith, που ήταν πολύ σημαντική για τη μουσική μου εξέλιξη. Μετά άρχισαν να μου αρέσουν οι Doors.

Θυμάμαι ότι ο Nick Rhodes μού είχε πει κάποτε πως θέλει να μένει πάντα στο κέντρο του Λονδίνου. Εσύ, αντίθετα, πήρες την απόφαση πριν από κάποια χρόνια να μετακομίσεις στα προάστια.

Τώρα ζω στο Barnes, στα περίχωρα του Λονδίνου. Όταν μεγάλωσε η οικογένεια, χρειαστήκαμε περισσότερο χώρο. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα σπίτι όπου γίνεται πάρτι και στέκεσαι κοντά στο παράθυρο – πολύ εύκολα φτάνεις στην πίστα και χορεύεις και το ίδιο εύκολα δραπετεύεις στον κήπο. Μου αρέσει που ζούμε όλοι μαζί. Πλέον σχεδιάζουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο εκτός Λονδίνου και ετοιμάζουμε μια ωραία κατάσταση στα Cotswolds. Ανέκαθεν έμενα σε αστικό περιβάλλον – στο Λονδίνο, που ήταν το σπίτι μου κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, στα προάστιά του, στο Μπέρμιγχαμ, στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη. Είναι η πρώτη φορά που θα μείνω στην εξοχή, για μικρά διαστήματα στην αρχή και θα δούμε πώς θα πάει.

Στην Ελλάδα σάς αγαπάμε πολύ, το ξέρεις. Έχετε προγραμματίσει συναυλίες στη χώρα μας;

Αμοιβαία τα αισθήματα! Αυτή την περίοδο δεν έχουμε προγραμματίσει κάτι, αλλά σίγουρα σκοπεύουμε να έρθουμε κάποια στιγμή. Έχω να βρεθώ εκεί από τη συναυλία μας στη Θεσσαλονίκη και από ένα ταξίδι που έκανα στην Ιθάκη. Τι λέω! Είχαμε κάνει κι εκείνο τον υπέροχο γύρο της Πελοποννήσου, φτάσαμε μέχρι τη Μάνη, ήταν φανταστικά. Α, ναι, ήρθαμε και στη Μύκονο πρόσφατα.

Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο υπερήφανος, Simon;

Είμαι υπερήφανος για τα εγγόνια και τις κόρες μου – αυτά είναι τα επιτεύγματά μου. Όσον αφορά τον εαυτό μου και τη μουσική, νομίζω ότι το να δηλώνει κανείς περήφανος γι’ αυτά είναι επικίνδυνο – δείχνει εγωισμό και σε κάνει ευάλωτο. Όσον αφορά τους DD, θεωρώ ότι απλώς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Φερθήκαμε έξυπνα, αλλά ήμασταν και τυχεροί. Περάσαμε πολύ καιρό γράφοντας ωραία τραγούδια. Και τώρα πια, ανεβαίνοντας στη σκηνή, έχουμε να αντλήσουμε από έναν μουσικό θησαυρό. Στις συναυλίες οι άνθρωποι δεν πάνε να δουν τα συγκροτήματα, αλλά να ακούσουν τα τραγούδια. Κάθε φορά, πριν βγούμε, λέω στα παιδιά: «Αφήστε τα τραγούδια να κάνουν τη δουλειά τους, το μόνο που μένει σ’ εμάς είναι να τα υπηρετήσουμε». Δεν χρειάζεται να υποδύεσαι το παγόνι πάνω στη σκηνή, αρκεί να ερμηνεύεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα τραγούδια σου.

Από πού προέρχεται το υπέροχο όνομά σου;

Σε διαβεβαιώ ότι είναι το πραγματικό μου και μεταφράζεται «Σάιμον ο καλός». Προέρχομαι από οικογένεια Γάλλων μεταναστών. Ήταν Ουγενότοι, προτεστάντες που τον 16ο αιώνα δραπέτευσαν από την -κυρίως- καθολική Γαλλία, για να γλιτώσουν από τους διωγμούς. Simon ο άριστος θα συμπλήρωνα, μετά λόγου γνώσεως.