«Ο φωτογραφικός φακός αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες οπτικές με τον ίδιο τρόπο που η ψυχανάλυση αποκαλύπτει τις υποσυνείδητες αιτίες». Αυτή η ρήση του Walter Benjamin ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του Σταύρου Καστρινάκη. Αυτοδίδακτος στην τέχνη του φακού, αναζητά τις υποσυνείδητες οπτικές των τοπίων που αιχμαλωτίζει στο κάδρο του, μπλεγμένος στις υποσυνείδητες αιτίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς που έμαθε να ξεχωρίζει στην Ψυχολογία της Κρήτης και στη Δραματική Σχολή «Αρχή».
12 χρονών έβγαλε την πρώτη του φωτογραφία. Είχε κρυφτεί πίσω από τον παλιό καναπέ της γιαγιάς του στην Κρήτη και προσπαθούσε να την απαθανατίσει στην πιο αυθόρμητη στιγμή της. Τα χρόνια περνούσαν και η φωτογραφική του συλλογή γέμιζε με εικόνες τοπίων (φυσικών και αστικών), στις οποίες τα πρόσωπα είναι πάντα σε απόσταση. Το αντίθετο, δηλαδή, από τα έργα του Martin Parr, τον οποίο θαυμάζει και θα ήθελε μια μέρα να τον συναντήσει από κοντά.
Η έκρηξη του Instagram του έδωσε ένα πρόσφορο έδαφος για να πειραματιστεί ακόμα περισσότερο. Όταν η εκδότρια ενός design περιοδικού στην Γαλλία του έστειλε μήνυμα ζητώντας του να αγοράσει μια φωτογραφία του για να τη δωρίσει στην οικογένειά της, συνειδητοποίησε ότι το χόμπι του μπορεί να έχει φανατικούς θαυμαστές. Κάπως έτσι τα έργα του βρέθηκαν να κοσμούν το σπίτι ενός αρχιτέκτονα στην Ισπανία και τις σελίδες διεθνούς φήμης εκδόσεων και social media λογαριασμών που ασχολούνται με τη φωτογραφία. Τώρα ετοιμάζονται να εκτεθούν στη Μύκονο, στην πρώτη ατομική έκθεση της καριέρας του.