Μπλε τζιν, μπλε λεωφορεία, μπλε η πολυκατοικία στα Εξάρχεια. Μπλε το φεγγάρι, η Δευτέρα, η κόρη της Beyoncé. Μπλε το μικροσκοπικό μπαρ στην Πατησίων, όπου τραγουδούσε η φίλη Σόνια κάθε Πέμπτη και όπου πέρασες το μεγαλύτερο μέρος του 1998. Μπλε το χρώμα του καινούργιου σου καναπέ, που έκανε οχτώ μήνες να φτάσει, μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις ότι είχε σπασμένη πλάτη. Μπλε οι χάντρες που δωρίζεις στα καινούργια μωρά και όλοι τις βρίσκουν πολύ χαριτωμένες, καλτ και έθνικ.
Μπλε και οι χάντρες που σου χάρισαν οι Τούρκοι φίλοι, όταν αγόρασες το καινούργιο σου σπίτι. Μπλε το στυλό που φωλιάζει στο βάθος της τσάντας σου και σημειώνει τα πιο απίθανα πράγματα που πρέπει να θυμάσαι. Μπλε το καλοκαίρι στην Ελλάδα, μπλε η σημαία που ξέμεινε από την παρέλαση στην 5η Λεωφόρο, μπλε οι φανέλες της ομάδας φούτμπολ του πανεπιστημίου, μπλε η πιστωτική κάρτα που χρησιμοποιείς πιο συχνά.

Μπλε το χρώμα των νυχιών που δεν σου επέτρεπε ο πατέρας σου να έχεις στο σχολείο, μπλε και τα νύχια που έκαναν το αγόρι σου να θυμώσει μερικά χρόνια μετά, μπλε τα βαμβάκια με το ασετόν για να τα σβήσεις, όπως σε υποχρέωσαν. Μπλε το λάμα στη μαρκίζα του τζαζ κλαμπ στο κέντρο που βάζει τις πιο ωραίες ελιές στο Martini, μπλε οι καρέκλες στην αυλή που ξέμειναν σε ημικύκλιο από τη χθεσινή μάζωξη.
Μπλε τα τετράδια με τις κατσαρωμένες άκρες που «ζουν» στα πατάρια του πατρικού σου, μπλε και το εξώφυλλο του βιβλίου στο κομοδίνο. Μπλε η στολή που φοράει ο θείος στη φωτογραφία και δεν τον θυμάσαι ποτέ έτσι, αλλά όποτε κλείνεις τα μάτια για να τον φέρεις στο μυαλό σου βλέπεις το μπλε πουκάμισο με τις λεπτές ρίγες κι εκείνον να σου χαμογελάει.