(Αληθινή) γούνα και άλλοθι

«Fur is dead», και όταν μιλάμε για γούνα, δεν εννοούμε μόνο πανωφόρια αλλά και τσάντες, παπούτσια, pom pom, μπρελόκ για τα κλειδιά και τα αξεσουάρ μας, οτιδήποτε μαλλιαρό, χνουδωτό, για το οποίο, έχει θανατωθεί ζώο για να το αποκτήσουμε.

Στην Καλιφόρνια για παράδειγμα, απαγορεύεται να πουλήσεις πλέον αληθινή γούνα, όχι να την φοράς. Μινκ, τσιντσιλά, αλεπούδες, κουνέλια, κογιότ, μόνο pre-owned, δηλαδή, όταν αποκτούν δεύτερη ζωή. Οτιδήποτε λοιπόν είναι ήδη στην κυκλοφορία είναι ασφαλές. Το παλτό-υπερπαραγωγή της γιαγιάς, για παράδειγμα, στη ντουλάπα, είναι ΟΚ.

Σε χώρες όπως η Σερβία, το Βέλγιο, η Νορβηγία, η Γερμανία, έχουν ήδη απαγορευτεί οι φάρμες στις οποίες εκτρέφονται ζώα για να θυσιαστούν για τη μόδα…  Ευρώπη, Αμερική, Ασία, συναγωνίζονται για κάτι καινοτόμα ανάγλυφο. Την ίδια στιγμή λένε όχι στην αληθινή γούνα, όχι πλέον μόνο η Stella McCartney, η οποία, φωνάζει χρόνια τώρα, και ανακάλυψε την βιολογική εναλλακτική της γούνας, γνωστής και ως Koba με την Natalia Vodianova να την λανσάρει πρώτη στο Instagram της αλλά και οι οίκοι Gucci, Versace, Chanel, Prada, Burberry, Michael Kors, Giorgio Armani, Τom Ford… Και μάλλον όχι μόνο από οικολογική συνείδηση, ή κοινωνική ευαισθησία, απλώς γιατί διαπίστωσαν ότι δεν ανεβάζει το ποσοστό των πωλήσεων η γούνα στη βιτρίνα ή το eshop.

Η μόδα του 2020 αγαπά για τον χειμώνα που διανύουμε, την γούνα που μιμείται την γούνα. Στην Αυστραλία, υπάρχει ένα νέο brand, με την επωνυμία Unreal Fur. Τόσο απλά. Το παιχνίδι έχει αλλάξει. Έχουμε την τεχνολογία με το μέρος μας, να μην την εκμεταλλευτούμε πιο δημιουργικά;

H πολυτέλεια προσφέρεται πλέον για νέες αναγνώσεις. Η Μiuccia Prada το τόλμησε ήδη από το 2011 με τις αναπάντεχες ετόλ που λάνσαρε στην πασαρέλα, και δύο χρόνια αργότερα, με τη συλλογή για την Μiu Miu όπου λίγοι μπορούσαν να καταλάβουν αν πρόκειται για αληθινή γούνα.

Υπάρχουν όμως και λιγότερο αναγνωρίσιμοι σχεδιαστές, εξπέρ όμως πλέον στο είδος τους, όπως η Αγγλίδα Ηannah Weiland, που φτιάχνει ρετρό, μοντέρνα γούνινα παλτό, ακόμη και φορέματα που σέρνονται στο πάτωμα, μια designer που θυμίζει σύγχρονη Ραπουνζέλ και υπογράφει τις συλλογές για το brand Shrimps με λογότυπο μια …γαρίδα, μια γυναίκα που όσο κι αν αγαπά τη μόδα, δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να φορέσει αληθινή γούνα.

Γιατί λοιπόν να φορέσουμε γούνα που μιμείται την …γούνα; Γιατί είναι μαλακή, πολυτελής, ζεστή, ανάλαφρη, μπορεί να φορεθεί περισσότερους μήνες τον χρόνο από ότι η αληθινή. Ο Karl Lagerfeld, στις τελευταίες του συλλογές για τον οίκο Chanel, είχε μπερδέψει το τουίντ με ψεύτικη γούνα, ο Giorgio Armani έκανε την ανατροπή δοκιμάζοντας την αντι-γούνα σε μοβ και μπλε αποχρώσεις ενώ ο Brunello Cucinelli μπορεί να θεωρηθεί ο «εφευρέτης» της κασμιρένιας γούνας για να τον ακολουθήσουν και άλλοι σχεδιαστές που προτιμούν αντί να πειραματιστούν με κλασικές υφές, να παίξουν με νέες αποχρώσεις και σχέδια.

Αν ψάχνετε για γούνινα αξεσουάρ, η εταιρία Ruby+Ed έχει βρει την τέλεια ισορροπία με αφετηρία vintage γούνα και καινοτόμα υλικά. Η Helen Moore ξεσπά σε είδη για το σπίτι (από μαξιλάρια μέχρι ριχτάρια) αλλά και στη μόδα που φοριέται χωρίς ενοχές (τσάντες, φουλάρια, κάπες), την ίδια στιγμή που η Γερμανίδα Dorothee Schumacher παίζει με μοχέρ που θυμίζει την παιδική μας ηλικία ενώ μπορούμε να βρούμε και καπέλα σε στιλ «Πόλεμος και Ειρήνη» από vintage γούνα.

Τώρα που το θυμάμαι, η μαμά μου μπορεί να είναι χορτοφάγος εδώ και δεκαετίες, κληρονόμησε όμως από τη δική της μητέρα κάτι γούνινα παλτό, και βιζόν εσάρπες με «ολόκληρα» ποδαράκια. Με την αδερφή μου, δεν τολμήσαμε ποτέ να τα φορέσουμε. Η μητέρα μου τα κρατάει πάντοτε σαν ανάμνηση-ζωντανή αγκαλιά της δικής της μαμάς που συνήθιζε να πηγαίνει στο θέατρο με κόκκινο κραγιόν και γούνα. Τώρα που το σκέφτομαι μια γούνα από Koba θα πήγαινε και στις δύο πολύ σήμερα… Χωρίς ματάκια αυτή τη φορά.