Από το ανοιχτό παράθυρό μου αντικρίζω ένα κολάζ από αποχρώσεις του πράσινου. Ακούω το τιτίβισμα των πουλιών και, αφού βρίσκομαι στην Αγγλία, βλέπω τις πρώτες σταγόνες της φθινοπωρινής βροχής. Όπως συνέβη σε πολύ κόσμο, χρειάστηκε να μείνω κλεισμένη μέσα την τελευταία χρονιά για να εκτιμήσω τον χρόνο που περνώ στη φύση. Και, συχνά, αυτός ήταν ο μόνος χρόνος που έβγαινα έξω από τα όρια του σπιτιού μου.
Όταν έγραφα πέρυσι για την ιαπωνική μέθοδο του forest bathing -ή Shinrin–yoku– δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι οι στοχαστικές μου βόλτες για περπάτημα στο Holland Park θα γίνονταν μια καθημερινή ιεροτελεστία. Και ενώ ανέκαθεν υποστήριζα την υπαίθρια άσκηση, έπρεπε να αφήσω στην άκρη τα ακουστικά μου για να βιώσω στο έπακρο την εμπειρία με όλες μου τις αισθήσεις – από τους ήχους και τα αρώματα μέχρι το άγγιγμα του ήλιου στην επιδερμίδα μου. (Να πω εδώ ότι τον όρο Shinrin–yoku τον επινόησε ο Tomohide Akiyama, υπουργός Γεωργίας της Ιαπωνίας, το 1982, βασισμένος στην πεποίθηση ότι ακόμα κι ένα μικρό χρονικό διάστημα μέσα στο πράσινο μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία. Ο όρος «bathing» δεν έχει την κυριολεκτική σημασία της κολύμβησης, αλλά της εναρμόνισης με τους ήχους της φύσης.)
Επί αιώνες στρεφόμαστε στη φύση για να βελτιώσουμε τόσο τη φυσική όσο και την πνευματική μας κατάσταση. Όταν ο Frederick Law Olmstead σχεδίαζε το Central Park της Νέας Υόρκης, το 1857, στόχος του ήταν να αποτελέσει τους πνεύμονες της πόλης. Σε μια μελέτη του περιοδικού Science το 1984, επιστήμονες αναγνώρισαν τα οφέλη τού να κοιτάζει κανείς τη φύση από το παράθυρό του ή ακόμα και μέσα από μια φωτογραφία κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας μετά από χειρουργική επέμβαση, καθώς η ομορφιά της ανοίγει νέες προοπτικές και προσφέρει καταφύγιο για τις πιο δύσκολες προκλήσεις. Ο χρόνος στη φύση μειώνει τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, βοηθά το ανοσοποιητικό σύστημα και καταστέλλει το άγχος. Οι σχηματισμοί της, εξάλλου, έχουν λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για τα πιο εμβληματικά κινήματα τέχνης και design. Ο Αμερικανός αρχιτέκτονας Frank Lloyd Wright, ο «πατέρας της οργανικής αρχιτεκτονικής», άντλησε έμπνευση από τον φυσικό κόσμο, εναρμονίζοντάς τον με όσα τον περιβάλλουν και καθορίζοντας έτσι τη σύγχρονη αρχιτεκτονική – χαρακτηριστικά παραδείγματα της δουλειάς του αποτελούν το Μουσείο Guggenheim στο Μανχάταν, που θυμίζει όστρακο, και η κατοικία Fallingwater στην Πενσυλβάνια, χτισμένη σε έναν καταρράκτη.
Έχει περάσει ένας χρόνος που ακολουθώ τη συνήθεια του forest bathing, ενώ το περιβάλλον αντιμετωπίζει τεράστια κρίση. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν ως αποτέλεσμα πρωτοφανείς θερμοκρασίες, που με τη σειρά τους προκαλούν ξηρασία και πυρκαγιές με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση απ’ ό,τι στο παρελθόν. Η κλιματική αλλαγή είναι πια γενική επιστημονική παραδοχή. Μπορεί τα σημάδια της υπερθέρμανσης του πλανήτη να μην είναι ορατά στις καθημερινές μου βόλτες, ωστόσο ένα πλημμυρισμένο υπόγειο μετά από έντονη βροχόπτωση στο Λονδίνο, η οποία προκλήθηκε από το ίδιο σύστημα που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή ολόκληρων δρόμων στη Γερμανία, είναι κάτι που μπορώ να αναγνωρίσω ως πρόβλημα – η καγκελάριος Angela Merkel δήλωσε πως δεν υπάρχουν στα γερμανικά οι λέξεις για να περιγράψουν την καταστροφή που προκάλεσαν οι πλημμύρες που σκότωσαν εκατοντάδες ανθρώπους στη Γερμανία και στις γειτονικές της χώρες.