«Κάθε τραγουδίστρια όταν είναι αδιάθετη έχει τονική αστάθεια. Γι’ αυτό σε τέτοιους διαγωνισμούς παίρνουν χάπια για να καθυστερήσουν την έμμηνο ρύση». Τάδε έφη ο τηλεπαρουσιαστής Ανδρέας Μικρούτσικος κατά την ανάλυσή του για την κακή επίδοση της εκπροσώπου της Κύπρου, Ανδρομάχης Δημητροπούλου, στον ημιτελικό της Eurovision. Μου έκανε εντύπωση αυτή η αποστροφή και έψαξα να βρω έρευνες που επιβεβαιώνουν αυτήν την θεωρία. Βρήκα αποσπασματικές μελέτες με πολύ μικρό δείγμα που αφήνουν να εννοηθεί ότι λόγω ορμονικών αλλαγών ίσως επηρεάζεται η φωνή σε τραγουδίστριες όπερας. Ολες όμως καταλήγουν πως απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. Ομως ο Ανδρέας Μικρούτσικος ξέρει πως αυτό ισχύει. Και το αναπαράγει με αυτοπεποίθηση ειδικού. Η ίδια η τραγουδίστρια αντιμετώπισε μάλλον ψύχραιμα τον ισχυρισμό. Αν και κατέφυγε στη χρήση ευφημισμών όπως «δύσκολες μέρες» κλπ, είπε ορθώς ότι είναι δικό της θέμα και έκλεισε την αντιπαράθεση.
Έχει ενδιαφέρον κάθε πότε επιλέγουν να αναφερθούν οι άνδρες στη γυναικεία περίοδο. Δείχνει την άγνοια, αμηχανία, ενίοτε αηδία τους και την ταυτόχρονη ελλιπή εξοικείωση με κάτι που θα έπρεπε να είναι τόσο φυσικό όσο το χασμουρητό. Ισως η χυδαιότερη αναφορά στο θέμα από άνδρα δημοσίως είναι η γνωστή αποστροφή του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την δημοσιογράφο Μέγκιν Κέλι to 2015 ότι οι ερωτήσεις της ήταν τόσο σκληρές ώστε «είδε να βγαίνει αίμα από τα μάτια της, αίμα από παντού». Το 1997 σε συνεντεύξη του όταν ρωτήθηκε αν είχε κάνει ποτέ σεξ με γυναίκα στη διάρκεια της περιόδου της, αντέδρασε μάλλον αηδιασμένος: «Ε, έχω υπάρξει σε αυτήν την κατάσταση, Χάουαρντ, όπως όλοι μας. Τυχαίνει καμία φορά κατά λάθος».
Η γκόλφερ Λίντια Κο, νούμερο τρία στην παγκόσμια κατάταξη, έγινε πρωτοσέλιδο στις μεγάλες εφημερίδες της υφηλίου «επειδή κανονικοποίησε την επίδραση των περιόδων στις αθλητικές επιδόσεις των γυναικών». Ο άνδρας δημοσιογράφος που της πήρε συνέντευξη έμεινε άφωνος όταν στην ερώτησή του μήπως έχει κάποιο πρόβλημα υγείας επειδή την είδε να κάνει στρέτσινγκ στη διάρκεια ενός κρίσιμου αγώνα του είπε «Οχι…είναι αυτή η περίοδος κάθε μήνα. Ξέρω ότι οι κυρίες που μας παρακολουθούν λένε μάλλον τώρα, “Οκ, σε πιάνω”». Οταν μάλιστα είδε πως ο δημοσιογράφος έψαχνε τα κατάλληλα λόγια για να της απαντήσει, τον καθησύχασε γελώντας: «Ξέρω ότι δεν ξέρεις τι να πεις, Τζέρι. Αυτή είναι η αλήθεια όμως».
Στο σχολείο μου είχαμε Γερμανούς άνδρες γυμναστές και κάθε φορά που προσπαθούσα να την κοπανήσω από το μάθημα με το επιχείρημα ότι έχω περίοδο, έτρωγα «χυλόπιτα», αφού «η περίοδος δεν είναι αρρώστια», όπως μου απαντούσαν αποστομωτικά. Εκτοτε υιοθέτησα το σύνθημα και αυτός είναι και ο λόγος που βλέπω με επιφύλαξη την πρόταση για τριήμερη άδεια περιόδου που συζητείται αυτές τις μέρες και ψηφίζεται σήμερα στην Ισπανία. Η πρόταση θεωρείται επαναστατική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο νομοσχέδιο για τις αμβλώσεις και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα. Ομως θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: να οδηγήσει στην «ιατρικοποίηση» της περιόδου και τη σεξιστική αντιμετώπιση των γυναικών στους χώρους εργασίας, διαιωνίζοντας τη (παν-)θρησκευτική θεώρηση της περιόδου ως στίγματος.
