Ιωάννα Παππά: “Η μονιμότητα μου προκαλεί δυσφορία”

Πρόσφατα είδε μια ταινία στην οποία η πρωταγωνίστρια αναρωτιόταν «Ποια είμαι;», με τον συμπρωταγωνιστή της να της απαντά πως πρέπει να μάθει να συμβαδίζει με αυτό που έχει γίνει. Η πρόσφατη απώλεια της μητέρας της και ο ερχομός του παιδιού της έκαναν κι εκείνη να θέσει ένα παρόμοιο ερώτημα στον εαυτό της. «Τέτοια γεγονότα, μεγάλης χαράς ή μεγάλης λύπης, σε χτυπάνε στο κέντρο σου, κάνοντάς σε να αναρωτηθείς για το νόημα της ύπαρξής σου, τι κάνεις εδώ, ποιος είσαι. Ως άνθρωπος, είχα πάντα έναν διάλογο με τέτοια ζητήματα, ούτως ή άλλως. Είναι διαφορετικό όμως να κάνεις υποθέσεις για κάτι και διαφορετικό να το βιώνεις. Σίγουρα κλονίζεσαι. Είναι κάτι που από τη μία μπορεί να σε εξελίξει και από την άλλη να σε καθηλώσει», λέει.

Αυτές τις μέρες κάνει πρόβες για το Labor, παράσταση-θρίλερ για μια βίαιη γέννα κι ένα σπίτι που σαν μαύρη τρύπα ρουφάει το παιδί. «Είναι ένα πολύ έξυπνο κείμενο που μιλάει πολύ βαθιά για θέματα όπως η απώλεια, το γήρας, η μητρική αγάπη», εξηγεί. Το καλοκαίρι θα τη δούμε ξανά στην Επίδαυρο, ως Κλυταιμνήστρα στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. «Επιχειρούμε μια ιδιαίτερη προσέγγιση, στο πλαίσιο της οποίας δεν έχουν σημασία οι πραγματικές ηλικίες των ρόλων», τονίζει. Απωθημένα σε ρόλους έχει, άραγε; «Δεν πρόλαβα να παίξω Ιουλιέτα! Μπορεί να τη σκηνοθετήσω κάποια στιγμή. Δεν έχω απωθημένα, αλλά η Λαίδη Μακμπέθ θα ήθελα κάποτε να μου τύχει».

Ο πειραματισμός στο θέατρο τη γοητεύει. «Ποτέ δεν με ένιωθα ούτε απόλυτα γυναίκα ούτε απόλυτα αγόρι. Πάντα με ενδιέφερε ο άνθρωπος, τον οποίο θέλω να προσεγγίζω απ’ όλες τις πλευρές. Γι’ αυτό έχω παίξει και το αγόρι στο θέατρο. Μου αρέσει να παίζω με την ηλικία, το φύλο, την εμφάνιση, τον οριακό χαρακτήρα. Μου αρέσει να βαδίζω στο άγνωστο στη δουλειά μου. Δεν φοβάμαι. Η μονιμότητα μου προκαλεί δυσφορία. Με περιορίζει ψυχολογικά να ξέρω τι με περιμένει. Μου προκαλεί πανικό».

Η εικόνα που έχει για τον εαυτό της ταυτίζεται με αυτήν που έχουν οι άλλοι για εκείνη; «Δεν με παρασύρουν όσα μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για μένα, δεν στοχεύω σ’ αυτό, αλλά σ’ εκείνα που εγώ θέτω στον εαυτό μου ως προσωπικούς στόχους.

Το “μπράβο γι’ αυτό που έκανες” ή το “χάλια το έκανες” θα το πω εγώ. Η κρίση των άλλων για μας δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη. Μου είναι πολύ ευχάριστο αν αυτό που εκπέμπω είναι θετικό, αλλά δεν επιδιώκω όλοι να έχουν καλή γνώμη για μένα. Αυτό μπορεί να με κάνει άτολμη, δυστυχισμένη. Χαίρομαι όταν ακούω θετικά σχόλια για την υποκριτική μου και λιγότερο για την εξωτερική μου εμφάνιση. Γι’ αυτή δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Άσε που, αν επενδύσω ψυχολογικά στο να δείχνω νέα, δεν ξέρω πώς θα επιβιώσω μετά. Βλέπω ότι μεγαλώνω. Βλέπω τη φθορά. Είναι αναπόφευκτη».

Με αποχαιρετά χαμογελαστή, με τη φωνή της να μαρτυρά ότι βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Αν κάτι δεν έχει φθαρεί μέσα στα χρόνια που τη συναντώ, είναι η επιθυμία της να κάνει τα πράγματα να ανθίζουν.

*Η Ιωάννα Παππά πρωταγωνιστεί στην παράσταση Labor της Ανθής Τσιρούκη, σε σκηνοθεσία Έμιλυς Λουίζου, μαζί με τον Στέλιο Μάινα και τον Ορέστη Χαλκιά (3/5 έως 5/6 στο θέατρο Πορεία, poreiatheatre.com). Το καλοκαίρι θα ερμηνεύσει την Κλυταιμνήστρα στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη (Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 19 και 20/8).