Η Αφροδίτη του Βίλλεντορφ είναι ένα από τα πιο διάσημα γυναικεία αγαλματίδια στην ιστορία της τέχνης και χρονολογείται περίπου στο 25.000 π.Χ. Οι ερευνητές έχουν καταλήξει ότι το αγαλματίδιο αποτελεί ένα σύμβολο γονιμότητας, καθώς έχει τονισμένα όλα τα σημεία του σώματός του που συνδέονται με την εγκυμοσύνη, όπως το στήθος, τους μηρούς, την κοιλιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στην Αρχαία Αίγυπτο οι δύο γυναίκες σύμβολα της ομορφιάς ήταν η Κλεοπάτρα και Νεφερτίτη, με τον μακρύ λαιμό, τους καλοσχηματισμένους ώμους και τα λεπτά καλλίγραμμα σώματά τους. Αν δούμε την Αφροδίτη της Μήλου, το γνωστό άγαλμα της ελληνιστικής εποχής από το 150 π.Χ. περίπου, παρατηρούμε ότι η συγκεκριμένη Αφροδίτη αντικατέστησε εκείνη του Βίλλεντορφ, έχοντας γίνει ως το νέο σύμβολο της γυναικείας σεξουαλικότητας και ομορφιάς. Έτσι, οι αναλογίες έχουν μετριαστεί κάπως, καθώς η γυναίκα δεν πρέπει να είναι μόνο γόνιμη, αλλά να είναι και αισθησιακή, θελκτική – το σώμα της να έχει καμπύλες, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας. Στη Δυναστεία των Χαν, περίπου το 200 μ.Χ. στην Κίνα, οι γυναίκες έπρεπε να έχουν λεπτεπίλεπτα σώματα και μικρά πόδια για να θεωρούνται σύμβολα θηλυκότητας και ομορφιάς. Στην Αναγέννηση, μεταξύ του 1400 και 1600 μ.Χ. τα σώματα των γυναικών συμβόλιζαν το κοινωνικό στάτους των ανδρών στους οποίους ανήκαν, είτε ήταν ο σύζυγος είτε ο πατέρας τους. Επομένως, όσο πιο καλοθρεμμένες, με καμπύλες και γοφούς και πλούσιο στήθος, τόσο πιο ανώτερη η τάξη του άντρα. Έτσι, ακόμα και οι Τρεις Χάριτες στον πίνακα του Rubens απεικονίζονται σύμφωνα με το ιδεώδες της εποχής, με τα στρογγυλά σώματά τους, γεμάτα “δίπλες” και αυτό που σήμερα θα φάνταζε στα μάτια μας ως κυτταρίτιδα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.