Το πιο παγωμένα εγκάρδιο χαμόγελο, το πιο σκοτεινά λαμπερό βλέμμα ανήκουν στον πιο αντιπαθητικο-συμπαθητικό άνθρωπο του παγκόσμιου κινηματογράφου. Δεν χρειάζεται ούτε κόπος ούτε τρόπος για να σου προσάπτουν τα πάντα χωρίς να σου καταλογίζουν τίποτα ή να σε θαυμάζουν απεριόριστα ενώ σε παραδέχονται ελάχιστα – χρειάζεται μόνο να είσαι ο Τομ Κρουζ. Και να ξέρεις να ελίσσεσαι ανάμεσα στις προσωπικές σου αντιφάσεις, στα αντικρουόμενα συναισθήματα που προκαλείς στους τρίτους ή στις αλγεινές εντυπώσεις που αφήνεις στους γύρω σου με γνώμονα μία πεποίθηση: Προκειμένου να κινδυνεύεις εσύ, καλύτερα να είσαι εσύ ο επικίνδυνος.
Δεν περιμέναμε να τον ακούσουμε στο ηχητικό ντοκουμέντο, που διέρρευσε προσφάτως από το σετ του «Mission: Impossible 7», να λούζει πατόκορφα δύο τεχνικούς που παραβίασαν τον κανόνα περί τήρησης αποστάσεων λόγω Covid-19, για να μάθουμε ότι ο σταρ είναι κομματάκι δεσποτικός και κομματάρα control freak. Το ξέραμε από παλιά. Και να το είχαμε λησμονήσει, μας το θύμισε, με τον πλέον εύγλωττο τρόπο, το περασμένο καλοκαίρι η Θάντι Νιούτον.
Η συμπρωταγωνίστριά του στη δεύτερη ταινία των «Επικίνδυνων αποστολών» αποφάσισε, με καθυστέρηση εικοσαετίας, να ελαφρύνει την ψυχούλα της εξομολογούμενη στα μέσα ενημέρωσης πόσο την είχε τρομοκρατήσει το 2000 ο τρόπος με τον οποίο εκείνος εκδήλωνε τη δυσαρέσκειά του για την ερμηνεία της. Για να καταλάβετε το μέγεθος της -σιγά τα ωά- τερατωδίας, σε πρόβα για μία συγκεκριμένη σκηνή, ο Κρουζ την υποχρέωσε να κάνουν τράμπα τους ρόλους τους για να της υποδείξει πώς ακριβώς απαιτούσε να πει τις ατάκες της. Την απαίτησή του βάσιζε στον διττό ρόλο του μεγαλοπαραγωγού και του εκλεκτού του παγκόσμιου box office, στο οποίο η αυτού υψηλότης ο εαυτός του έχει αποφέρει έως σήμερα κέρδη μεγαλύτερα των εκατό δισεκατομμυρίων δολαρίων.
