Προσπαθώ να φανταστώ πως μπορεί να αισθανθεί μια γυναίκα, η οποία αφού έχει καταφέρει να “σπάσει” τη γυάλινη οροφή, φτάνει σε μια σημαντική στιγμή της πορείας της να παρατηρεί δύο χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες. Με ενόχλησε ιδιαίτερα η σκηνή του περίφημου πλέον, #sofagate. Ναι, εκείνη η ατυχής/άκομψη/ανεπίτρεπτη σκηνή όπου η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Κομισιόν Ursula von der Leyen, στέκεται όρθια απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, στο προεδρικό υπέρ-παλάτι της Άγκυρας. Οι δύο άνδρες πολιτικοί έχουν βρει και καθίσει στις θέσεις τους – στις δύο πολυθρόνες που έχουν προβλεφθεί – ενώ η πρώην Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, ακούγεται να λέει, αυθόρμητα, «εχμ…».
Δεν ξέρω για εσάς, όμως, αυτή η στιγμή με ενοχλεί συνειδητά και υποσυνείδητα. Θέλω να το πάρω προσωπικά. Αλλά να το δω και θεσμικά. Να εκνευριστώ ως γυναίκα. Να προσβληθώ ως Ευρωπαία.
Σε κάθε περίπτωση, οι συμβολισμοί παραμένουν ισχυροί και οι εξηγήσεις ατελείωτες. Κακή συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Κομισιόν. Αυστηρή τήρηση ενός πρωτοκόλλου που θέλει τον Charles Michel ψηλότερα στην ιεραρχία από την πρόεδρο της Κομισιόν. Μια ακόμα ευκαιρία για τον πρόεδρο Erdogan να εκφράσει την πραγματική του γνώμη για τον ρόλο της γυναίκας.
Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και έντονες: Γιατί δεν σηκώθηκε από την πολυθρόνα ο Βέλγος πολιτικός; Γιατί δεν αποχώρησε εκείνη; Γιατί δεν στάθηκαν ενωμένοι απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο; Σε μια πρώτη συνέντευξη τύπου, το επιτελείο της Ursula von der Leyen σημείωσε ότι αν και “έκπληκτη”, η πρόεδρος της Κομισιόν επέλεξε να καθίσει στη θέση που της προσφέρθηκε στον καναπέ και να εστιάσει στην “ουσία” της 3ωρης, τελικά, συνάντησης.
Τώρα, μπορεί να μου πείτε, γιατί σε ενοχλεί το #sofagate πιο πολύ από το γεγονός ότι εκατομμύρια Ευρωπαίες γυναίκες έχουν χαμηλότερους μισθούς από συναδέλφους τους άνδρες, σε ίδιες θέσεις; Ή από το γεγονός ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σιωπηλής εργασίας αλλά και της ενδοοικογενειακής βίας την περίοδο της πανδημίας; Άλλωστε, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, αυτή δεν αναμένεται να επέλθει πριν περάσουν αλλά 60 χρόνια.
Σίγουρα, λυπάμαι και για το γεγονός ότι, υπό την ηγεσία ενός νέο-Σουλτάνου, η Τουρκία πρόσφατα τέθηκε εκτός μιας διεθνούς συνθήκης κατά της βίας απέναντι στις γυναίκες. Η συνθήκη είχε υπογραφεί το 2011 στην Κωνσταντινούπολη, τη συγκλονιστική αυτή πόλη όπου στις πιο πρόσφατες επισκέψεις μου παρατηρούσα όλο και περισσότερες νέες γυναίκες να υιοθετούν μια “σεμνή” τούρκικη σιλουέτα, βασισμένη σε μαντίλα, μακριά φούστα ή παντελόνι και σακάκι σε σχήμα αδιάβροχου.
Πριν λίγες μέρες, είχα την ευκαιρία και τη χαρά να συντονίσω μια ψηφιακή γυναικεία συζήτηση την οποία οργάνωσε το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τη Vogue Greece. Αφορμή, η πρόσφατη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αλλά και τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στη διαδικτυακή κουβέντα πήραν μέρος και οι πέντε Ελληνίδες ευρωβουλευτές, Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, Ελίζα Βόζενμπεργκ-Βρυωνίδη, Εύα Καϊλή, Έλενα Κουντουρά και Μαρία Σπυράκη, ενώ συμμετείχαν και οι πρώην ευρωβουλευτές και υπουργοί Μυρσίνη Ζορμπά και Μαριέττα Γιαννάκου.
Η συζήτηση εστίασε στις γυναίκες που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης και το όνομα της Ursula von der Leyen ήταν, φυσικά, ανάμεσα σε εκείνα που αναφέρθηκαν ως απόδειξη ότι πραγματικά έχουμε καταφέρει πολλά. Παράλληλα, όμως, όλες οι συμμετέχουσες τόνισαν ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Η συνάντηση στην Άγκυρα δεν είχε γίνει ακόμα και οι δικές μου σκέψεις περιστρεφόντουσαν γύρω από τη γυάλινη οροφή. Και σίγουρα όχι γύρω από δύο χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες.
Διαβάστε επίσης | The Vibe: Ραντεβού στο Clubhouse
