the-vibe-βιταμίνη-d-176125

Γράφω αυτές τις γραμμές με το λάπτοπ στη βεράντα. Στόχος, η έκθεση προσώπου και (πολύ λίγου) σώματος σε κάποιες ακτίνες ήλιου. Τουλάχιστον ένα τέταρτο την ημέρα. Η ιατρική συμβουλή – ή μάλλον διαταγή – ήταν σαφής. Το σύστημα χρειάζεται λίγο φυσική βιταμίνη D, καθώς κάποιες βασικές αιματολογικές εξετάσεις έδειξαν έναν ιδιαίτερα χαμηλό δείκτη στην περίπτωση της συγκεκριμένης βιταμίνης.

Αυτή η διαγνωσμένη, πλέον, έλλειψη βιταμίνης D, έριξε άπλετο φως στην εσωτερική μου ψυχολογία και πως αυτή επηρεάζει την φυσική παρουσία μου στον δημόσιο βίο. Τελικά, όλη αυτήν την περίοδο, κατά την οποία θα προτιμούσα να είμαι μπαργούμαν, κατέληξα να γίνω Batwoman – μείων το latex, το Gotham City και τις υπερφυσικές δυνάμεις, εκτός αν η επιτυχής επιστροφή μειωμένων, λόγω Covid-19, ενοικίων από το κράτος θεωρείται σήμερα κάτι αντίστοιχο.

Μέχρι πολύ πρόσφατα, έβγαινα για ψώνια μετά τη δύση του ηλίου, έκανα (λίγο) γυμναστική μέσω YouTube και η κοινωνική μου ζωή, μέσω Zoom για cocktails, ξεκινούσε τις βραδινές ώρες (το τελευταίο, μάλλον, ευτυχώς). Ανακαλύπτω λοιπόν, ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ανάγκη από ήλιο, και όχι μόνο για να αναδεικνύει καλύτερα ένα λευκό καλοκαιρινό φόρεμα, μαζί με ένα ζευγάρι τιρκουάζ σκουλαρίκια. Η βιταμίνη D είναι πολύ σημαντική για την υγεία των κοκάλων, των δοντιών και των μυών. Έχει επίσης να κάνει με τη διάθεση μας. Παράλληλα, μπορεί να βοηθήσει σε μάχες εναντίον λοιμώξεων, όμως, απ΄ ότι διαβάζω, πρόσφατες μελέτες δεν έχουν αποδείξει ότι μπορεί να μας παρέχει κάποια προστασία απέναντι στον κορωνοϊό.

Ως κόρη και εγγονή τριών ιατρών, θα έπρεπε όλα αυτά να τα γνωρίζω, μαζί με το τι σημαίνει ψηλή και χαμηλή πίεση αλλά και χαμηλός αιματοκρίτης. Όμως, είχα πάντα μια άρνηση και μια στάση απίστευτα κακομαθημένου παιδιού σε σχέση με τα ιατρικά θέματα. Ουσιαστικά, έναν υπέρογκο φόβο, ο οποίος εύκολα εξηγεί γιατί δεν ακολούθησα μια επιστημονική διαδρομή, βασισμένη στη λογική και την εξήγηση, αλλά, πολύ πιθανόν, το ακριβώς αντίθετο. Αφήνω το παρελθόν στη θέση του, άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. Από κουκουβάγια της νύχτας, ευελπιστώ να έρθω πιο κοντά στον πιγκουίνο της Αφρικής – αν και στον δεύτερο μοιάζει πολύ περισσότερο ο ασπρόμαυρος γάτος μας, Μπούλης.

Παίρνω καθημερινά Βιταμίνη D σε δισκία, βλέπω συνταγές με στρείδια, βρώμη και γλυκοπατάτα (όχι απαραίτητα όλα μαζί), καθώς είναι από εκείνες τις τροφές που βοηθούν στην ενίσχυση της βιταμίνης στον οργανισμό. Θα ήθελα εκείνο το τέταρτο στο μπαλκόνι να μεγαλώσει σε επίπεδο χρόνου, το λάπτοπ να μείνει στο σπίτι και εγώ να βγω στον δρόμο – κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο. Τώρα, το πως θα αποχωριστώ το μαύρο χρώμα που εδώ και πολλούς μήνες έχω υιοθετήσει – εγώ, ένας άνθρωπος που λατρεύει τα έντονα χρώματα – είναι μια άλλη (ή μήπως όχι;) ιστορία.

Διαβάστε επίσης | The Vibe: Κληρονομιά