Έχω παρατηρήσει ότι όταν τσακώνομαι με μηνύματα, στην πραγματικότητα τσακώνομαι μόνη μου. Αρχίζω και γράφω, γράφω με μανία, βλέπω την οθόνη του κινητού μου να γεμίζει μπλε ή πράσινο χρώμα, μια θάλασσα από έξαλλα μηνύματα, που κορυφώνονται. Νιώθω καπνό να βγαίνει από τα αυτιά μου και εικονικές νεκροκεφαλές να εκτοξεύονται σαν εμότικονς από το κρανίο μου. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς πληκτρολογώ με πάθος φράσεις, τις οποίες μόλις τις διαβάζω, τη στιγμή που εμφανίζονται, τις έχω ταυτόχρονα ήδη μετανιώσει.
Είναι οι ψηφιακές αυτές διενέξεις αποτελεσματικός τρόπος εκτόνωσης διμερών εντάσεων ή μια παγίδα που αφήνει ίχνος και κατατρύχει τους εμπλεκόμενους για πάντα, αφού ο αποδέκτης των ύβρεων μπορεί να έχει προλάβει να απαθανατίσει την οργίλη στιχομυθία; Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι. Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times (ΝΥΤ), δεν είναι π.χ. κακή ιδέα τα παντρεμένα ζευγάρια να τσακώνονται στα μουλωχτά ανταλλάσσοντας γραπτά «καντήλια», αντί να φωνάζουν μπροστά σε τρομοκρατημένα παιδιά. Από την άλλη τα γραπτά μένουν και στοιχειώνουν τις σχέσεις. Οτιδήποτε ειπωθεί σε μήνυμα μπορεί να φωτογραφηθεί και να μείνει για πάντα στη διάθεση του ιστορικού του μέλλοντος ή του δικηγόρου που θα βγάλει το διαζύγιο.
Το fexting (fighting over text) στα ζευγάρια δεν είναι ντροπή, είναι συνυφασμένο με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Το κάνει κι η πρώτη κυρία των ΗΠΑ Τζιλ Μπάιντεν που μοιάζει πολύ σοβαρός άνθρωπος. Βομβαρδίζει τον Αμερικανό πρόεδρο με οργισμένα μηνύματα, όταν δεν τον έχει μπροστά της για να καυγαδίσουν πρόσωπο με πρόσωπο. Οπως ερωτοτροπούμε ή κοινωνικοποιούμαστε με μηνύματα, έτσι σκοτωνόμαστε στο μέσεντζερ ή το ουατσάπ. Οι σύμβουλοι ζευγαριών θεωρούν ότι αν η σχέση είναι ήδη προβληματική, καλό είναι να αποφεύγεται η γραπτή ανταλλαγή μηνυμάτων γιατί η κατάσταση μπορεί να παρεκτραπεί τελείως. «Το fexting είναι ένα είδος ψυχαναγκασμού για ορισμένους ανθρώπους: η ανάγκη για μια άμεση απάντηση αντί μίας συζήτησης που διεξάγεται πρόσωπο με πρόσωπο. Η γνώμη μου είναι πως όλο αυτό είναι μέρος μίας ευρύτερης κουλτούρας στιγμιαίας ανταπόκρισης. Υπάρχει αυτή η αίσθηση του επείγοντος όπου οι άνθρωποι αγανακτούν αν δεν λάβουν άμεση απάντηση», λέει στους ΝΥΤ η Ντέμπρα Μακλόντ, μεσολαβήτρια γάμων.
Έχω παρατηρήσει πάντως ότι για μένα είναι προτιμότερο να μαλώνω γραπτά με το αντικείμενο του θυμού μου να απουσιάζει από δίπλα μου, ακριβώς γιατί είναι σαν να τα βάζω με τον εαυτό μου. Εκρήγνυμαι και μετά σιγά σιγά ξεθυμαίνω, μόνη μου, δεν περιμένω καν απάντηση, μου περνάει, προτού δω ότι «διαβάστηκε». Καμιά φορά σβήνω τα μηνύματα προτού παραληφθούν. Δεν είναι κακό ντιλ: ο θυμός ήταν αληθινός, μα ο καυγάς είναι ψεύτικος.
