the-vibe-μνήμες-thierry-mugler-στο-παρίσι-208887
©Getty Images
Όταν πήγαινα στα ντεφιλέ του Thierry Mugler στο Παρίσι, ομολογώ ότι φοβόμουν λίγο. Οι uber-γυναίκες με τις υπερδυναμικές, σχεδόν εξωπραγματικές, σιλουέτες με αποσυντόνιζαν. Ήταν σαν να τις άκουγα να μου λένε, «εδώ δεν χωράει καμία ανασφάλεια, εδώ τους κανόνες του παιχνιδιού τους ορίζουμε εμείς».
Τα show του Mugler ήταν ανάμεσα στα highlights της εβδομάδας υψηλής ραπτικής. Περίμενα να δω ένα ακόμα κεφάλαιο σ’ αυτήν την ισορροπία μεταξύ δημιουργικού συνειδητού και υποσυνείδητου. Για ποια γυναίκα σχεδιάζει ο Mugler, αναρωτιόμουν.

Όχι, δεν μπορούσα να με φανταστώ με κάποιο latex ρούχο του. Είχα, όμως, αρχίσει σιγά σιγά να καταλαβαίνω ότι το θέμα δεν ήταν αν εγώ η ίδια θα επέλεγα ποτέ κάτι από όλα αυτά τα powerful, δουλεμένα σε εξαιρετικά ατελιέ, ρούχα. Το θέμα ήταν αλλού και ήταν πολύ μεγαλύτερο. Τι μηνύματα έστελνε ο δημιουργός μέσα από τις συλλογές του; Σε ποια κοινωνία μιλούσε και ποια κοινωνία ονειρευόταν να ντύσει; Τι έλεγαν τα ρούχα του για τον ίδιο; Πως μετέφραζε το πάθος του για τα φτερά, τα έντομα και το φουτουριστικό περιβάλλον; Από τι ήθελε να ξεφύγει ο ίδιος – και εμείς μαζί του;

The Vibe: Μνήμες Thierry Mugler στο Παρίσι-1
©Getty Images

Ο Mugler είχε τόσα να πει, και τα έλεγε με προσωπικό και τόσο spectaculaire τρόπο. Όπως με εκείνο το ιστορικό πλέον ντεφιλέ, ένα αξεπέραστο πάρτι μόδας για τα 20 χρόνια καριέρας, όταν στο Cirque d’Hiver βρέθηκαν επί σκηνής η Jerry Hall, η Tippi Hedren, η Patty Hearst και ο James Brown, μεταξύ τόσων άλλων. Τα θυμήθηκα όλα αυτά νωρίτερα αυτόν το μήνα, όταν βρέθηκα στις αίθουσες του Musée des Arts Decoratifs στο Παρίσι για τη ρετροσπεκτίβα, Thierry Mugler: Couturissime, η οποία ξεκινά με εκείνο το συνταρακτικό φόρεμα-πανοπλία, La Chimère. Και βέβαια, όλες αυτές τις μέρες που θυμόμαστε τον Γάλλο δημιουργό.

Στο Musée des Arts Decoratifs ήρθα ξανά αντιμέτωπη με τη σιγουριά του στο κόψιμο και την αυτοπεποίθηση του στο tailoring, το θάρρος, το θράσος και τη λεπτομέρεια. Θυμήθηκα πράγματα που είχα ξεχάσει, όπως ότι ο Mugler δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γούνα σε εκείνες τις προ πολιτικής ορθότητας εποχές. Και ξαναείδα πράγματα που θυμόμουν: πόσο μπροστά ήταν σε σχέση με την ιδέα του diversity των ανθρώπων, των σωματότυπων και των επιλογών τους.

Βρέθηκα, επίσης, μπροστά σε iconic κομμάτια για χρήση στη showbiz, ρούχα-gadget όπως το Harley-Davidson μπουστιέρ, αλλά και forward-looking κομμάτια της καθημερινότητας, όπως unisex jumpsuits της δεκαετίας του ‘80, power ταγέρ του ‘90 και το κλασικό πλέον μαύρο κοστούμι του Γάλλου πολιτικού Jack Lang. Είδα από κοντά τα πλούσια κοστούμια που είχε σχεδιάσει για παράσταση του Μάκμπεθ σε παραγωγή της Comedie Francaise. Στο μουσείο, έριξα άλλη μια ματιά στην πορεία του Angel, το άρωμα που πυροδότησε μια εντελώς νέα εποχή στην παγκόσμια βιομηχανία και στη μυρωδική γοητεία του οποίου συνεχίζει να υποκύπτει κάθε νέα γενιά.

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, συνειδητοποίησα την τεράστια επιρροή που είχε και θα συνεχίσει να έχει ο Manfred Thierry Mugler (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα). Και κατάλαβα γιατί εκείνες οι uber-γυναίκες με τις υπερδυναμικές, σχεδόν εξωπραγματικές, σιλουέτες, δεν με αποσυντονίζουν πια.