Μετά την νίκη της νεοφασίστριας Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία είδα διάφορους αναλυτές να προσθέτουν τις γυναίκες στην ηγεσία ευρωπαϊκών κρατών. Ετσι η επικεφαλής των ακροδεξιών «Αδερφών της Ιταλίας» βρέθηκε στην ίδια λίστα με την Φινλανδή ομολογό της Σάνα Μαρίν και την…δική μας πρόεδρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ο ανορθόδοξος κατάλογος όμως δεν διευκρινίζει ότι η πολιτική της Μελόνι ουσιαστικά στρέφεται κατά των γυναικών και πιθανότατα θα περιορίσει τα δικαιώματά τους στο άμεσο μέλλον. «Είμαι η Τζόρτζια, είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Ιταλίδα, Χριστιανή και κανείς δεν μπορεί να μου τα στερήσει όλα αυτά». Ετσι αυτοσυστήθηκε σε μια από τις πλέον εμβληματικές ομιλίες της, ξεκαθαρίζοντας πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο των γυναικών: πρωτίστως ως εργοστάσια παρασκευής καθαρόαιμων παιδιών που προορίζονται να ασπαστούν τον Χριστιανισμό. Δεν το έχει κρύψει. Βασική μέριμνά της είναι η επίλυση του δημογραφικού προβλήματος στην Ιταλία με τον αστερίσκο ότι αυτό πρέπει να συμβεί από ζευγάρια αμιγώς Ιταλών πολιτών και όχι μέσα από επιμειξίες με αλλόθρησκους μετανάστες ή πρόσφατα πολιτογραφημένους Ιταλούς.
Η βία κατά των γυναικών και οι γυναικοκτονίες στην Ιταλία που πήραν διαστάσεις επιδημίας μέσα στο λοκντάουν την ενδιαφέρουν μόνο όταν εμπλέκονται μετανάστες. Οταν οι δράστες είναι Ιταλοί, που είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση, τότε αποφεύγει να τοποθετηθεί δημοσίως. Η ατζέντα της βασίζεται στο τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είναι κατά των αμβλώσεων και των ποσοστώσεων. Η χώρα νομιμοποίησε τις αμβλώσεις το 1978, καθιστώντας ελεύθερη την πρόσβαση σε αυτές ως τον τρίτο μήνα εγκυμοσύνης. Ωστόσο στην πράξη οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διαρκώς δυσκολίες, καθώς μόνο ένας στους τρεις γιατρούς δέχεται να εγκρίνει ή να διενεργήσει άμβλωση ενώ οι τοπικές κυβερνήσεις ανάλογα με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις τους είτε αψηφούν τον νόμο είτε τοποθετούν σε καίριες υπηρεσίες pro-life ακτιβιστές. Η fashion blogger Κιάρα Φεράνι είχε προειδοποιήσει προεκλογικά με ανάρτησή της ότι αν εκλεγεί η Μελόνι θα επεκταθεί αυτό που συμβαίνει ήδη στην περιφέρεια Μάρκε, η οποία από το 2020 κυβερνάται από τους ακροδεξιούς «Αδερφούς της Ιταλίας»: οι αμβλώσεις σχεδόν θα απαγορευτούν, καθώς το όριο είναι επτά εβδομάδες. Συχνά όμως οι γυναίκες συνειδητοποιούν ότι είναι έγκυες την 5η ως 6η εβδομάδα και ο νόμος ορίζει ότι πρέπει να σκεφτούν την απόφασή τους για μια εβδομάδα προτού υποβληθούν στην επέμβαση.
Φέρνοντας τον εαυτό της ως παράδειγμα, η Μελόνι επιμένει ότι αν μια γυναίκα θέλει να φτάσει στην κορυφή μπορεί να το κάνει, χωρίς τη συνδρομή θετικών διακρίσεων από το κράτος. Οι ποσοστώσεις δεν την αφορούν, παρόλο που η συμμετοχή των γυναικών στην ιταλική βουλή είναι 35% και στην κυβέρνηση λίγο πάνω από 25%. Σχεδόν έξι στις δέκα γυναίκες είναι εκτός αγοράς εργασίας και εξαιρετικά χαμηλό είναι εξάλλου το ποσοστό τους σε ηγετικές θέσεις επιχειρήσεων (27,8%). Οι υποδομές που βοηθούν τις γυναίκες να συνδυάσουν σταδιοδρομία και μητρότητα είναι ανεπαρκείς ως απούσες.
Να πανηγυρίσουμε, λοιπόν, που μια γυναίκα προαλείφεται για πρωθυπουργός της Ιταλίας; Μπα. Οταν η αφομοίωση της πατριαρχίας είναι τέτοια που ακυρώνει την ταυτότητα του φύλου καθεαυτή, η ιδιότητα «γυναίκα» καταλήγει μια αδιάφορη λεπτομέρεια στο βιογραφικό.
