Η φίλη μου μού έδειξε την επίδοσή της στο κινητό: «Πάλι χάλια τα πήγα χθες το βράδυ. Χρειάζομαι βελτίωση. Σπάνια παίρνω καλό βαθμό. Τρεις φορές μόνο φέτος το καλοκαίρι πέτυχα καλό βαθμό». Μιλούσε για την ποιότητα ύπνου της. Η εφαρμογή που έχει εγκαταστήσει μετράει κάθε βράδυ πόσο κοιμάται και αν ξυπνάει στη μέση της νύχτας. Το πρωί βγάζει το τελικό πόρισμα: «Καλή ή κακή ποιότητα. Μπορείς καλύτερα. Προσοχή!», είναι τα μηνύματα που λαμβάνει.
Η εμμονή με την ευεξία και η βαθμολογική αποτίμηση της ποιότητας ζωής μας έχουν εξελιχθεί σε παράγοντα άγχους. Οι παροτρύνσεις για χαλάρωση, καταβύθιση στον εαυτό και στο σώμα μας παίρνουν σταδιακά ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα. Πέφτεις κάθε βράδυ για ύπνο και ξυπνάς με αγωνία αν συμπλήρωσες 7ωρο. Βγαίνεις από το σπίτι και σε λούζει κρύος ιδρώτας μήπως δεν καταφέρεις ως το τέλος της μέρας να περπατήσεις τα απαραίτητα 10.000 βήματα. Τρως κι αναρωτιέσαι αν θα μπορέσεις να κάψεις τις 560 θερμίδες που έχεις θέσει ως καθημερινό στόχο. «Πάλι δεν συμπληρώθηκε ο κύκλος! Πάλι έμεινε ημιτελής!». Περιόρισες το κάπνισμα από ένα πακέτο σε τρία τσιγάρα; Χτύπησε η καρδιά σου 70 φορές το λεπτό; Απείχες 18 ώρες από το φαγητό; Eκανες δεκάλεπτη αφωνία/διαλογισμό το πρωί; Μήπως ξέχασες την αποτοξίνωση από το αλκοόλ ένα μήνα το χρόνο; Δύο φορές σεξ την εβδομάδα; Μείωσες το screentime ή ακόμη κλείνεις 8ωρο μπροστά από μια οθόνη; Διάβασες είκοσι βιβλία φέτος; Πόσες φορές πήγες στο σπα; Αφιέρωσες αρκετό χρόνο στον εαυτό σου;
Το wellness είναι μετρήσιμη έννοια. Στο τέλος παίρνεις ενδεικτικό: είσαι είτε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι είτε η Γουίνεθ Πάλτροου. Barfly ή ιέρεια του goop. Πώς συμβιβάζονται όμως όλα αυτά με την ηρεμία και την ευζωϊα; Πώς μπορείς να ξορκίσεις το burnout, όταν ακόμη και τα εργαλεία για να το ξορκίσεις σε εξουθενώνουν και σε κάνουν να νιώθεις ανεπαρκής;
