Ένα διαδεδομένο αστείο μεταξύ γυναικών είναι όταν η συζήτηση πάει να στραφεί προς το σεξ, να απαντούν: «Σεξ; Θύμησε μου (σσ: τι είναι)». Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της Ζόι Χέλερ στο New Yorker η σεξουαλική ανορεξία προϋπήρχε της πανδημίας. Δεν είναι δηλαδή απόρροια των πρακτικών δυσκολιών του λοκντάουν, της υπαρξιακής αγωνίας που προκάλεσε ο υπερμεταδοτικός φονικός ιός και αφάνισε κάθε ίχνος λίμπιντο, ούτε όμως και του ένστικτου επιβίωσης, το οποίο μας ώθησε να χαλιναγωγήσουμε τις ορμές μας για να μην κολλήσουμε.
Στην Ελλάδα, το Ανδρολογικό Ινστιτούτο εκπόνησε συνολικά τρεις έρευνες την περασμένη άνοιξη, κατά τη διάρκεια του lockdown , που κατέδειξαν μείωση στη συχνότητα των επαφών, ιδίως στις ηλικίες 18 έως 34 ετών. Η ερμηνεία της ανάλυσης ήταν πως πολλοί νέοι αυτών των ηλικιών ζουν με τους γονείς τους και κατά την καθολική απαγόρευση η ερωτική τους ζωή αναπόφευκτα περιορίστηκε. Σε χώρες που υπάρχουν πιο συστηματικές έρευνες τα στοιχεία είναι συντριπτικά: η αποχή από το σεξ δεν έχει σχέση με την πανδημία. Στη Βρετανία την τελευταία δεκαετία λιγότεροι από τους μισούς κατοίκους της χώρας ηλικίας 16-44 κάνουν σεξ τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 90 μέχρι σήμερα το ποσοστό μαθητών/μαθητριών που είναι παρθένοι/ες έχει αυξηθεί από 45% σε 60%. Κι η Χέλερ επιμένει να τοποθετεί τις απαρχές του φαινομένου αρκετά νωρίτερα από τον κορωνοϊό και συνδέει τις σύγχρονες αυτές τάσεις με τη γενικότερη επιδημία μοναξιάς-ειδικά στις νεαρές ηλικίες.
Η πορνογραφία, η ον-λάιν επικοινωνία που επιτρέπει το εικονικό σεξ χωρίς άγγιγμα, η έλλειψη δημόσιου χώρου, η καθήλωση στο οικογενειακό σπίτι λόγω των χαμηλών μισθών, οι εξοντωτικές ώρες εργασίας είναι μερικές σκόρπιες σκέψεις που παραθέτει στην ανάλυσή της στο New Yorker. Το ενδιαφέρον είναι ότι η ανδρική αγαμία προκαλεί πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως κοινωνικό φαινόμενο σε σχέση με τη γυναικεία, γιατί αποδίδεται στην ανεργία και την κατάθλιψη, ενώ θεωρείται περίπου δεδομένο ότι οδηγεί στην άσκηση βίας. Στον αντίποδα η γυναικεία αποχή από το σεξ αποδίδεται σε προσωπική επιλογή και δεν εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία. Η γυναικεία σεξουαλικότητα παραμένει πάντα δευτερεύουσα υπόθεση.
Ισως γι’ αυτό μοιάζει πλέον τόσο παράταιρο το πάλαι ποτέ εμβληματικό για τη σεξουαλική απελευθέρωση «Sex and the city». Γιατί οι σημερινές πρωταγωνίστριες κανονικά θα έπρεπε να φορούν μάσκες, να τις βγάζουν κάθε τόσο για να ρουφήξουν τα κοκτέιλ τους (χωρίς καλαμάκι για οικολογικούς λόγους), να ποστάρουν εαυτές στο Instagram προτού γίνουν τελείως λιώμα και να γκρινιάζουν ότι έχουν να δουν άνδρα γυμνό από την τελευταία σειρά που παροκολούθησαν στο Νetflix.
