Ντροπή
Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου σαν πολίτη του κόσμου, κατά κάποιον τρόπο. Δεν με ενδιέφερε το βάρος του ρωσικού μου διαβατηρίου, παρότι αντιμετώπιζα αρκετά προβλήματα όταν έπρεπε να ανανεώσω τις διάφορες βίζες μου και τις σελίδες που απέμεναν για σφραγίδες. Όπως και να ’χει, δεν με περιόρισαν ποτέ οι συνοριακοί έλεγχοι. Ακόμη και όταν ήμουν 13 ετών στη Σοβιετική Ένωση, παρότι μεγάλωσα σε ένα μέρος ξεχασμένο απ’ τον Θεό, κάπου πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, κατάφερα να κερδίσω έναν διαγωνισμό έκθεσης και να επισκεφτώ την Ουάσιγκτον με ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών, ως Youth Ambassador. Αργότερα, αφότου αποφοίτησα, έζησα, σπούδασα και εργάστηκα σε διάφορες χώρες· στη Ρωσία, τη Νορβηγία, την Εσθονία και, εδώ και σχεδόν επτά χρόνια, στην Ουκρανία.
Γεννήθηκα στην τότε Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, στην Κριμαία. Είμαι μισός Ρώσος, κατά ένα τέταρτο Ουκρανός και κατά ένα τέταρτο Λευκορώσος. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η επιλογή της υπηκοότητάς μου δεν ήταν δική μου υπόθεση, αλλά των γονιών μου. Αν μπορούσα, θα επέλεγα να είμαι Ουκρανός. Στο Κίεβο ήμουν πιο ευτυχισμένος από οπουδήποτε αλλού. Ζούσα σε μια πανέμορφη πόλη, είχα μια ονειρεμένη δουλειά κι ένα γλυκό σκυλάκι. Στις 24 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ρωσική Ομοσπονδία εισέβαλε στην Ουκρανία, βρισκόμουν στο Κίεβο, αλλά δεν ένιωσα φόβο. Μόνο σοκ, θυμό και ντροπή. Η χώρα που εκδίδει το διαβατήριό μου –αν ο Πούτιν αποκαλεί αυτό που συμβαίνει «στρατιωτική επιχείρηση», εγώ θα αποκαλώ έτσι το κράτος του– στέρησε από εκατομμύρια Ουκρανούς και ξένους που έμεναν στην Ουκρανία το δικαίωμα στην ευτυχία.

Από το 2014, τη χρονιά που η Κριμαία προσαρτήθηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία, όταν με ρωτούσαν από πού κατάγομαι, απαντούσα πως είμαι Ρώσος, προσθέτοντας πάντα ένα «αλλά ζω στην Ουκρανία», σαν να ήθελα να απολογηθώ και να πάρω μια απόσταση από τη χώρα όπου μεγάλωσα. Πριν από λίγες μέρες, σε ένα ασανσέρ ξενοδοχείου στη Βαρσοβία, αφού χάιδεψε τον σκύλο μου, μια κυρία μού έκανε αυτήν την ερώτηση. Χωρίς ίχνος δισταγμού, απάντησα πως είμαι Ουκρανός. Για πρώτη φορά στη ζωή μου. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου για να σωθώ. Έτσι βρέθηκα εδώ.