Φορέσαμε:
Ένα διαφορετικό κιμονό, εμπνευσμένο από την γιαπωνέζικη παράδοση, εναρμονισμένο απόλυτα με το σήμερα και τη διάθεση της στιγμής. Το μαύρο, μεταξωτό κιμονό με την υπογραφή της Liana Camba είναι όσο ανθισμένο θέλουμε, θα ήθελα, σε αυτόν τον διαφορετικό χειμώνα, που μυρίζει άνοιξη, ακόμη κι αν οι μάσκες δεν μας επιτρέπουν να ονειρευόμαστε όσο θα θέλαμε την πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου που θα αργήσει ακόμη να φανεί. Μου αρέσει η ιδέα του γιαπωνέζικου ρούχου που μπορεί να φορεθεί πάνω από το μικρό, μαύρο φόρεμα σε όλες τους τις εκδοχές, αλλά κι ένα μαύρο παντελόνι σε ανδρική γραμμή, ακόμη και με τζιν, στο σπίτι, ανοιχτό, σαν chemisier. Με φαντάζομαι ήδη να το φοράω πάνω από την αγαπημένη μου μαύρη ολόσωμη φόρμα, που μου θυμίζει καλοκαίρι, δεμένο σφιχτά στη μέση, με chopsticks στα μαλλιά για ένα ατημέλητο σινιόν κατ’οίκον.
Tαξιδέψαμε:
Με τα κοσμήματα που φέρουν την υπογραφή Antonia Karra και χωρίς να φωνάζουν τι συμβολίζουν, εγώ μπορώ να ανακαλύψω δεκάδες ιστορίες μέσα στις ιστορίες. Σκεφτείτε λοιπόν μια υδρόγειο, χρυσή, μίνι ή …πιο πληθωρική, ανάγλυφη, διπλής όψεως, που την φοράς στο λαιμό, κλείνεις τα μάτια, ή ακόμη και με τα μάτια ανοιχτά, ταξιδεύεις όπου θα ήθελες. Και ναι, δεν μπορούμε να πάμε όπου θα θέλαμε. Θυμάστε το παιχνίδι που βάζουμε το δάχτυλο μας στον χάρτη τυχαία και λέμε σε ποιο μέρος θα θέλαμε ιδανικά να διακτινιστούμε; Στην περίπτωση ενός άτλαντα που φοριέται στο λαιμό, το ταξίδι προβλέπεται για όλες τις ώρες, και ημέρες. Χωρίς διαβατήριο, ούτε καν μάσκα, μόνο με ανοιχτή καρδιά για το μετά που έρχεται. Και το ταξίδι του κρυμμένου θησαυρού που δεν έχει ακόμη αρχίσει για κανέναν από εμάς.
