Μια γυναίκα επαγγελματίας ηθοποιός επαναλαμβάνει για 24 ώρες επί σκηνής την ίδια ολιγόλεπτη σκηνή χωρισμού ενός ζευγαριού, με 100 διαφορετικούς άνδρες ή μη δυαδικά και queer άτομα διαφορετικής ηλικίας, ιθαγένειας και επαγγέλματος να εναλλάσσονται στον ρόλο του παρτενέρ της.
«Είδα την παράσταση στο Holland Festival στο Άμστερνταμ με την Georgina Verbaan, μια συγκλονιστική Ολλανδή ηθοποιό, γεγονός που ανέβασε τον πήχη και με άγχωσε, όχι ως προς τη διαδικασία και τη συνάντηση με 100 διαφορετικά σώματα, πρόσωπα, ιδιοσυγκρασίες, αλλά ως προς το βάθος της ερμηνείας της», μου λέει η ηθοποιός για το έργο-μανιφέστο γύρω από τις ερωτικές σχέσεις που, αφού κράτησε άγρυπνες τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Άμστερνταμ, τη Βαρκελώνη και το Τορόντο, φιλοδοξεί να κάνει το ίδιο και στην Αθήνα. «Με έχει επηρεάσει βαθιά η ερμηνεία της Verbaan, αλλάζοντας μέσα μου τι σημαίνει αυτή η 24ωρη συνθήκη. Αυτό που θα κάνω δεν θα το ονόμαζα ρόλο, αλλά απαιτητική περιπέτεια. Τους ρόλους τους αντιμετωπίζεις σαν μια κατασκευή κι εδώ μιλάμε για το λιγότερο κατασκευασμένο πράγμα που έχω αντιμετωπίσει. Η ανταπόκριση της ηθοποιού στο απρόβλεπτο της στιγμής είναι που έκανε την ερμηνεία που είδα συγκλονιστική. Η ακρίβεια, το βάθος και το χιούμορ της όρισαν μέσα μου το αίσθημα μιας σπουδαίας ερμηνείας. Μιλάμε για έναν εντελώς απρόβλεπτο διάλογο επτά λεπτών, στη διάρκεια του οποίου περνάει όλη η πορεία της σχέσης ενός ζευγαριού: από τη γνωριμία, το φούντωμα και τη διαπραγμάτευση της συνύπαρξης, μέχρι την αποτυχία, τον χωρισμό και την εκδίκηση. Όλα ξεδιπλώνονται με άλλη δυναμική κάθε φορά».
Μέσω ανοικτού καλέσματος, η Στέγη συγκέντρωσε 100 άτομα που θα πρωταγωνιστήσουν στο πλάι της Γουλιώτη, χωρίς απαραίτητη εμπειρία ή εξοικείωση με το θέατρο. «Ακόμα κι αν δεν ήταν στην αρχική σύλληψη των Αυστραλών σκηνοθετών, θα το πρότεινα εγώ», λέει η ίδια. «O βαθμός του απρόβλεπτου που απαιτεί το project δεν είναι και τόσο οικείος στη θεατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Οι ηθοποιοί εδώ μαθαίνουμε να είμαστε πολύ προγραμματισμένοι, άρα ένα τέτοιο έργο, που δεν είναι προκατασκευασμένο, απαιτεί μεγαλύτερη σκηνική αθωότητα. Πιστεύω ότι θα μάθω πολλά από τους ανθρώπους με τους οποίους θα μοιραστούμε τη σκηνή. Τους θαυμάζω για την τόλμη τους και νιώθω ευγνώμων. Η στιγμή της κάθε συνάντησης θα είναι τόσο πυκνή που θα καθορίζει την κάθε σκηνή. Έχω μεγάλη ανυπομονησία που θα συνυπάρξω με τόσο διαφορετικές προσωπικότητες. Περιμένω να ζήσω πράγματα που θα ήθελα να ζήσω και στην πραγματική μου ζωή, αλλά δεν είχα ακόμα την ευκαιρία».
Με αφορμή αυτή την παράσταση, η Στεφανία βρήκε πρόσφορο έδαφος να αντιμετωπίσει κατάματα την πολυπλοκότητα των σύγχρονων σχέσεων και να αναλογιστεί γύρω από αυτές. «Αυτό που μας δυσκολεύει στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι ο καθένας λειτουργεί με τις δικές του πεποιθήσεις», πιστεύει. «Είμαστε αγκυλωμένοι στα σχήματα που έχουμε φτιάξει και πιστεύουμε για τον τρόπο λειτουργίας μιας σχέσης. Περιμένουμε ο άλλος να δρα με τον δικό μας κώδικα. Λέω συχνά ότι θα έπρεπε να μαθαίνουμε από μικρή ηλικία στα σχολεία πώς να κατανοούμε τον εαυτό μας και τον άλλο. Μόνο με κατανόηση βαθαίνουν οι σχέσεις. Σίγουρα ένα μεγάλο εμπόδιο είναι η υποχρέωση που νιώθουμε να ζήσουμε πάρα πολλά πράγματα με ένταση. Με το να αναζητάς διακαώς νέες συγκινήσεις, καθρεφτίζεις αργά η γρήγορα κάτι ανικανοποίητο στα μάτια του άλλου. Αυτό είναι σημάδι της εποχής. Νιώθουμε ανικανοποίητοι πολύ γρήγορα. Γνωρίζουμε επιδερμικά τους εαυτούς μας, με αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι θέλουμε κάτι, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε κάτι άλλο, καταλήγοντας να πληγώνουμε ο ένας τον άλλον. Πληγωνόμαστε από τη δική μας τύφλωση. Νιώθω ότι θα ήταν ωραίο να διδάσκεται στα σχολεία η αυτογνωσία της στιγμής και η προσαρμοστικότητα στις συνεχείς αλλαγές της ζωής».
* The Second Woman, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Κεντρική Σκηνή, από 5/10 στις 16:00 συνεχόμενα ως την Κυριακή 6/10 στις 16:00. Πληροφορίες onassis.org
