Πριν γίνει η πιο δημοφιλής ηθοποιός της δεκαετίας του 60’, η Brigitte Bardot προοριζόταν να ακολουθήσει πορεία κλασικής χορεύτριας. Παράλληλα με τα μαθήματα χορού και τις φωτογραφίσεις μόδας για το περιοδικό Elle, έκανε οντισιόν για ταινίες μέχρι που από τη μια μέρα στην άλλη μετατράπηκε σε σύμβολο του σεξ. Ήταν μέσα από την ταινία Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα του Roger Vadim, του δικού της Πυγμαλίωνα. Μια δεκαετία πριν, μια άλλη νέα καστανή κοπέλα είχε πάθος για τον κλασικό χορό πριν εξελιχθεί σε μύθος του Χόλυγουντ. Η Audrey Hepburn από την ηλικία των 5 ετών ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα. Παρά το ταλέντο της ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος δεν έδωσε πρόσφορο έδαφος για τις σπουδές και την πορεία της στον χορό, οπότε τα παράτησε. Είχε όμως προλάβει να αποκτήσει το λιγνό και μυώδες σώμα της μπαλαρίνας, σπάνιο εκείνη την εποχή, που της άνοιξε τον δρόμο για το Χόλυγουντ.
Δύο σύμβολα, δύο χορεύτριες. Ένα πάθος που δεν ξεπέρασαν ποτέ σε όλη την πορεία τους, τόσο στη ζωή, όσο και στις οθόνες. Δεν θα ξεχάσουμε εύκολα το αισθησιακό mambo της Bardot στο Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα, ούτε την εκστατική τζαζ κίνηση της Audrey στο Funny Face. Ανάλογα η Repettο έδωσε το όνομα της Bardot στη διάσημη σειρά με μπαλαρίνες που κυκλοφόρησε το 1956 για να την τιμήσει για τον ευσεβή της πόθο που είχε μοιραστεί κατά τα γυρίσματα της ταινίας Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα «να υπήρχε ένα παπούτσι πόλης ανάλογα ελαφρύ και άνετο στο πόδι με αυτό του χορού».
