“Έχω ενθουσιαστεί με τις νέες στάσεις στο μετρό για Νίκαια και Κορυδαλλό, εκεί έχει ωραία αγόρια και θα μπορώ επιτέλους να τα ανακαλύψω από κοντά,” λέει ο Γ. πάνω στη συζήτηση, ενώ προσπαθούσαμε να δροσιστούμε στην ταράτσα με τζιν τόνικ. “Α ναι, έχω και μια φίλη που μου είχε πει παλιότερα ότι δεν τις ‘δουλεύει’ αυτές τις περιοχές, γιατί δεν είχε τρόπο να πάει” συμπληρώνει η Μ.
Ο Γ., όπως και εγώ, όπως και κάποιοι ακόμα συμπολίτες μας, δεν οδηγεί και χρησιμοποιεί πάντα τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις μετακινήσεις του. Εκτός από εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ που χιόνιζε, 15 χρόνια πριν, όταν ο Γ. ανακάλυψε ότι ο τότε σύντροφός του τον είχε απατήσει. “Σηκώθηκα εκείνη τη στιγμή και πήρα το τρένο για να πάω να τον βρω στο Ίλιον που έμενε και να του πω ότι χωρίζουμε. Λόγω της χιονόπτωσης, όμως, στη μέση της διαδρομής το τρένο σταμάτησε και αναγκαστικά κατέβηκα στα Πατήσια, δε θυμάμαι σε ποια από τα δύο, νομίζω σε αυτά που είναι λίγο πιο όμορφα, και αποφάσισα να συνεχίσω με τα πόδια μέχρι το Ίλιον, όση ώρα και αν μπου έπαιρνε αυτό. Όσο περπατούσα, τόσο πύκνωνε το χιόνι, και κρύωνα και περπατούσα κλαίγοντας και προσπαθούσα να σώσω και τα σκυλιά που πατούσαν στον πάγο και γλιστρούσαν και κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβω είχα φτάσει σε μία γέφυρα λίγο πριν το Ίλιον και ξαφνικά είδα το αγόρι μου μπροστά μου. Είχε βγει κι εκείνος για περπάτημα και συναντηθήκαμε εκεί τυχαία. Δε χωρίσαμε, τελικά, εκείνο το βράδυ και θυμάμαι ότι στο γυρισμό και περνώντας από το Θησείο, έγραψα στο χιόνι “Σ’αγαπάω ρε βλάκα”. Αλλά τότε ήμουν πολύ νέος και ερωτευμένος. Τώρα ο μόνιμος εφιάλτης που μπορεί να με κάνει να ξυπνήσω τα βράδια είναι ότι έχω σχέση. Ή ότι μπορεί να χρειαστεί να διανύσω μεγάλη απόσταση για να συναντήσω κάποιον,” καταλήγει ο Γ.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι έχουμε περάσει στην εποχή που αντί για τον Mr Right ψάχνουμε τον Mr Right Around the Corner. Εξάλλου, τόσες και τόσες εφαρμογές βασίζονται στο “geographic desirability”, έναν όρο που ανακάλυψα πρόσφατα και που μαρτυρά ότι η απόσταση που μεσολαβεί ανάμεσα σε εμάς και στο δυνητικό date ή ταίρι μας είναι βασικής σημασίας για τη συμβατότητα μεταξύ μας. Δεν είναι μόνο το Tinder που εξαργύρωσε αυτή την ανάγκη για εγγύτητα και ταχύτητα στις ερωτικές συναναστροφές μας. Είναι και το Happn, μία εφαρμογή που δείχνει σε ζωντανό χρόνο ποιος άλλος χρήστης βρίσκεται εκείνη τη στιγμή ή έχει βρεθεί πρόσφατα στο μπαράκι, στο εστιατόριο ή στο κατάστημα που συχνάζεις και εσύ. Το πρώτο στοιχείο που εμφανίζεται στα προφίλ των πιθανών matches σου στην εφαρμογή είναι το κοντινό location με τη φράση “See you there” και ακολουθούν οι φωτογραφίες και μερικά από τα αγαπημένα τους τραγούδια. Τι κι αν δεν είστε και οι δύο φαν των Nightwish; Το θέμα είναι να βρίσκεστε κοντά – όπως είπε πρόσφατα στο πρώτο ραντεβού τους ένας τύπος στην Π.: “Καλύτερα να βρεθούμε στην Αργυρούπολη, να είμαι και κοντά στο σπίτι μου, γιατί είμαι κουρασμένος”. Το δεύτερο και τελευταίο red flag άρχισε να κυματίζει όταν ο συγκεκριμένος τύπος την έκρινε αρνητικά επειδή της αρέσουν “αυτές οι αηδίες που τραγουδούν οι Nightwish”.
Οι ρυθμοί στις ζωές μας, η κούραση, το φορτωμένο πρόγραμμα, η πληθώρα και η διαθεσιμότητα άλλων, πιο “εύκολων”, επιλογών που υπάρχουν μέσω των εφαρμογών και των social media μάς κάνουν να μετράμε τις αποστάσεις διαφορετικά, ακόμα κι αν μένουμε στην ίδια πόλη. Μπορεί το ερωτικό ενδιαφέρον μας να απέχει μόνο μία ώρα από εμάς, είτε με τα μέσα μεταφοράς είτε με το αυτοκίνητο, αλλά η συναισθηματική φόρτιση και κόπωση λόγω των έντονων συνθηκών στη σύγχρονη ζωή μάς κάνει να το βλέπουμε ότι απέχει τρεις. “Μου έχει τύχει να μιλάω με μία κοπέλα που έμενε Πειραιά και της πρότεινα να μοιράσουμε κάπως την απόσταση και να βρεθούμε για ποτό στο κέντρο. Εκείνη μου είπε ότι δε βγαίνει εκτός Πειραιά κι εγώ τότε της απάντησα ‘καλή θητεία’, δε θα πήγαινα Πειραιά για κάποια που δεν είχα γνωρίσει καλά καλά” μου λέει ο Σ. Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση δεν έφταιγε ούτε η απόσταση, ούτε ο Πειραιάς, είμαι και Ολυμπιακός, δε θα ήθελα να κατηγορήσω την περιοχή της ομάδας μου ελαφρά τη καρδία. Φταίει και πάλι η έλλειψη τρόπων και τακτ, που σε ένα βαθμό είναι λόγω έλλειψης κοινωνικής μόρφωσης και παιδείας και σε έναν άλλο βαθμό είναι απόρροια εκείνης της ευκολίας που λέγαμε πριν. Της ευκολίας που προκύπτει από τη βεβαιότητα – ή την ψευδαίσθηση, ανάλογα αν θέλεις να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο – ότι στο επόμενο τσατ θα βρεις κάτι καλύτερο και δεν υπάρχει λόγος να φιλτράρεις όσα λες και να χάνεις τον χρόνο σου σκεπτόμενος.
Η Δ. μου αναφέρει κι εκείνη ένα περιστατικό από την εποχή που έδινε Πανελλήνιες – που στην περίπτωσή της είναι μόνο 3 χρόνια πριν – και ήθελε να συναντήσει ένα αγόρι με το οποίο είχαν κάποια σχέση εκείνη την περίοδο. “Έφυγα από τον Άγιο Δημήτριο να τον βρω στο σπίτι του στην Αγία Παρασκευή με τα μέσα μεταφοράς και σε περίοδο εξετάσεων. 10 λεπτά πριν φτάσω μου είπε ότι θα αργήσει λίγο, οπότε έκατσα να πιω έναν καφέ με μία φίλη μου που έμενε Αγία Παρασκευή. Ο τύπος εμφανίστηκε μετά από μία ώρα, πολύ χαλαρός σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και δε ζήτησε καν συγγνώμη. Ακολούθησε ένας έντονος τσακωμός, αλλά στο τέλος τα βρήκαμε και πήγα σπίτι του και καταλήξαμε στο κρεβάτι. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, με πήγε στην πιάτσα των ταξί και πριν μπω μέσα γύρισε και μου είπε ‘Ήρθες από την άλλη άκρη της Αθήνας, δεν πήγες φροντιστήριο, άργησα τόσο πολύ να έρθω και στο τέλος έκανες και σεξ μαζί μου’, με ύφος νικητή. Δεν του ξαναμίλησα ποτέ.” Η Αγία Παρασκευή θεωρείται η προστάτιδα των ματιών, αλλά η Δ. αναρωτιέται τι άλλο έχουν να ακούσουν τα αυτιά μας σε τέτοιες περιπτώσεις.
“Εγώ, πάντως, θυμάμαι να κάνω την απόσταση Κηφισιά – Βούλα κάθε βδομάδα με ταξί, αλλά τότε ήταν άλλες εποχές, είχαμε και ΠΑΣΟΚ,” μου λέει ο Κ. Θυμάμαι κι εγώ που τότε ήμουν ερωτευμένη με τον Δ. και έπαιρνα από τη Νέα Ιωνία τρένο, μετρό, λεωφορείο, τραμ και περπατούσα και λίγο με τα πόδια για να τον βλέπω δύο φορές τη βδομάδα μετά το φροντιστήριο στο σπίτι του στη Βάρκιζα. Ήταν και η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και ένιωθα ότι υποστήριζα πολύ το σύνθημα “με τραμ, τρένο και μετρό, όλοι μαζί για το χρυσό!”. Δεν πιστεύω ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ, αλλά ήταν που, όπως είπε και ο Γ., ήμουν κι εγώ τότε νέα και ερωτευμένη. Αρκετά χρόνια αργότερα, βέβαια, υπήρξα ξανά τόσο ερωτευμένη και το Άλιμος – Περιστέρι με την κόκκινη γραμμή του μετρό στις 10 το βράδυ μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά ήταν το δρομολόγιο που ανυπομονούσα να κάνω μέσα στη βδομάδα.
Μπορεί στη Νίκαια και στον Κορυδαλλό να γεννηθούν νέες σπίθες και έρωτες, μπορεί η ανακοίνωση για τους νέους αυτούς σταθμούς του μετρό να έλεγε “Με τη λειτουργία τους, οι πολίτες της περιοχής θα δουν αμέσως βελτίωση όχι μόνο στις μετακινήσεις τους, αλλά και στην ποιότητα ζωής τους”. Η τεχνολογία αλλάζει ριζικά και συνέχεια τη ζωή μας προς το καλύτερο, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, θα έχω την ποιότητα που θέλω, αν αντικαταστήσω και το “turn me on” με το “turn on location services”;
Διαβάστε επίσης: Seen: Τσάμπα βάφτηκα – First date fails
