Paul Smith:
Η δική μου Ελλάδα

Εκείνη την περίοδο είχα μόλις ανοίξει ένα μικρό κατάστημα στη γενέτειρά μου, το Νότιγχαμ. Κάθε φορά λοιπόν που έκανα διακοπές στην Ελλάδα είχα την -κακή- συνήθεια να αγοράζω πάρα πολλά σουβενίρ, που είχαν για μένα ιδιαίτερη συναισθηματική αξία και μου θύμιζαν τις όμορφες στιγμές που περνούσα στο εκάστοτε μέρος. Τα φόρτωνα στις αποσκευές μου -οι οποίες ήταν έτοιμες να εκραγούν- και μετά τα πουλούσα στο μαγαζί μου – από πουλόβερ σαν αυτά που φορούσαν οι ψαράδες, μικρούς σουγιάδες και φανταχτερές χάντρες μέχρι χαλάκια-κουρελούδες.

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο νιώθω τυχερός που γνώρισα την Ελλάδα, είναι γιατί ήρθα ένα βήμα πιο κοντά στη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μου φάνηκαν ακόμα πιο συναρπαστικά και ελκυστικά από αυτά του μινιμαλισμού, του Bauhaus και του Le Corbusier. Αν και δεν μοιάζουν μεταξύ τους, έχω την αίσθηση ότι μοιράζονται ένα κοινό αίσθημα απλότητας, που με γοητεύει.

Οι περιπετειώδεις εξορμήσεις μας στα ελληνικά νησιά σταμάτησαν κάπως απροσδόκητα. Είχαμε μόλις αγοράσει ένα σπίτι στην Ιταλία και θέλαμε να το χορτάσουμε όσο γίνεται περισσότερο. Τα τελευταία πέντε χρόνια όμως έχουμε γίνει ξανά τακτικοί επισκέπτες της χώρας σας. Ανακαλύπτουμε νέα μέρη και θυμόμαστε τις εποχές των πρώτων μας ταξιδιών εκεί. Όλα είναι διαφορετικά, εκτός από τη διάθεσή μας για εξερεύνηση, που παραμένει ολοζώντανη.

Τώρα επισκεπτόμαστε περισσότερο την Ύδρα και την Πάρο. Μόλις τον περασμένο Μάιο πήγα στην Ύδρα και πέρασα υπέροχα. Οι ντόπιοι με είχαν προειδοποιήσει ότι ο τουρισμός αυξάνεται δραματικά το καλοκαίρι, γι’ αυτό αποφάσισα να την επισκεφτώ τον τελευταίο μήνα της άνοιξης. Οι γραφικές παραλίες και τα υπέροχα εστιατόρια ήταν ήρεμα και γαλήνια. Το ακριβώς αντίθετο με την καθημερινότητά μου στη δουλειά δηλαδή, που είναι γεμάτη τρέξιμο και υποχρεώσεις.

Για την Πάρο, τώρα, μπορώ να μιλάω επί ώρες. Η πραγματική ευτυχία είναι ότι μπορείς να προσεγγίσεις κάθε κρυμμένη γωνιά της μέσα από μια μαγευτική διαδρομή που δεν θα διαρκέσει πάνω από 30 λεπτά με το αυτοκίνητο. Νιώθω ακόμα στον ουρανίσκο μου το εξαιρετικό φρέσκο ψάρι που έφαγα σ’ ένα τραπέζι πλάι στο κύμα. Είμαι σχεδιαστής ρούχων και ιδιοκτήτης πολλών καταστημάτων και μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι στην Παροικιά δεν είδα ούτε ένα άδειο μαγαζί. Μάλιστα, τα περισσότερα ρούχα ή κοσμήματα ήταν Ελλήνων σχεδιαστών και ταλαντούχων ντόπιων. Αυθεντικά, πρωτότυπα και καλαίσθητα, σε έναν αυθεντικά όμορφο τόπο.Δημοσιεύθηκε στη Vogue Greece Ιουλίου 2019.