politicult-mένω-σπίτι-για-τον-σκύλο-μου-157999

Μέσα στην παρόρμηση της ευρύτερης “μοναξιάς” του 2020 πήρα την απόφαση να “αντικαταστήσω” το σκύλο της ζωής μου. Τρία χρόνια κλαίγαμε οικογενειακώς για το Ρόμπι το παγκ που πήρα δώρο στο μεγάλο μου γιο το Νίκο το 2003, όταν ήταν μικρός και ζούσαμε στο Λονδίνο. Ο Ρόμπι είχε γίνει αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Αν και είχαμε κι άλλα παγκς μονοπώλησε την αγάπη μου. Δεν ντρέπομαι να το πω, ακόμα και στα παιδιά μας έχουμε διαφορετική αδυναμία.

O Robbie είχε ένα κορυφαίο pedigree σε χρυσό πάπυρο με προγόνους με τεράστια ονόματα. Ήταν το Brad Pitt των παγκς. Καταγόταν από τας εξοχάς της Αγγλίας. Τον έβγαλα Robbie γιατί την ημέρα που ήρθε σπίτι έτυχε να περνάει απ’ έξω ο Robbie Williams που ομολογουμένως του έμοιαζε στη φάτσα. Πήγε στα καλύτερα σκυλο-σχολεία και σε ένα από αυτά, καλοκαίρι στην Ουαλία φωτογραφήθηκε για για τους Sunday Times αγκαλιά με τον ιδιοκτήτη, αφού δεν δεχόταν να κοιμάται μόνος σε κλουβί. Το βασιλικό του χαρακτήρα μετέφερε σε όλα μας τα ταξίδια και πίσω στην Ελλάδα. Ήθελε να γίνεται το δικό του με έναν ιδιαίτερο τρόπο και φυσικά ήμασταν αυτοκόλλητοι.

Ο μικρός μας Ράφα – από τον Ραφαέλ Ναδάλ γιατί φέτος αγαπήσαμε το τένις- κατάγεται από τη Λούτσα. Τον είχα καπαρώσει από το καλοκαίρι και περίμενα να μεγαλώσει λίγο για να τον φέρω σπίτι. Επιλέξαμε τα γενέθλια του Κώστα στις 22 Σεπτεμβρίου – πριν το δεύτερο lockdown. Αυτό το πουδραρισμένο puppy έγινε το τρίτο μου παιδί. Λες και έκανα μωρό με παρένθετη παγκίνα. Κάτω από άλλες συνθήκες θα είχα φύγει για το Πήλιο, θα πήγαινα στο παιδί μου στο εξωτερικό, ή οπουδήποτε μακριά για να μην κλειστώ σπίτι στην Αθήνα (φταίνε οι πλανήτες μου στον Υδροχόο για την απέχθεια σε κάθε τύπου εγκλεισμό). Όμως τα πράγματα ήταν σοβαρά. Είχα ένα μωρό να μεγαλώσω. Και επειδή είχα την τύχη να το πετύχω να μυρίζει ακριβώς σαν το μακαρίτη (ένα κράμα μεταξύ βανίλιας και καμένου ποπ κορν) έβαλα τα δυνατά μου για να δεθούμε παντοτινά και να μην χάσω τα πρωτεία από την Έμμα, που μας μαγειρεύει και έχει σαγηνεύσει τον μαύρο Τόνι μας.

Έτσι έγινα η άψογη μάνα παγκ. Με μεγάλη ευθύνη λοιπόν μεγαλώνω αυτό το λατρευτό puppy, που είναι ακόμα σαν μάφιν. Το πρωί νωρίς ξύπνημα για να μη χάσει τη σειρά του, εκπαίδευση για τουαλέτα, τάισμα τις σωστές ποσότητες, την καλύτερη τροφή που έψαξα στο ίντερνετ, κομμωτήρια, κρέμα για τα πατουσάκια, παιχνίδι και φυσικά το βράδυ ύπνο μαζί, πάνω στο κεφάλι μου για να μην πέσει από το κρεβάτι και χτυπήσει.

Ακόμα βλέπω εφιάλτες από το ατύχημα που είχε παίζοντας με τα μαλτεζάκια της Άννας Βίσση, όταν έπεσε στην πισίνα της Άννας Βίσση και εμείς με τη σειρά μας με τα ρούχα να τον σώσουμε. Θυμάμαι ακόμα το ξινισμένο πρόσωπο της παιδιάτρου μας όταν τον είδε να με γλύφει στο πρόσωπο και γελάω. Καμία απόσταση ασφαλείας με το Ράφα. Αγκαλιές και φιλιά μέρα νύχτα. Τώρα τελευταία έμαθε και να γαβγίζει. Ένας περίεργος θόρυβος που έμοιαζε με βήχα. Χαίρομαι σα χαζομαμά. Θυμάμαι το πρώτο χαμόγελο και τους ήχους των αληθινών μου μωρών, που είχα την τύχη να μεγαλώσουν και οι δύο με την ανιδιοτελή αγάπη των ζώων μας. Τα παιδιά μου έμαθαν να φροντίζουν με υπευθυνότητα τα ζωάκια μας. Δεν τα πήραμε για να παίζουν.

Με τον Ράφα “μένουμε σπίτι” και πατάμε τη μετακίνηση 6 για να συναντήσουμε τον ξάδελφο του, τον Λούη, για παιχνίδι. Κυνηγάμε φύλλα και περιστέρια στο Ζάππειο. Μαθαίνουμε να μην τρώμε ότι βρίσκουμε μπροστά μας. Καλλιεργώ τον εθισμό μου, χωρίς ενοχές. Η μητέρα μου αυτή τη στιγμή που γράφω, χοροπηδάει παίζοντας μαζί του στα 82 της. Ο Κώστας έχει γίνει πατέρας – αλλιώς. Καμία γκρίνια για τα πρωινά ξυπνήματα που δεν έχουν και κανένα λόγο ύπαρξης τώρα που δεν έχουμε να τρέχουμε στη στάση. Μιλάμε με παιδικές φωνές σαν ξεμωραμένοι. Το Ιnstagram μου σε λίγο ίσως γίνει σαν του Ricky Gervais που έχει εμμονή με τη γάτα του.

View this post on Instagram

A post shared by A Pet Project (@apetproject)

Ήθελα να γράψω ένα κείμενο πιο Vogue, αλλά ακόμα και τα ιερά τέρατα της μόδας όπως ο Valentino έχουν πέσει στην ίδια παγίδα. Ακόμα περισσότερο οι Εdward VIII και Wallis Simpson. Ξέρω πως γίνομαι γραφική αλλά αυτό το σκυλάκι έδωσε μεγάλη χαρά και αισιοδοξία στο σπίτι μας , αυτή τη μουντή εποχή. Μία εποχή που είμαι στο όριο να κάνω bullying σε όποιον μου ξαναπεί το “θα περάσει και αυτό” – συμπεριλαμβανομένης και εμού!

Διαβάστε επίσης | Politicult: Αναμνήσεις από την εκτυφλωτική πριγκίπισσα Νταϊάνα