Πρόκειται για ένα δωμάτιο που δεν είχα χρησιμοποιήσει ξανά, πέρναγα απλά από εκεί για να πάω από τη μία άκρη του σπιτιού στην άλλη. Είχε ένα γραφείο, καλή θέα και δυνατό σήμα. Πλέον σπάνια βγαίνω από εκεί, είναι η βάση μου στην καραντίνα, τα headquarters της δουλειάς μου.
Φαντάζομαι πως δεν είμαι μόνη σε αυτό. Όλοι βλέπουμε τα σπίτια μας διαφορετικά. Είναι φυσικό επόμενο της καραντίνας, αναπόφευκτο και ίσως κουραστικό για όσους μένουν σε μικρούς χώρους. Aναγνωρίζω πόσο τυχερή είμαι που έχω ένα δωμάτιο κενό – και το να αντιλαμβανόμαστε τα προνόμιά μας αυτές τις δύσκολες ημέρες είναι πολύ σημαντικό. Είναι επίσης σημαντικό να μη ξεχνάμε ότι κάποιοι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια να μείνουν σπίτι.
Αλλά για όλους εμάς που δουλεύουμε από το σπίτι – υπάρχουν θετικά; Είναι ένα ερώτημα που αναλογίζομαι συχνά και είμαι σίγουρη πως το ίδιο κάνετε και εσείς. Τα μειονεκτήματα είναι προφανή: χάνουμε την ανθρώπινη επαφή, την ευκαιρία για συναναστροφές που γεννούν νέες ιδέες, το δούναι και λαβείν της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης. Οι φίλοι και συνάδελφοι μου με μικρά παιδιά έρχονται αντιμέτωποι με υποχρεώσεις όπως ποτέ ξανά.
Ωστόσο, η καραντίνα έχει και πλεονεκτήματα: τα χρήματα, ο χρόνος και η εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που γλιτώνουμε από τις μετακινήσεις. Έχουμε την ελευθερία να κάνουμε τις υποχρεώσεις μας με το δικό μας πρόγραμμα. Δεν υπάρχουν επαγγελματικά ταξίδια, εκδηλώσεις, συνεχόμενα ραντεβού. Αντιθέτως, υπάρχει χρόνος.
