Birds of a feather

Sarah Bailey

24 Ιουνίου 2021

H Cass και η Ali Bird, η γνωστή φωτογράφος και η μάνατζερ σύζυγός της, αποτελούν πηγή έμπνευσης τόσο ως γονείς όσο και αναφορικά με την επανάσταση που έχουν φέρει στη βιομηχανία της μόδας. Η Sarah Bailey μίλησε μαζί τους και ανακάλυψε πως η ζωή τους είναι το ίδιο εντυπωσιακή όσο και οι λαμπερές καριέρες τους.

Είτε φωτογραφίζει την εντυπωσιακή Christy Turlington μετά τη γυμναστική, καθώς βγάζει το μουσκεμένο μπλουζάκι της, είτε απαθανατίζει την οικογένεια Obama σε χαμογελαστά πορτρέτα, τόσο ζεστά που σχεδόν νιώθεις την οικειότητα, είτε καταγράφει την ακατέργαστη και γλυκιά ομορφιά της καθημερινότητας σε φωτογραφίες της συζύγου και των παιδιών τους, η δουλειά της Cass Bird φαντάζει αβίαστη. Χάρη στο στιλ της –παιχνιδιάρικο, πνευματώδες, αποκαλυπτικό– είδε το άστρο της να λάμπει τα τελευταία χρόνια. Η ζωή της, τουλάχιστον προ πανδημίας, περιλάμβανε αδιάκοπα ταξίδια με φωτογραφίσεις για εντυπωσιακά εξώφυλλα, editorials μόδας, καθώς και εκπληκτικά όμορφες καμπάνιες που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα – η τελευταία της για την Orbitz, που σκοπό έχει να επαναφέρει τη χαρά του ταξιδιού για ένα queer κοινό, είναι ένα μικρό, τολμηρό, εμψυχωτικό έργο τέχνης. Σήμερα, ωστόσο, η οικογένεια Bird βρίσκεται σταθερά στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη. «Δεν το συνειδητοποιείς μέχρι να περάσεις έναν χρόνο σε περιορισμό. Μου άρεσε πολύ που δεν έπρεπε να μπαίνω σε αεροπλάνο κάθε δέκα μέρες», λέει η Cass, η οποία εμφανίστηκε στο Zoom από το βόρειο τμήμα της Νέας Υόρκης, όπου –όπως υποδείκνυε ο ήχος των τρυπανιών– επέβλεπε κατασκευαστικές εργασίες. Η Ali Bird, Managing Director του πρακτορείου ταλέντων The Wall Group, μια εξίσου δυναμική φιγούρα στον χώρο της μόδας, βρίσκεται στο σπίτι όπου κατοικεί το ζευγάρι στο Μπρούκλιν, μαζί με τα παιδιά τους, τον 13χρονο Leo και την 11χρονη Mae. Για να είμαστε ακριβείς, η Cass και η Ali δεν έχουν παντρευτεί, «γιατί δεν ήταν νόμιμο, αλλά και γιατί ξέραμε ότι θέλαμε να κάνουμε μαζί οικογένεια, οπότε σκεφτήκαμε πως θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τα χρήματα για να αγοράσουμε ένα σπίτι και να ασχοληθούμε με το θέμα της γονιμότητας και τη διαδικασία της από κοινού υιοθεσίας, επειδή τίποτε απ’ αυτά δεν είναι ανέξοδο», εξηγεί η Cass.

Πέρα από πρωτοπόρες στη βιομηχανία της μόδας, οι δυο τους έχουν γίνει και πρότυπα ομόφυλων γονέων μέσα από το project της Cass, που καταγράφει την οικογενειακή ζωή με την Ali και τα παιδιά τους με τα ανακατεμένα μαλλιά και το ελεύθερο πνεύμα. Φωτογραφίες της Ali να θηλάζει δίπλα στην πισίνα, της Mae να σκαρφαλώνει στο βαν της παραγωγής και να τρώει πατατάκια, όλης της οικογένειας να κάνει μπάνιο στην μπανιέρα –το γυμνό αποτυπώνεται ως κάτι καθημερινό, όχι χυδαίο– αποτελούν απόδειξη της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής, με όλη την οικειότητα και τους συναισθηματισμούς της. Η δουλειά της, που έχει αναγνωριστεί τόσο στον χώρο της μόδας όσο και της φωτογραφίας, έχει βρει ακόμη μεγαλύτερο κοινό μέσα από τα καθημερινά στιγμιότυπα που ανεβάζει τακτικά η Cass για τους 300 χιλιάδες ακολούθους της στο Instagram. Μέσα από την ανεμελιά, τη σκανταλιά και το φως εκτίθενται οι ατέλειες της καθημερινότητας. «Υπάρχει τρομερή ακαταστασία και μπλέξιμο», τονίζει. «Θα έλεγα δυσλειτουργικότητα, αλλά ξέρω πως σε ατομικό επίπεδο προσπαθούμε πολύ να μην εκφράζουμε τα άσχημα πράγματα που έχουμε βιώσει, ωστόσο δεν παύουν να υπάρχουν. Αντιμετωπίζουμε τις ίδιες προκλήσεις. Το λέω συνέχεια, μέσα σε είκοσι χρόνια έχουμε ζήσει καταστάσεις για τις οποίες οι περισσότεροι θα χώριζαν».

Η ιστορία της Cass και της Ali ξεκίνησε το 1997, όταν σπούδαζαν στο κολέγιο Smith στη Μασαχουσέτη. «Ήταν η πρώτη μέρα του ακαδημαϊκού έτους και, όταν μπήκε στο μάθημα της Κοινωνιολογίας, ένιωσα σαν να με χτυπάει κεραυνός, ήταν έρωτας και πόθος με την πρώτη ματιά», θυμάται η Ali. «Το αστείο είναι ότι δεν ήμουν ομοφυλόφιλη τότε, είχα αγόρι. Και η Cass δεν με πρόσεξε, ούτε καν με κοίταξε. Ήμουν πολύ εκνευρισμένη». Χρειάστηκε η αρκετά φανταχτερή κίνηση της συμμετοχής σε μια χορογραφία με 50 κοπέλες για να τραβήξει την προσοχή της. «Το έλεγαν “Εξύμνηση της αδελφοσύνης”», θυμάται η Cass. «Και η Ali άνοιξε το σόου μπροστά σε όλη τη σχολή με 50 κορίτσια πίσω της, ντυμένα με τζιν και αμάνικα μπλουζάκια να χορεύουν το If της Janet Jackson. Το είχε τότε και το έχει ακόμη. Χόρεψα δίπλα της την επόμενη μέρα και από μέσα μου σκεφτόμουν: “Ουάου!”». Στην αρχή η σχέση τους είχε σκαμπανεβάσματα –«Επί έξι χρόνια δεν τα καταφέρναμε», λέει Cass–, μέχρι να τα φτιάξουν τελικά επίσημα το 2003. Η Cass μιλάει ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μικρή, καθώς είχε ταραχώδη παιδική ηλικία. «Δεν τα πήγαινα πολύ καλά. Είχα άσχημες καταβολές όσον αφορά την ψυχική υγεία στο σπίτι. Υπήρχε μεγάλη εξάρτηση από ουσίες και βία» (σ.σ.: ο αγαπημένος αδελφός της αυτοκτόνησε το 2019). Αυτή η σκιά ίσως εξηγεί γιατί μετά το κολέγιο, ενώ η Ali έφυγε αμέσως για τη Νέα Υόρκη, σε ένα μικρό διαμέρισμα στην καρδιά της μποέμ ζωής του κέντρου της πόλης, και βάλθηκε να φτιάξει το μέλλον της, η Cass επέστρεψε στο Λος Άντζελες, όπου είχε μεγαλώσει. Στη Νέα Υόρκη η Ali ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, πιάνοντας δουλειά στο πρακτορείο Art Partner, που τότε ανθούσε. «Ήθελα να γίνω βοηθός κάποιου φωτογράφου –ήταν 1998– και μου είπαν πως δεν προσλάμβαναν γυναίκες», θυμάται με έναν αναστεναγμό. Ωστόσο, αποδείχθηκε πως η κλίση της ήταν να γίνει μάνατζερ και πολύ σύντομα έκανε το άλμα και πήγε στο The Wall Group, όπου μαζί με την Brooke Wall ξεκίνησαν το ταξίδι τους, αναλαμβάνοντας να χτίσουν τις καριέρες πολλών hair και makeup artists που μέχρι τώρα θεωρείται πως έχουν δευτερεύοντα ρόλο στο image making. Το Wall Group, που απευθύνεται πλέον σε διεθνές κοινό με γραφεία στο Λος Άντζελες και στο Λονδίνο, το αγόρασε το 2015 η τεράστια εταιρεία στον χώρο του management, Endeavor. «Ήταν απίστευτο κατόρθωμα για εμάς να εξασφαλίσουμε το μέλλον του Wall Group, καθώς και των καλλιτεχνών και εργαζομένων μας», λέει. «Η Ali διαθέτει όλα όσα δεν έχω εγώ», τονίζει η Cass. «Μπορεί να κρίνει τα πάντα με μέτρο, πράγμα θαυμάσιο, επειδή εγώ βουτάω με τα μούτρα σε πράγματα επικίνδυνα και ρευστά. Η Ali είναι ο βράχος μου και τρομερά παρατηρητική. Θα ήμουν ακόμη στο Λος Άντζελες και θα τραβούσα πορτρέτα χωρίς την Ali. Ήταν το πρώτο άτομο που με έκανε να σκεφτώ τόσο πάνω στον τρόπο που δουλεύω όσο και τις ίδιες μου τις εικόνες».

Πράγματι, η Ali ήταν που βοήθησε την Cass να βρει χρηματοδότηση για την πρώτη της φωτογράφιση μόδας – «2.200 δολάρια για επεξεργασία εικόνων και σάντουιτς για το συνεργείο». Επίσης, εκείνη την παρότρυνε να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Τέχνης και Εμπορίου για Ανερχόμενους Φωτογράφους το 2004, που αποδείχθηκε η μεγάλη της ευκαιρία και της εξασφάλισε αναθέσεις πορτρέτων για το περιοδικό New Yorker, ενώ ακολούθησε και έκθεση των έργων της στο μουσείο του Μπρούκλιν και άλλα πολλά. «Η Ali λέει πως μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα και πως είναι θαύμα να βρεις στη ζωή σου κάποιον σαν κι εσένα», πιστεύει. Σήμερα, όσο κι αν βλέπουμε ομοφυλόφιλες γυναίκες σε ισχυρές θέσεις στον χώρο της μόδας, η Cass και η Ali αποτελούν ακόμη εξαίρεση, παρότι οι νέες γενιές θα βλέπουν σίγουρα περισσότερες λεσβίες και queer γυναίκες να φτάνουν ψηλά. Σε ποια ηλικία δήλωσαν ανοιχτά πως είναι ομοφυλόφιλες; «Ήμουν 18 όταν αποκάλυψα ότι είμαι ομοφυλόφιλη και μου είπαν πως είμαι κοινωνιοπαθής», απαντά η Cass. «Ήταν ό,τι χειρότερο το ότι το αποκάλυψα τότε. Ο μεγαλύτερος φόβος μου όταν ήμουν παιδί ήταν να μη γίνω gay». Η εμπειρία της Ali ήταν διαφορετική, κυρίως λόγω της ηλικίας και της φάσης της ζωής της – «Εγώ την έκανα ομοφυλόφιλη», αστειεύεται η Cass. «Ήμουν μεγαλύτερη, γύρω στα 27. Αλλά δεν αντιμετώπισα προβλήματα, ένιωθα πως με αγαπούν και με στηρίζουν. Ίσως όχι ότι με αποδέχονται», θυμάται η Ali με μια νότα πικρίας, καθώς ο ένας γονέας της έχει στραφεί στη θρησκεία και διατηρεί πολύ επικριτική στάση απέναντί της, με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν πια. «Υπάρχει πολύς πόνος», παραδέχεται.

Ίσως το ίδιο σημαντική με την απόφασή τους να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους ήταν και αυτή να γίνουν γονείς. Ήταν για τις ίδιες ένα ταξίδι κατά το οποίο γκρέμιζαν κοινωνικές προκαταλήψεις τη μία μετά την άλλη. «Μας ρωτούσαν συνέχεια: “Πώς περιμένετε να μεγαλώσετε έναν άνδρα;”. Δεν θέλω να μεγαλώσω έναν άνδρα, θέλω να μεγαλώσω έναν καλό πολίτη», λέει η Cass αγανακτισμένη. Υπήρχαν όμως ελάχιστα πρότυπα για ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι που ήθελε παιδιά. «Γνωρίζαμε μόνο ένα ζευγάρι λεσβιών που είχαν παιδί και μετά έγιναν δύο», θυμάται. Το ταξίδι της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ήταν πολύ σημαντικό για τις δυο τους. «Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως ίσως έπρεπε να ξεκινήσω μια συμβουλευτική επιχείρηση για ομοφυλόφιλα ζευγάρια που προσπαθούν να δουν πώς μπορούν να αποκτήσουν παιδί», λέει η Ali. «Θέλεις να μοιραστείς όλες τις πληροφορίες». Τελικά –με τον ίδιο δωρητή– η Cass γέννησε τον γιο τους, Leo, και δύο χρόνια αργότερα η Ali την κόρη τους, Mae. Η εγκυμοσύνη ήταν μια εμπειρία που άλλαξε την Cass. Περιγράφει πώς ένιωθε να την κατακλύζουν συναισθήματα που θεωρούσε πιο αρρενωπά, όπως κτητικότητα, υπερβολική προστατευτικότητα και αίσθηση ότι χαίρει προνομίων. «Ήταν μια επαναστατική εμπειρία», λέει. «Και τώρα έχουμε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, και το κορίτσι έχει όλα τα στοιχεία που η κοινωνία θα χαρακτήριζε αρρενωπά, ενώ το αγόρι δεν ενδιαφέρεται για πυγμαχία, για παράδειγμα». «Μαθαίνουμε πολλά από τα παιδιά μας», εξομολογείται η Ali. «Δεν θέλουν ταμπέλες». Δηλώνει δε πως η μητρότητα της βγήκε εντελώς φυσικά, αλλά και πως η επίδραση που είχε στη ζωή της ήταν σημαντική. «Νιώθω πως απέκτησα από μία καρδιά ακόμη για το κάθε παιδί. Είναι σαν ένα κομμάτι του εαυτού σου που ζει έξω από σένα. Ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά, όταν κοιτάζεις τα παιδιά, είναι σαν να κοιτάζεις τον Θεό. Είναι πάρα πολύ δυνατό συναίσθημα. Ήταν απίστευτο και τρομερά δυνατό να βλέπω την Cass να γεννάει. Είναι κάτι πρωτόγονο, σε μεταφέρει στην αρχή του χρόνου». Παρατηρώ πως το γεγονός ότι μοιράζονται αυτές τις αληθινές και στοργικές στιγμές μιας οικογένειας με γονείς του ίδιου φύλου μέσα από φωτογραφίες προσβάσιμες σε όλους, λειτουργεί ως απόδειξη του πόσο χαρούμενες μπορούν να είναι όλες οι οικογένειες, ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. «Σε ευχαριστώ που το λες, αλλά δεν το βλέπω έτσι. Δεν βλέπω τον εαυτό μου σαν κάποια που άλλαξε κάτι. Ίσως τη σχέση με τον εαυτό μου», διαφωνεί η Cass. Θα προτιμούσε να χαρακτηρίσει την Ali ως πηγή της οικογενειακής ευτυχίας. «Εγώ φέρνω την προσωπικότητά μου, χαζομάρα και χιούμορ, αλλά νομίζω πως για την πραγματική ευτυχία ευθύνεται η Ali. Δυσκολεύομαι περισσότερο να είμαι μέλος μιας οικογένειας, κάτι που πραγματικά με έχει πονέσει πολύ. Είναι δύσκολο. Πώς να δώσεις κάτι που δεν έλαβες ποτέ;»

Νομίζω πως υπάρχει ένας συσχετισμός ανάμεσα στην ανάδυση της Cass από το σκοτάδι των παιδικών της χρόνων και τη συναισθηματική ειλικρίνεια που απαθανατίζει στη δουλειά της. Εξηγεί πόσο καλά κατανοεί το άγχος και την ανασφάλεια που νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφισης και πώς προσπαθεί να γίνει και η ίδια ευάλωτη, για να έρθει πιο κοντά σε αυτούς που φωτογραφίζει. «Με έχουν κατηγορήσει ότι δεν κάνω φωτογραφίσεις, αλλά ψυχοθεραπείες», λέει γελώντας. «Βάζω πολύ ωραία μουσική και προσπαθώ να πετύχω τη λήψη γρήγορα, γιατί δεν θα βελτιωθεί μετά από 90 φορές». «Υπάρχει μια οικειότητα που επιτρέπει στον φωτογραφιζόμενο να νιώσει την ελευθερία να εκφραστεί», εκτιμά η Ali. «Γι’ αυτό οι φωτογραφίες της οικογένειας Obama είναι από τις καλύτερες που έχετε δει και η φωτογράφιση διήρκεσε μονάχα επτά λεπτά». «Υπήρχε πολύ άγχος και η όλη διαδικασία περιλάμβανε επτά ώρες αναμονής για επτά λεπτά φωτογράφισης», εξηγεί η Cass. «Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου, γιατί ήταν τεράστιος ο φόβος μου για το άγνωστο». «Αλλά τα κατάφερες», λέει η Ali. «Και έπαιξες πολύ καλή μουσική».

Φυσικά, το άγχος και η πίεση προκειμένου να πάει καλά η φωτογράφιση δεν φαίνονται στις οικογενειακές φωτογραφίες που τραβάει η Cass και αιχμαλωτίζουν τις ονειρεμένες στιγμές τους – όλοι τους να ντύνονται και να ξεντύνονται, τα παιδιά ξαπλωμένα σε φωλιές από τα σκεπάσματα στα κρεβάτια, μια τέλεια γραμμή φωτός στον γυμνό ώμο της Ali… «Νιώθω πάντα ασφάλεια όταν με φωτογραφίζει η Cass, ενώ είμαι τρομερά ανασφαλής όταν φωτογραφίζομαι γενικά», ομολογεί η Ali. «Είμαστε εξαιρετικά τυχεροί που έχουμε μια τόσο σπουδαία φωτογράφο να καταγράφει τις ζωές μας. Είμαι πολύ τυχερή που βλέπω ολόκληρη την ενήλικη ζωή μου να αποτυπώνεται τόσο όμορφα. Χαζεύαμε τις παλιές μας polaroid τις προάλλες και είναι απίστευτο. Έχουμε τόσο μεγάλη ιστορία!»

*Η έκφραση «birds of a feather» του τίτλου χρησιμοποιείται για να περιγράψει δύο όμοια άτομα που έχουν μεταξύ τους πολλά κοινά.

__________________________________________________

Cass and Ali Bird, the celebrated photographer and her super-agent wife, are fashion’s stealth power couple. Sarah Bailey met the inspirational partners, parents and industry game-changers, to discover lives that are as boundary-pushing and compelling as their stellar careers.

Whether shooting a radiant Christy Turlington post-workout as she pulls her soaked tank top over her head, capturing the Obamas sharing a secret smile in portraits so intimate you can palpably feel the chemistry, or documenting the raw and tender beauty of everyday life in images of her wife and their children; Cass Bird’s photography displays a signature that is as indelible, as it is apparently effortless. Her style – mischievous, spirited, emotionally-revelatory – has seen her star soar in recent years; meaning that life, pre-pandemic at least, had become a constant rotation around the globe shooting glossy covers, fashion editorials, as well as shimmeringlyl- beautiful commercials that transcend the norm (her current ad for Orbitz, intended to reignite the joy of travel for a queer audience, is a tiny, bold, heart-lifting piece of art).

Today, however, the Birds are firmly on home turf in New York. “You don’t even realise until you get grounded for a year… I have loved not having to be on a plane every ten days,” says Cass, who joins our Zoom meeting from upstate New York, where (as the odd burst of drilling attests) she’s overseeing construction. Ali Bird, the Managing Director of talent agency The Wall Group, an equally influential and game-changing force in fashion, joins from the book-lined Brooklyn home the couple share with their children, Leo (13) and Mae (11).

To be completely precise, Cass and Ali are not actually married, “because it wasn’t legal, but also we knew that we wanted to have a family, so we thought we should save that money and buy a house and also deal with the fertility piece and the whole co-adoption process, because none of that is free,” says Cass.

As well as being trailblazers within the fashion industry; Cass and Ali have also become role-models for parenting in a gay family, through Cass’s ongoing documentary project – chronicling her domestic life with Ali and their tousle-haired, free-spirited offspring. Images of Ali breastfeeding besides a swimming pool, little Mae scrambling into the production van eating a bag of chips, the family sharing a bath-tub (nudity is depicted as everyday, rather than fetishized) are a testament to the joy of family life in all its intimacy, silliness and emotional transcendence. The body of work, acclaimed by the fashion and art photography establishment, has also found a far wider, democratised audience through the candid, life-affirming images Cass regularly posts for her 300k followers on her Instagram feed. Amid all the nonchalance, mischief and sun-dappled beauty, life’s everyday imperfections are left exposed (this is resolutely not smug mommy spam). “We have all the messiness,” says Cass. “I’d say all the dysfunction, but I know we work individually on not expressing the horrible things that we have experienced in our lifetime, but it is all there… We are all working with the same challenges. I’ve always said, in 20 years, we have gone through the things that most people break up over.”

Cass and Ali’s love story goes back to 1997, when the pair were studying at Smith College, Massachusetts. “It was the first day of the year and she walked into Sociology class and it was literally like a lighting bolt, it was love at first sight, lust at first sight, whatever if that first chemical reaction,” remembers Ali. “A funny part of that story is that I wasn’t gay at the time, I had a boyfriend. And Cass did not notice me, or look at me… I was so mad…”. Infact, it took the somewhat flamboyant gesture of choreographing a dance for 50 girls – and performing in it – to finally catch Cass’s eye. “It was called ‘Celebration of Sisterhood’,” remembers Cass. “And Ali opened in front of the entire school with 50 girls behind her all dressed in denim and tank tops doing Janet Jackson’s ‘If’. She had it back then and she’s still got it. I danced up to her the next day and it was, like, ‘whoah!’.”

It was a stop-start affair at first (Cass: “We had six years of misses,”), before the couple finally got together in 2003. Cass speaks very openly about the struggles she faced as a young person, as the product of a turbulent upbringing: “I was not thriving. I came from pretty unfortunate beginnings in terms of mental health in the home. There was tons of drug addiction and violence…” (Cass’s beloved brother Todd took his own life in 2019).

The shadow left by her childhood, may go some way to explain why post-college, while Ali headed straight to New York, moved into a railroad apartment in the heart of downtown bohemia and set about carving out her destiny; Cass made what sounds like a lacklustre return to Los Angeles, the state she had grown up in.

In New York, Ali propelled herself into the photography scene, taking a job at the burgeoning agency Art Partner. “I had wanted to assist one of the photographers and – this was in 1998 – they said, ‘We don’t really hire women’,” she groans. However, agenting was to prove her forte and not long after she took a leap to The Wall Group, where together with founder Brooke Wall, they embarked on a mission to build super careers for hair and make-up artists, heretofore regarded as secondary in the image-making process. Now a global concern with offices in LA and London, The Wall Group was acquired by the talent management giant Endeavor in 2015. “That was such an incredible achievement for us to secure the future of the Wall Group, the future of our artists and employees.”

“Ali has all of the things that I haven’t. She has a real steady measure, which is great because I will just dive into something that is dangerous and mercurial. Ali is a real anchor and she is also so observant,” says Cass, “I swear I would still be in Los Angeles taking headshots if it wasn’t for Ali. She was the first person to provoke thought for me around my process and around my images.”

Indeed, it was Ali, who helped Cass fund her first fashion shoot (“$2200 film processing and, like sandwiches for the crew”). And it was Ali who encouraged Cass to enter an open-submission Art & Commerce show for emerging artists in 2004 which proved to be her critical break, leading to portrait assignments for the The New Yorker, the Brooklyn Museum acquiring her works for their collection, and the rest… “Ali will say that we share the same vision,” says Cass, “and that definitely has been a miracle to find someone in your life that shares the same vision.”

Today, as visible gay women in powerful positions in fashion, Cass and Ali are still the exception in the industry; though undoubtedly younger generations will see more and more lesbian and queer women cutting through. At what age did the pair come out? “I was 18 when I came out and I was told that I was a sociopath,” says Cass. “It was terrible for me to come out at that time. My biggest fear as a child was that I might be struck gay.”

For Ali the experience was different, not least because of her age and life stage (“Ali came out for me,” Cass teases). “I was older, probably 27. But it was okay, I definitely felt supported and loved. Maybe not accepted…” says Ali, although there is a bitter sting in the tail, as one of her parents has since become extremely religious and condemnatory, meaning they are no longer in communication. “There’s a lot of pain there,” says Ali.

Perhaps just as significant as coming out, was the decision Cass and Ali took to become parents; a journey that has involved breaking down barriers and societal preconceptions, one prejudice at a time. For instance: “We’ve been questioned repeatedly, ‘How do you expect to raise a man?’. I don’t want to raise a man, I want to raise a good citizen,’” says Cass, with exasperation. As prospective gay parents, visible role models were few and far between. “We only knew one lesbian couple who had a kid, then that turned into two,” remembers Cass. Navigating the assisted reproduction journey and the fertility industry was also a major project. “At one point I thought I should start a side-consulting business for gay people who are trying to figure out how to have a baby,” says Ali. “You want to share that information and normalise that information.” But eventually (and using the same donor), Cass gave birth to their son Leo and two years later, Ali bore their second child Mae. For Cass, pregnancy was transformatory. She describes feeling all the energies she had previously regarded as masculine – entitlement, possessiveness, ‘get-out-of-my-way protectiveness – flooding through her body. “It was a revolutionary experience,” says Cass. “And now we have a boy child and a girl child and our girl child embodies all of the traits that society would label masculine and we have a boy child, who is not interested in, like, wrestling…”

“First of all, we learn a lot from our kids,” says Ali. They don’t want a label.”

Ali says motherhood has felt like a very natural state for her, but its impact on her life has been no less profound. “I feel like I grew another heart for each child,” says Ali, “It’s like a part of yourself that lives outside yourself. It seems cheesy to say, but you are looking at God when you are looking at children. It is really so powerful. Watching labour and watching Cass give birth, it is so incredible and powerful, connecting you back to the beginning of time. It’s very primitive.”

I suggest that the sharing of these raw and tender moments of parental love in a gay family, through photography that is accessible for all, is a radical affirmation of the possibility of joy for all families, whatever their gender or sexuality. “Thank you for saying it, but I don’t see it that way. I don’t see myself as someone who’s changed anything. Maybe my relationship with myself,” Cass demurs. She’d prefer to credit Ali as the source of familial joy. “I am able to bring the personality and silliness and humour, but I think that the joy is more held by Ali… I struggle more with being part of a family structure which was painful for me,” she admits. “It’s a stretch, how to give something that you did not receive?”

There is a thread, I think, from Cass’s emergence from the darkness of her early years

and the emotional candour she captures from her subjects in her work. She explains just how acutely aware she is of the anxiety and self-consciousness that most human beings feel on a photography set and how she endeavours to make herself as vulnerable as she can to meet her subjects half way. “I’ve been accused of not having shoots, but therapy sessions,” she laughs.“I play really good music and I try to get the image quickly, because it’s not it gets better after 90 takes.”

“There is an intimacy that allows the subject to feel free to express,” observes Ali. “That is why the Obama images are some of the best images that you have seen and that was a seven minute shoot.”

“That was done with a lot of stress and the whole story was seven hours of waiting for seven minutes of time… “ says Cass. “That was one of the worst experiences of my life, because there was so much fear of the unknown.”

“But you got it,” says Ali. “And you played really good music.”

Of course, there is none of that heart-racing pressure to perform in the images Cass takes of family life, which capture those dreamy in-between moments of everyday intimacy, sweetness and humour – dressing, undressing, kids sprawled in beds in nests of rumpled sheet, the perfect shard of light falling on Ali’s naked shoulder…

“I always feel safe when Cass photographs me,” says Ali, “and I am someone who is self-conscious about being photographed…

“ We are so lucky to have such a great photographer to document our lives. I am so lucky to see my entire adult life captured so beautifully. We were looking at our old Polaroids the other night and it really is incredible, we have so much history.”

“That has definitely been a miracle to find someone in your life who shares the same vision”

______________________________________________

Διαβάστε επίσης | Η Sarah Bailey αναλαμβάνει International Editor-at-Large της Vogue Greece