Πορευόμενοι σε μια νέα, επιτέλους ανεκτική στη διαφορετικότητα εποχή, έφτασε η στιγμή να βρούμε τις σωστές λέξεις για να εκφράσουμε την αλήθεια της.
Ο κέρσορας περνάει πάνω από τα πεδία της αίτησης και για πρώτη φορά συναντά τρεις επιλογές στο φύλο: boy/girl/non–binary. Γράφω τον μικρό μου γιο στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς και παρατηρώ αυτή την αλλαγή, η οποία δεν υπήρχε όταν έγραψα τον μεγαλύτερο αδερφό του, μόλις τρία χρόνια πριν. Σκέφτομαι την ανακούφιση των οικογενειών που δεν θα χρειαστεί να δώσουν μάχες για τα παιδιά τους φέτος. Σκέφτομαι και τα ίδια τα παιδιά που θα νιώσουν, επιτέλους, ότι κάπου ανήκουν.
Μέσα στα σχολεία υπάρχουν τουαλέτες με ταμπελάκια στις πόρτες που τις ορίζουν ως «gender neutral». Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, το διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό περνούν από εκπαιδευτικά σεμινάρια. Αφήνουν στα παιδιά το περιθώριο, την άνεση, την ελευθερία να προσδιορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελαν να τους απευθύνονται. Αυτό γίνεται και με τους ενήλικες – όλα τα mails που έχω λάβει τον τελευταίο χρόνο έχουν στο τέλος, μαζί με την υπογραφή, και τις προσωπικές αντωνυμίες που χαρακτηρίζουν τους αποστολείς, όπως «he/his/him», «she/hers/her», «they/their/them» ή οποιονδήποτε συνδυασμό των παραπάνω.

Μια πλάγια ματιά στις αράδες που προηγήθηκαν θα σκοντάψει πάνω σε όλες αυτές τις αγγλικές λέξεις που ξεφυτρώνουν. Η ελληνική γλώσσα ακολουθεί τις εξελίξεις βαριανασαίνοντας, σαν μαραθωνοδρόμος που δεν είναι σε καλή φόρμα, με πολύ δρόμο ως τον τερματισμό. Έχουμε το «μη δυαδικό άτομο ως προς το φύλο», που βέβαια μόνο εύχρηστο δεν είναι, αλλά εκεί που πραγματικά τρώμε τα μούτρα μας είναι στις καταλήξεις. Στον γραπτό λόγο συμβιβαστήκαμε με την πανάκεια του @, που δεν μας δεσμεύει ως προς το φύλο, αλλά στον προφορικό έχουμε κολλήσει. Φαίνεται ενδιαφέρον να έχουμε κολλήσει, βέβαια, σε μια γλώσσα που έχει ουδέτερο φύλο, αλλά για κάποιον λόγο όλοι νιώθουμε ότι ακούγεται κάπως λάθος. Το ουδέτερο είναι κάτι που έχουμε συνδέσει με αντικείμενα και δυσκολευόμαστε να το απευθύνουμε σε ανθρώπους. Φυσικά, εδώ πρέπει να επέμβουν οι γλωσσολόγοι και να μιλήσουν για το πώς η γλώσσα επηρεάζει τη συνείδηση και την κουλτούρα και πώς αυτός ο δισταγμός θα εξαφανιστεί με τη χρήση.