1.Ξεκίνα την εορταστική περίοδο με χαμηλές προσδοκίες. Αν περιμένεις ότι θα παρταρεις επί δέκα μέρες σαν να μην υπάρχει αύριο, το πιθανότερο είναι ότι θα καταλήξεις να ακούς τον πόνο του κολλητού σου που μόλις χώρισε σε λούπα, μπροστά σε ένα παγωμένο μπούτι γαλοπούλας με το Σποτιφάι να παίζει Αντελ από την playlist Sad Songs.
2.Αν είσαι παιδί χωρισμένων γονιών έχεις την πολυτέλεια να επιλέξεις σε ποιο σπίτι θα περάσεις τις γιορτές ανάλογα με τη διάθεσή σου και αμιγώς ιδιοτελή κριτήρια: «Ποιος έχει πιο ωραία στολισμένο σπίτι, μαγειρεύει καλύτερα και κάνει τα ακριβότερα δώρα;». Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως πρέπει να αποζημιώσεις και τον «ριγμένο» γονιό της υπόθεσης, οπότε μάλλον δεν αρκεί απλώς να λύσεις την προαναφερθείσα σύνθετη εξίσωση με τις τρεις μεταβλητές.
3.Πάρε ή έστω δανείσου ένα σκύλο, βοηθάει να ξεγλιστράς στα πιο δύσκολα σημεία των οικογενειακών γευμάτων. Π.χ. ακριβώς τη στιγμή που θα ξεκινήσει η συζήτηση για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια ή το Μεσανατολικό μπορείς να ισχυριστείς ότι πρέπει να τον βγάλεις βόλτα.
4.Εφεύρε μια εξόχως εκκεντρική παράδοση, που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτησης και την οποία θα ακολουθείς πιστά κάθε χρόνο (για να μην έχεις την υποχρέωση να παρίστασαι σε ΟΛΑ τα οικογενειακά γεύματα). «Αχ συγνώμη, αλλά εγώ Παραμονή Πρωτοχρονιάς πάντα κλείνομαι σπίτι και κάνω χειροτεχνίες με μακαρόνια για να τα δωρίσω στους φίλους μου ή «Στις 25 Δεκεμβρίου πηγαίνω πάντα να μαζέψω μανιτάρια πλευρώτους στην Πάρνηθα» ή «Στις 26 έχω τάμα να κάνω μπάνιο στα βραχάκια της Βουλιαγμένης γιατί μόνο έτσι θωρακίζομαι από τις χειμερινές ιώσεις». Ισως και όλα αυτά μαζί.
