Σκεφτόμουν πρόσφατα την ημέρα που πέρασα, για πρώτη φορά, τις πόρτες μιας μπουτίκ Chanel, στο Mayfair του Λονδίνου. Φοιτήτρια τότε, είχα μαζέψει ένα ποσό, ίσως (ή μάλλον σίγουρα) υπερβολικό, αλλά τι τιμή μπορεί να βάλει κανείς στο όνειρο; Μπήκα στο κατάστημα προσπαθώντας να διατηρήσω μια φυσικότητα, ‘εντάξει, χαλαρά, μια μπουτίκ είναι μόνο, μην κάνεις έτσι’, κλπ. Εκείνη την εποχή, τα σκήπτρα στην κατανάλωση προϊόντων πολυτελείας κατείχαν οι Ιάπωνες και ως εκ τούτου, το κατάστημα έσφυζε από όρεξη που συνοδευόταν από οικονομική δυνατότητα. Όταν ήρθε η σειρά μου, ζήτησα να δω τις επιλογές σε μικρά, επίχρυσα σκουλαρίκια. Το budget ήταν αρκετό (yes!) για να καλύψει την αγορά ενός κλασικού ζευγαριού με υφή matelassé και (κυρίως) το διπλό C λογότυπο.
Τι ήθελα να κερδίσω μέσω αυτής της αγοράς; Σίγουρα την αίσθηση ότι είχα, επιτέλους, μπει στο κλαμπ. Όμως, πέρα απ’ αυτό, το συναίσθημα ότι συνδεόμουν με τη στιλιστική παράδοση ενός οίκου που στα δικά μου μάτια φάνταζε ως η επιτομή του cool chic, όπως το είχε αναπτύξει η Coco Chanel. Ήθελα, με άλλα λόγια, ένα κομμάτι από αυτό το heritage, από αυτήν την κληρονομιά.
Η ιδέα του heritage δεν είναι καινούργια και ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της πολυτέλειας βασίζεται απόλυτα σ’ αυτήν. Γιατί μπορεί να ζούμε στην εποχή των αριθμών, των μετόχων και των οικονομικών αποτελεσμάτων, όμως όταν παρατηρείς από κοντά μια τσάντα Hermès, αυτό που ουσιαστικά βλέπεις είναι η ιστορία του χειροποίητου και του savoir-faire, όπως αυτά μεταφέρονται μέσα από τα μέλη 6 γενεών μιας οικογένειας. Όταν σε κάποιο ράφι βλέπεις ένα μινιμαλιστικό μπουκάλι Chanel No5, σκέφτεσαι ότι φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα επιτυχημένης ζωής.
Θα συμφωνήσετε ότι το hot streaming αυτής της εβδομάδας ήταν η γενέθλια Aria του Gucci, ενός οίκου που καταφέρνει να ‘δαμάζει’ τα κυρίαρχα social media. Στην κορυφή του Lyst Index με τα hottest brands για το τελευταίο τρίμηνο του δυσκολότατου ‘20, ο ιταλικός οίκος αντιπροσωπεύει σήμερα την ιδέα ενός cool new chic με gender-fluid διάθεση. Και αυτό, καθώς γιορτάζει τα 100 χρόνια από τότε που ο Guccio Gucci, γυρνώντας από μια παραμονή στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στο ξενοδοχείο Savoy, έβαλε τα θεμέλια του οίκου στη Φλωρεντία. Πως πετυχαίνει ένα εκατοντάχρονο brand να θεωρείται σήμερα το πιο hot σε μια παγκόσμια αγορά που καθοδηγείται από τις προτιμήσεις των νεότερων; Η απάντηση έχει να κάνει με την κληρονομιά του και εκείνους που την ερμηνεύουν, ξανά και ξανά. Τα τελευταία 6 χρόνια, ο ρόλος αυτός ανήκει στον Alessandro Michele και για την Aria, εκείνος και η ομάδα του σκάλισαν γερά στο παρελθόν – τα πρώτα βήματα του οίκου στα δερμάτινα είδη, τα logos, τα σέξι χρόνια του Tom Ford – για να φτάσουν σε μια αρκετά shiny, επόμενη μέρα.
Στο μεταξύ, τα επίχρυσα, double C σκουλαρίκια διατηρούν τη θέση, την απόχρωση και το συναίσθημα τους. Σε μια εποχή όπου τόσα αλλάζουν, αν κάτι παραμένει αναλλοίωτο είναι ότι στον κόσμο της πολυτέλειας, το πραγματικό heritage δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που χτίζεται με συγκεκριμένους κώδικες, από γενιά σε γενιά.
Διαβάστε επίσης | The Vibe: Γυάλινη οροφή, χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες
