Από τον Σεπτέμβριο η σεξουαλική αγωγή θα εισαχθεί, λέει, σε όλα τα ελληνικά σχολεία, αφού μέχρι τώρα το σχετικό πρόγραμμα γινόταν πιλοτικά. Παρ’ όλα αυτά το μάθημα δεν θα είναι υποχρεωτικό. Θα είναι, υποθέτω, μία από αυτές τις ώρες που οι μαθητές αποκαλούν «του παιδιού». Θα αποτελεί δηλαδή ευκαιρία για κοπάνα ή καζούρα στους εκπαιδευτικούς. Το υπουργείο Παιδείας, πιθανότατα υπό την πίεση της Εκκλησίας (και των συλλόγων κηδεμόνων;) προτιμάει να εναποθέσει το ζήτημα της ενημέρωσης για το σεξ στην οικογένεια, σε γνωστούς και φίλους, στο youporn.
Οταν πήγαινα στο δημοτικό, η μαμά μου μού είχε αγοράσει ένα γερμανικό βιβλίο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Είχε φωτογραφίες ενός γυμνού ζευγαριού και διαγράμματα που κατέληγαν στα γεννητικά τους όργανα, με ακριβείς ορισμούς της έμμηνου ρύσης, της ωορρηξίας, της γονιμοποίησης ενός ωαρίου, της στύσης κλπ. Ο βασικός στόχος του εκπαιδευτικού βιβλίου ήταν αμυντικός: η αποφυγή μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νόσων, καθώς και η εξιδανίκευση της αναπαραγωγικής διαδικασίας ως επιστέγασμα μίας ερωτικής σχέσης. Ο πόθος για τον πόθο απουσίαζε από τα περιεχόμενα. Οπως και η ομοφυλοφιλία.
Περιγράφοντας με παρόμοιο τρόπο το μάθημα «σεξολογίας» στο σχολείο της, στη δεκαετία του 70 η Γερμανίδα συγγραφέας, Κάρολιν Εμκε στο βιβλίο της «Ο δικός μας πόθος» (εκδόσεις Πόλις, 2021) αναφέρει: «Κανείς δεν μας μίλησε για τον αυνανισμό, για τα είδη και τους τρόπους ανακάλυψης του εαυτού και των επιθυμιών μας, κανείς δεν μας μίλησε για σεξουαλικές πρακτικές που θα μπορούσαν να στοχεύουν στην απόλαυση και όχι στην εγκυμοσύνη. Επίσης δεν θυμάμαι να ακούσαμε κάτι για οργασμούς (και μόνο ο πληθυντικός!)»
Ούτε εγώ θυμάμαι πότε άκουσα πρώτη φορά τη λέξη οργασμός. Θυμάμαι μόνο την πρώτη φορά που τον ένιωσα και τότε είπα από μέσα μου: «Οκ, τώρα η ιστορία του σεξ και ο θόρυβος γύρω από αυτό βγάζουν νόημα». Σκέφτομαι όλα αυτά τα νέα κορίτσια που δεκαετίες αργότερα θα ανακαλύψουν τον οργασμό εξίσου τυχαία. Ψάχνοντας το σώμα τους, μιλώντας με τις φίλες τους και ίσως-αν είναι τυχερές-και με τους/τις συντρόφους τους. Η αληθινή απελευθέρωση και αποενοχοποίηση των νέων γυναικών όμως δεν μπορεί να έρθει ερήμην της εξοικείωσης με το σώμα τους. Η αληθινή χειραφέτηση, που θα καθορίσει τη σχέση τους με το άλλο ή το ίδιο φύλο, περνάει μέσα από τον οργασμό.
Τέλος, θυμάμαι την πρώτη φορά που μιλώντας με ένα νέο κορίτσι την ρώτησα: «Σ αρέσει κανένα αγόρι αυτήν την περίοδο;» και κάνοντας μία παύση μερικών δευτερολέπτων πρόσθεσα «-ή κανένα κορίτσι;». Ηταν βράδυ, σε ένα μπαρ, είχαμε λίγο πιει και σχεδόν εντυπωσιάστηκα με τον εαυτό μου, γιατί δεν ήταν αυτή η προσθήκη απόρροια κάποιας ξενέρωτης πολιτικής ορθότητας, αλλά μίας εμπεδωμένης πλέον πεποίθησης ότι ο πόθος δεν είναι αποκλειστικά υπόθεση ανθρώπων διαφορετικού φύλου.
Διαβάστε επίσης | The X-file: Το βιτριόλι
