Beauty is everywhere: 3 talent agents συζητούν τη νέα πραγματικότητα του μόντελινγκ

Η αλλαγή στη βιομηχανία της μόδας είναι αισθητή, και είναι κάτι που βιώνουμε σε διαφορετικά επίπεδα σχεδόν ανά δεκαετία: μετά την ομορφιά της Barbie, εικόνα που κυριάρχησε στα 80s, πήγαμε στο ανδρόγυνο στιλ, που συνδέθηκε με τη χειραφέτηση των γυναικών τη δεκαετία του 90, και αργότερα οδηγηθήκαμε στις βασίλισσες της ποπ και το σύγχρονο athleisure των 00s. Συνειδητοποιούμε λοιπόν, πως κάθε ιστορική περίοδος κουβαλά το δικό της μοντέλο αισθητικής, το οποίο φυσικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές προεκτάσεις της εκάστοτε εποχής.

Σήμερα, η μόδα είναι η διαφορετικότητα: είμαστε όλοι όμορφοι και η έννοια της ομορφιάς διευρύνεται διαρκώς. Οι σχεδιαστές συνηθίζουν να επιλέγουν μοντέλα που συναντούν και ξεχωρίζουν στους δρόμους, τοποθετώντας τα στις πασαρέλες, τις οποίες βλέπουμε να επανδρώνονται με “πραγματικούς ανθρώπους”. Τα plus size μοντέλα κοσμούν τα εξώφυλλα των μεγαλύτερων περιοδικών του κόσμου, ενώ τα τρανς μοντέλα ξεκινούν να μιλούν για τον εαυτό τους χωρίς δισταγμούς, διεκδικώντας επιτέλους μία θέση στη βιομηχανία της μόδας. Οι πασαρέλες υποδέχονται επίσης και μεγαλύτερα μοντέλα, γυναίκες με εμπειρία, που αποδεικνύουν πως η ομορφιά δεν έχει ηλικία.

Φυσικά, ο δρόμος προς την απόλυτα inclusive αγορά τώρα δημιουργείται. Είμαστε πολύ πιο έτοιμοι από ότι μερικά χρόνια πριν, αλλά σίγουρα έχουμε πολλά ακόμη να κάνουμε. Τα social media αποτελούν δυνατό μέσο για να ακουστούν όλες οι φωνές. Πιστεύω πως και η τηλεόραση και τα ριάλιτι μόδας κάνουν το ίδιο, δείχνοντας στο ευρύ κοινό πώς μια γυναίκα που δεν υπηρετεί τα θεσπισμένα πρότυπα μπορεί να διαγωνιστεί ισάξια την “κλασική” ομορφιά.

Και μιλώντας για “κλασική” ομορφιά, στη δουλειά μας η φυσικότητα είναι βασικό στοιχείο – τα μοντέλα ξεκινούν την καριέρα τους πολύ νέα και γι’ αυτό δεν συνιστούμε τις πλαστικές. Προσωπικά δεν τάσσομαι κατά, ειδικά αν κάποιος μπορεί να αυξήσει την αυτοεκτίμησή του επιδιώκοντας μια αλλαγή στο σώμα του, αλλά γενικότερα οι άνθρωποι πρέπει να γίνονται αποδεκτοί για αυτό που είναι. Η ομορφιά ξεπερνά τις ρυτίδες, την ηλικία ή την τελειότητα – μια ιδιαίτερη μύτη μπορεί να γίνει υπερδύναμη στα χέρια αυτού ή αυτής που θα την υποστηρίξει!

Και αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Να μπορούν τα μοντέλα να εκφράζονται, χωρίς να φοβούνται την κριτική και τις προκαταλήψεις. Η τεχνολογία, οι αναδυόμενοι influencers, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν βοηθήσει πολλά παιδιά να πιστέψουν περισσότερο στον εαυτό τους, βλέποντας πως και οι υπόλοιποι κάνουν το ίδιο. Έτσι, αποκτούν την πολυπόθητη αυτοπεποίθηση να αναζητήσουν τη θέση που επιθυμούν στην αγορά εργασίας. Για μένα, είναι μεγάλη ευθύνη να συμβουλεύω αυτά τα παιδιά. Δεν είναι εύκολο να μπουν όλοι στο “melting pot” της ομορφιάς. Πέρα από το χρώμα, το σώμα ή την εθνικότητα, το ζητούμενο είναι πάντα το ίδιο: το πάθος! Χρειάζεται επαγγελματισμός και θυσίες, γιατί είναι μια πραγματική δουλειά σαν όλες τις άλλες, η μοναδικότητα θα ξεχωρίσει.

Clayd Yila – Τhe Lions Model Management

Παρατηρώντας τις αλλαγές που υφίσταται ο κόσμος της μόδας, συνειδητοποιώ όλο και πιο έμπρακτα πως επρόκειτο για κάτι αναπόφευκτο και μάλιστα επείγον. Εκεί που παλιότερα ο εφησυχασμός και η απάθεια για τη συμπερίληψη ήταν δεδομένα, τώρα βιώνουμε μια παραδειγματική αλλαγή, ριζική και επιβεβλημένη. Ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη (όχι την επιθυμία, αλλά την ανάγκη) να “φωνάζει” ό,τι θέλει να βλέπει στο διαδίκτυο, τις διαφημίσεις και τις πασαρέλες. Συνεπώς, οι άνθρωποι της μόδας δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να προσαρμοστούν – ή απλά να μείνουν ηθελημένα πίσω.

Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως δεν έχουμε πολύ ακόμη δρόμο να διανύσουμε. Η βιομηχανία έμαθε όλες τις απαραίτητες λέξεις που έχουν να κάνουν με το λεγόμενο inclusivity, αλλά εμείς έχουμε την ευθύνη να τις εντάξουμε στην πραγματικότητα, όχι απλά να τις χρησιμοποιούμε ως μέρη του λόγου. Είμαστε στη σωστή κατεύθυνση για να ανατρέψουμε τα δεδομένα, αλλά αν στα κάστινγκ τα μαύρα ή τα plus size μοντέλα συνεχίζουν να εντάσσονται σε ειδικές κατηγορίες που διαφέρουν από τα ψηλά, αδύνατα, ξανθά μοντέλα ηλικίας 18-25, καταλαβαίνουμε πως στην ουσία δεν αλλάζουν και πολλά, καθώς η  διαφορετικότητα αντιμετωπίζεται προσχηματικά, σαν «τάση».

Οι ψηφιακές πλατφόρμες, τα ριάλιτι μόδας, το Instagram είναι ιδανικά μέσα για να διαδοθεί και να διευρυνθεί ο διαρκής διάλογος που διαδραματίζεται για το inclusivity, αλλά συνεχίζω να πιστεύω πως δεν αρκούν για να αλλάξουν πολλές παγιωμένες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις. Η “mainstream” κουλτούρα λειτουργεί συχνά ως “eye-opener” για το κοινό, αλλά κυρίως είναι αυτά που συμβαίνουν έξω στους δρόμους που ανατρέπουν τη συζήτηση. Είναι λάθος να βλέπουμε τα media διδακτικά, όσο συνεχίζουμε να το κάνουμε θα πέφτουμε θύματα ενός καλοφτιαγμένου και φίνου μοντέλου πραγμάτων, που δεν αντανακλά πάντοτε πιστά την πραγματικότητα.

Όσον αφορά την ιδέα της “τελειότητας” στην ομορφιά, θεωρώ πως είναι αρκετά υποκριτικό για τη βιομηχανία να επωφελείται πουλώντας την. Το ίδιο ισχύει και για την πιο πρόσφατη έννοια της “ατέλειας”. Είναι επίσης υποκριτικό να “τιμωρούμε” ή να κολλάμε στον τοίχο ανθρώπους που προσπαθούν να υιοθετήσουν κάτι που παρουσιάζεται χρόνια ως ιδανικό μέσω της πλαστικής χειρουργικής. Προσωπικά, δεν έχω άποψη για τις αλλαγές που κάνει κάποιος στο σώμα του, και δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν μας. Η ομορφιά μπορεί να είναι φυσική ή “συνθετική”, πάνω από όλα όμως είναι υποκειμενική.

Φυσικά, η ομορφιά επηρεάζει την ψυχολογία των μοντέλων, αν και αυτό είναι ένα κομμάτι που δεν θα παρίστανα ποτέ ότι γνωρίζω, παρότι δουλεύω καθημερινά μαζί τους. Ωστόσο, πραγματικά πιστεύω πως η πρόσφατη στροφή της βιομηχανίας στη διαφορετικότητα, έχει αφήσει έξω τα ίδια τα μοντέλα, και τους τρόπους που αυτά θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, ώστε να μην εξουθενώνονται ψυχολογικά. Θεωρώ πως παρά το ότι η εντυπωσιακή ομορφιά είναι ένας παράγοντας που βοηθά στην ψυχική υγεία των μοντέλων, υπάρχουν σίγουρα και άλλες πτυχές τους που παίζουν σημαντικότερο ρόλο.

Για μένα, το να νιώθει κανείς όμορφος έχει να κάνει με την έμφαση που δίνει σε όσα μπορεί να βελτιώσει πάνω του, και όχι σε όσα δεν θέλει ή δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει. Σημασία έχουν οι μεταβλητές – για παράδειγμα το καλό στιλ μπορεί πολλές φορές να είναι πιο δυναμικό και ελκυστικό, από ένα όμορφο πρόσωπο. Γι’ αυτό και θα συμβούλευα τα νέα μοντέλα ή όσους θέλουν να ακολουθήσουν αντίστοιχη καριέρα να διαβάσουν πολύ για τη βιομηχανία της μόδας πριν εργαστούν σε αυτή. Ο μέσος άνθρωπος αλλάζει περίπου 11 φορές επάγγελμα από τα 18 μέχρι τα 42 – για τα μοντέλα δεν ισχύει αυτό. Φτιάχνουν την καριέρα τους και την εκτοξεύουν, χωρίς απαραίτητα να χτίζουν το βιογραφικό τους για κάτι άλλο στη μόδα. Πιστεύω πως μόνο αν αναπτύξουν πραγματική αγάπη για τη βιομηχανία στην οποία δουλεύουν, θα μπορούν να ξεπεράσουν κάθε κακή μέρα στην επαγγελματική τους ζωή και να ξεχωρίσουν.

Julian Niznik –  Senior Manager, IMG Models

Ο κόσμος της ομορφιάς έχει κάνει τεράστια βήματα προς ένα πιο inclusive μέλλον. Η Ashley Graham στα εξώφυλλα της αμερικανικής και γαλλικής Vogue, η Maye Musk ως πρέσβειρα της Covergirl στα 72 της και η Precious Lee στην πασαρέλα του οίκου Versace, είναι δείγματα εξέλιξης που θα έμοιαζαν απίθανα 10 χρόνια πριν. Παλεύουμε σκληρά για αυτή την αλλαγή και θα συνεχίσουμε να επεκτείνουμε τον διάλογο, καθώς υπάρχουν πολλά ακόμη στερεότυπα που πρέπει να σπάσουμε.

Η ομορφιά απέχει πολύ από το “τέλειο”, δεν έχει να κάνει με το νούμερο, το χρώμα, την ηλικία, το φύλο. Ο κόσμος έχει την ανάγκη να ταυτίζεται με τους ανθρώπους που εκπροσωπούν την ομορφιά στα media, γι’ αυτό οφείλουμε να ενημερώνουμε τα brands και να ενισχύουμε την συνολική προσπάθεια για αλλαγή.

Τα media διατηρούν έναν πολύ κρίσιμο ρόλο στην εκπαίδευση, την επιρροή και την ευαισθητοποίηση του κόσμου. Υπάρχουν δεκάδες πρόσωπα και ταλέντα εκεί έξω που φέρουν ιστορίες οι οποίες αξίζει να ακουστούν και οι ψηφιακές πλατφόρμες γίνονται ιδανικά μέσα γι’ αυτό. Τα success στόρι του πρακτορείου IMG, όπως τα μοντέλα Precious Lee, Nouri Hassan και Chella Man, αποδεικνύουν περίτρανα πως δεν υπάρχουν περιορισμοί στο πόσα μπορεί να καταφέρει κάποιο μοντέλο σήμερα.

Είναι τρομερά ενθαρρυντικό να βλέπεις την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη στα μάτια τους. Θέλουν να γίνουν “φωνές” για περισσότερη εκπροσώπηση και αποδοχή. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα στη δουλειά ενός talent agent είναι να βλέπει κάποιο μοντέλο που δεν πίστευε ποτέ ότι θα τα καταφέρει να κατακτά τα όνειρά του. Πρόσφατα κλείσαμε το Denali White Elk, ένα 18χρονο non-binary μοντέλο, που ήθελε όσο τίποτα να κοσμήσει εξώφυλλο της Vogue. Τελικά, τον Σεπτέμβριο, έκλεισε την πρώτη του δουλειά στην ιταλική!

Βλέποντας αυτό, ξέρω πως πολλά παιδιά θα εμπνευστούν και δεν θα διστάζουν πια γι’ αυτό που είναι. Να είστε ο εαυτό σας και να μην αφήσετε κανέναν να σας κόψει τα φτερά, αυτό θέλω να ξέρουν όλοι όσοι αγαπούν το μόντελινγκ!

Διαβάστε επίσης | Beauty is a state of mind: Τα νέα εξώφυλλα της Vogue Greece είναι εδώ