Ο John Galliano γελάει, μισό-αστειευόμενος, μισό όχι-και-τόσο, σε μια κλήση Zoom για το τεράστιο άλμα που έκανε προς την παραγωγή ταινιών. Εάν μπορεί κανείς να το αποκαλέσει «ταινία», μιας και ο όρος δεν ισχύει ακριβώς, αφού το έργο που έχει παραγάγει για τον Maison Margiela είναι ένα ντοκιμαντέρ, μια αφήγηση, μια διαδραστική πρόκληση και ένα πραγματικό, ωμό, φανταστικό πράγμα, όλα την ίδια στιγμή.
Οι κάτοικοι του quartier του Παρισιού που στεγάζει το Maison Margiela θα εξεπλάγησαν πρόσφατα όταν είδαν ένα drone να κάνει κύκλους πάνω από την τοπική εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ και στη συνέχεια να εξαφανίζεται στο ανοιχτό παράθυρο του απέναντι κτιρίου. Ήταν εκεί για να αιωρηθεί πάνω από τον Galliano και την λευκοντυμένη ομάδα του κατά τη διάρκεια της εργασίας τους στο studio – ένα μικρό μόλις μέρος του επικού κολάζ των μαγνητοσκοπήσεων της συλλογής Artisanal, που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Οποιαδήποτε ζημία κι αν έχει έχει προκαλέσει η πανδημία στη βιομηχανία της μόδας, η ραγδαία άνοδος της φαντασίας που σπάει κάθε φραγμό στην απεικόνιση των ρούχων, της σκέψης, των συνομιλιών και της ανθρωπότητας, φέρνει γρήγορα μαζί της και μια επανάσταση. «Συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα ότι η μόδα, και ο τρόπος που την δημιουργούσαμε και την παρουσιάζαμε, δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος ξανά», λέει ο Galliano. «Δεν μπορεί να γίνει μέχρι να βρεθεί κάποιο είδος εμβολίου. Και μόλις δέχτηκα αυτήν την πραγματικότητα, ήμουν σε θέση να αγκαλιάσω την ιδέα ότι κάτι νέο θα μπορούσε να συμβεί, ότι θα μπορούσαμε να καινοτομήσουμε, να είμαστε επινοητικοί, και αυτό με πυροδότησε ξανά. Τίποτα δεν θα εμποδίσει τη δημιουργική διαδικασία – αρνούμαι να το αφήσω να συμβεί».
Ψυχολογικά, ο Galliano ουσιαστικά ανέτρεψε την «κεκλεισμένων θυρών» νοοτροπία που λειτουργούσε ως η δική του ζώνη ασφαλείας – και ως κωδικός ανωνυμίας του Maison Margiela για χρόνια. Αντ ‘αυτού, αποφάσισε ότι θα έδειχνε κάθε βήμα της δημιουργίας της συλλογής, με εξαιρετική λεπτομέρεια και με κάποιες extra-special ανατροπές στην αφήγηση. «Σκέφτηκα: «Θα είμαι απόλυτα διαφανής πάνω σε αυτό τώρα». Φοβόμουν πάντα να είμαι μπροστά στην κάμερα [και] όλα αυτά τα πράγματα που κάνει κανείς όταν γνωρίζει ότι η κάμερα είναι πάνω του, αλλά αποφάσισα ότι είμαι έτοιμος. Έτσι πλησίασα τον [Βρετανό φωτογράφο] Nick Knight, τον οποίο εμπιστεύομαι και αγαπώ».