Όταν ήμουν παιδάκι είχα μεγάλη περιέργεια για το πως θα έμοιαζα όταν θα ήμουν “μεγάλη” – εκεί γύρω στα 30, που μου φάνταζαν τόσο μακριά. Έτσι ένα μικρό κοριτσάκι των 70s έβλεπε στο μέλλον μία καστανή κοπέλα με μακριά μαλλιά που έχουν φράντζα χωρισμένη στη μέση και φοράει τεράστια μαύρα γυαλιά ηλίου. Δεν φανταζόμουν πως οι εποχές και οι μόδες θα άλλαζαν έτσι μαζί με τη μουσική λάτρεψα και εξιδανίκευσα όλη τη δεκαετία του 70.
Ήταν τεράστια η χαρά μου όταν επανήλθαν δριμύτατα στη μόδα, μετά από μία σίγουρη δεκαετία όπου φάνταζαν αβάσταχτα ντεμοντέ. Για την ιδανικά κομψή γυναίκα, για τη φιγούρα που ονειρευόμουν η δεκαετία των 70s παραμένει νούμερο ένα. Έτσι κατενθουσιάστηκα και καταβρόχθισα τη σειρά The Serpent – που σας συστήνω ανεπιφύλακτα όπου την πετύχετε (προς το παρόν προβάλλεται από το BBC και την Apple TV).
H αληθινή ιστορία του Ασιάτη Μr Ripley, Charles Sobhraj που νάρκωνε, σκότωνε και έκλεβε αθώους χίπηδες σε Ινδία, Ταϊλάνδη και Νεπάλ, αφού έπαιρνε τα διαβατήρια τους και ταξίδευε ανενόχλητος τον κόσμο. Μία φρικιαστική ιστορία υπέροχα δοσμένη με μουσική και μόδα της εποχής που συναρπάζει. Ο Tahar Rahim υποδύεται τον σαγηνευτικό κατά συρροή δολοφόνο με λουκ εμπνευσμένο από τον Serge Gainsbourg και τον Alain Delon. Είχε τεράστια επιτυχία με τις γυναίκες που τον διεκδικούσαν παρότι ήξεραν τι είναι (το γνωστό αίνιγμα της έλξης στα bad boys που ανέλυσα στο προηγούμενο κείμενό μου).
Highlight η σύντροφος και σύμμαχός του για αρκετό καιρό, “Monique”, που υποδύεται η Jenna Coleman και αποτελεί το απόλυτο 70s fashion icon. Όσα πιο πλούσια γίνεται με την πάροδο του χρόνου, τόσο το στιλ της απογειώνεται από τα μαγικά χέρια της ενδυματολόγου Rachel Walsh. Η αληθινή Marie Andree Leclerc λέγεται πως διάβαζε μανιωδώς Vogue και Paris Match έτσι λογικά θα αντέγραφε τα είδωλα της εποχής Catherine Deneuve, Bianca Jagger και Jane Birkin. Τα κοστούμια της Walsh είναι ακριβείς αντιγραφές αυθεντικών vintage ρούχων 70s. Cool και σέξι. Άλλο ένα φετίχ της δεκαετίας, οι μακριές βλεφαρίδες και τα υπέροχα χρώματα στο μακιγιάζ.
Έτσι κάπως σαν τη συγκεκριμένη πρωταγωνίστρια με φανταζόμουν μικρή. Δεν ήξερα ούτε τι δουλειά θα έκανα, ούτε αν θα ήμουν αδύνατη σαν εκείνη. Αυτό όμως ήταν το λουκ πρότυπο μου. Στην αληθινή μου ζωή, υπηρέτησα τη μόδα και απαρνήθηκα τις καμπάνες και τα χαμηλοκάβαλα τζιν όταν έπρεπε, αλλά όταν επανήλθαν μαζί με τις ζώνες με τις τεράστιες αγκράφες, δεν τα αποχωρίστηκα ποτέ. Ούτε τα μεγάλα μαύρα μου γυαλιά ηλίου. Η αγαπημένη δεκαετία φαίνεται πως δεν έφυγε ουσιαστικά ποτέ από τη μόδα.
Δεν τα κατάφερα να διατηρήσω το πολύ αδύνατο σώμα σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου μέχρι τώρα και δεν παρέμεινα καστανή, αν και θα ήθελα πολύ. Το προσπάθησα αλλά δεν μου πήγαινε. Το “ζουμερή” δεν το εκλαμβάνω σαν κοπλιμέντο. Η Lauren Hutton παραμένει το μοντέλο ίνδαλμα μου. Κανένα φρύδι τατού, κανένα υπερβολικά πλαστικό μπούστο ή χείλη δεν με συγκινούν. Δεν ξέρω αν ήμουν παιδί σήμερα τι θα σκεφτόμουν. Ο μικρός μου γιος πάντως κάθε φορά που αντικρίζει ένα τέτοιο πρότυπο της εποχής μας φωνάζει: “ Ψεύτικη, πλαστική!”.
Από τη γυναίκα που φανταζόμουν ότι θα γίνω κράτησα το κλασικό χτένισμα με τη φράντζα και τα μεγάλα γυαλιά ηλίου. Γι’ αυτό δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι το 70s στιλ της Jenna Coleman στο The Serpent. Και τώρα αν με ρωτούσες να ζούσα σε λούπα μία δεκαετία με τα όλα της- θα σου απαντούσα, τη δεκαετία του 70, για πάντα!
Διαβάστε επίσης | The Hollywood Gawker: Η Νικόλ εξομολογείται
