Το µακροσκελές όνοµά της ίσως να µην είναι γνωστό σε πολλούς, όµως, αν την αναφέρεις ως «Sylvie από το Emily in Paris», αυτόµατα ακούς επιφωνήµατα επιδοκιµασίας. Μιλάω για τη Philippine Leroy-Beaulieu, την κοµψή Παριζιάνα –άλλο αν γεννήθηκε και µεγάλωσε στη Ρώµη– που γνωρίσαµε µέσα από το Netflix, πρώτα µε τον ρόλο της στο Call my Agent και πρόσφατα στο πολύκροτο Emily in Paris. Για την ίδια η διεθνής φήµη προέκυψε στην πέµπτη δεκαετία της ζωής της.
Αρκετά χρόνια πριν, είχε αποσπάσει υποψηφιότητα στα βραβεία César, ως η πιο πολλά υποσχόµενη ηθοποιός. Και να που ήταν! Μπορεί να απείχε συνειδητά από το κυνηγητό νέων ρόλων και κατ’ επέκταση νέων βραβείων, επειδή ήθελε να ταξιδέψει, να µεγαλώσει την κόρη της, να ζήσει τη ζωή της, αλλά επανήλθε και επιβεβαίωσε τη δυναµική της ως ηθοποιός. Όµως, εκείνη τα λέει καλύτερα από µένα στη συνέχεια. Είναι µια γυναίκα χαρούµενη και ζωντανή, ειλικρινής και ακοµπλεξάριστη, πληθωρική και αφοπλιστικά απλή. Και όλα αυτά τα διαπίστωσα από την οθόνη του laptop µου, σε µια 40λεπτη zoom βιντεοκλήση. Εκείνη στο Παρίσι, εγώ στην Αθήνα.
Πώς είναι το lockdown στο Παρίσι; ∆εν είναι εύκολο αυτό που περνάµε. Έχουµε κουραστεί όλοι πολύ. ∆εν µπορούµε να κάνουµε όσα µας ευχαριστούν, να δούµε κόσµο. Από την άλλη, όποιος έχει κοντά του λίγους πολύτιµους ανθρώπους που έχει ξεχωρίσει, µπορεί να συνειδητοποιήσει την αξία της συνύπαρξης και της αγκαλιάς περισσότερο από ποτέ.
Ακούγεστε χαρούµενη και συµπεραίνω ότι εσείς έχετε πράγµατι κοντά σας αυτούς τους λίγους πολύτιµους ανθρώπους. Είµαι χαρούµενη από τη φύση µου. Αλλά, ναι, έχω κάποιους εκλεκτούς φίλους που βλέπω αυτή την περίοδο. Μην το πεις όµως στην αστυνοµία!
Πώς θα µπορούσα; Άλλωστε δεν είστε η µόνη. Είµαι σίγουρη. Για να πω την αλήθεια, από την ίδια την αρρώστια φοβάµαι περισσότερο τον τρόπο ζωής στον οποίο έχουµε οδηγηθεί. Έγραψα κάτι στον λογαριασµό µου στο Instagram προχθές και κάποιοι αντέδρασαν άσχηµα. Έγραψα ότι ο φόβος δεν σταµατάει τον θάνατο, σταµατάει τη ζωή.