ο-mr-big-αποκλειστικά-στη-vogue-greece-ιανουαρίου-φεβ-204148
©Michael Schwartz

Το πρώτο επεισόδιο του And Just Like That σόκαρε τους φαν της σειράς, με τον αγαπημένο όλων Mr Big να πεθαίνει κάνοντας στατικό ποδήλατο. Για τον Chris Noth όμως το τέλος του Mr Big και της Carrie Bradshaw ήταν μια φυσική εξέλιξη. Ο Chris Noth είναι το digital cover της Vogue Greece Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί με cover star την Julia Louis-Dreyfus και είναι αφιερωμένο σε όλες αυτές τις στιγμές που μας κάνουν να γελάμε δυνατά.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξή του στο τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή 19/12 με την Καθημερινή.

Αληθεύει ότι, όταν σας έγινε η πρόταση για το reboot, η αρχική σας απάντηση ήταν αρνητική;

Αρχικά αρνήθηκα να το κάνω, ναι. Πίστευα ότι οι χαρακτήρες είχαν κάνει τον κύκλο τους, ότι είχαμε ολοκληρώσει αυτό που θέλαμε να πούμε. Δεν ήξερα, ειλικρινά, τι άλλο θα μπορούσα να προσφέρω στον ρόλο του Mr. Big. Μου άλλαξε γνώμη ο παραγωγός της σειράς. Με διαβεβαίωσε ότι δεν θα επαναλαμβανόταν ο χαρακτήρας μου, αυτό δηλαδή που φοβόμουν, ακριβώς γιατί, όπως είπαμε, όλα είναι διαφορετικά πια. Η ένστασή μου ήταν ότι δεν ήθελα να μιλήσουμε ξανά για τα ίδια θέματα ή να παρουσιάσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις με τον ίδιο τρόπο. Ευτυχώς, οι άνθρωποι της παραγωγής ήταν πολύ δεκτικοί στο να ακούσουν τους προβληματισμούς μου και, όταν συνειδητοποίησα ότι πράγματι σκόπευαν να φέρουν την ιστορία στο σήμερα και να μην επαναλάβουν το παρελθόν, είπα αμέσως «ναι».

Ας έρθουμε στη μεγάλη ανατροπή του πρώτου επεισοδίου, στον ξαφνικό θάνατο του Big. Ήταν δική σας επιλογή το πρόωρο τέλος του χαρακτήρα; Είχε να κάνει με την αρχική σας πρόθεση να μην επιστρέψετε στη σειρά;

Νομίζω ότι ο θάνατος του Big ήταν απολύτως απαραίτητος για την εξέλιξη της σειράς. Η ιστορία του με την Carrie είχε κάνει τον κύκλο της σεναριακά. Τα είχαν καλύψει όλα, συμπεριλαμβανομένου του ότι την είχε παρατήσει στα σκαλιά της εκκλησίας. Άλλωστε, η συζυγική ευτυχία και η άνεση μπορούν να σε πάνε μέχρι ένα σημείο δραματουργικά.

Ο Mr Big αποκλειστικά στη Vogue Greece Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου-1
©Michael Schwartz

Θέλετε να μου περιγράψετε το παρασκήνιο από το γύρισμα της σκηνής που η Carrie βρίσκει τον Big να ψυχορραγεί στο πάτωμα του μπάνιου; Φαντάζομαι ήταν ένα συναισθηματικά φορτισμένο γύρισμα.

Θα έλεγα ότι στο γύρισμα αυτής της σκηνής ήμασταν τρομερά επαγγελματίες, με την έννοια ότι κάναμε ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Πέρα από κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες που έπρεπε να κουβεντιάσουμε, ούτε το συζητήσαμε ούτε το αναλύσαμε. Μπλοκάραμε όσα ενδεχομένως θέλαμε να πούμε και κάναμε μόνο ό,τι απαιτούσε η σκηνή.

Έχω, πάντως, την αίσθηση ότι αυτή η σεναριακή εξέλιξη θα δυσανασχετήσει τους θαυμαστές της σειράς. Τι λέτε εσείς; Δεν ξέρω. Δεν είμαι στο κεφάλι των θαυμαστών. Δεν είναι δουλειά μας να ασχολούμαστε με την άνεση του κοινού. Η ίδια η ζωή είναι ακατάστατη, ατακτοποίητη, άνω κάτω. Ο θάνατος συμβαίνει. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν υπάρχει. Η ζωή όμως συνεχίζεται.

Πώς εξηγείτε την αειθαλή γοητεία της σειράς;

Δεν ξέρω πώς να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ρωτάς τον λάθος άνθρωπο. Νιώθω ότι επηρέασε βαθιά όσους ήταν νέοι στα τέλη των ’90s, όταν ξεκίνησε. Οι έφηβοι της εποχής, δηλαδή, μπορούσαν να δουν μια προβολή του εαυτού τους στο μέλλον, πώς θα ζούσαν ως ενήλικες. Διαμόρφωσε, βέβαια, μια εικόνα για τη ζωή στην πόλη, με τα καλά και τα κακά της, η οποία κατά τη γνώμη μου ήταν αρκετά περιορισμένη.