Χθες είδα πάλι στο όνειρό μου ότι μου πέφτουν τα δόντια. Είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου. Τον βλέπω συχνά και κλαίω. Η πλοκή έχει ως εξής: ξαφνικά εκεί που παίζω λίγο με τη γλώσσα μου αρχίζουν να κουνιούνται σιγά σιγά τα δόντια μου. Στην αρχή καταφέρνω έστω με μεγάλη προσπάθεια να τα ξαναβάλω στη θέση τους. Μετά μπερδεύομαι, χάνω το σωστό σημείο, δεν μπορώ να ξανατοποθετήσω τον τραπεζίτη στη θέση του τραπεζίτη π.χ. Τα πιέζω μέσα στα ούλα και δεν θηλυκώνουν, τα δόντια αρχίζουν να λιώνουν, συνθλίβονται, γίνονται άμμος μέσα στα χέρια μου. Το πρωί όταν ξυπνάω, κοιτιέμαι στον καθρέφτη και συνειδητοποιώ ότι πάλι είδα το ίδιο φρικτό όνειρο, νιώθω ανακούφιση. Άλλη μία υπέροχη μέρα, γεμάτη δόντια, σκέφτομαι. Κάθε φορά που πάω στον οδοντίατρο, τον εκλιπαρώ να με καθησυχάσει. Εκείνος προσπαθεί να με πείσει να φτιάξω έναν νάρθηκα που θα με εμποδίζει να τα τρίζω. Αυτό φταίει, λέει. Βρουξισμός είναι ο επιστημονικός όρος.
Φαίνεται πως δεν είμαι η μόνη που το κάνω. Διάβασα στο Paris Review το άρθρο «Η χρονιά του τριξίματος των δοντιών» (The Year of Grinding Teeth) της Μαντλιν Ουότς. Εκεί λέει ότι ξύπνησε μια μέρα με λίγο αίμα στα χείλη, πόνο στον αυχένα, την πλάτη και τον ώμο. Όλα αυτά επειδή όταν κοιμάται σφίγγει τα σαγόνια της και δαγκώνει δυνατά τις μασέλες της, ενίοτε τόσο δυνατά που ματώνει τα χείλη της. Λίγο αφότου κατάλαβε πως το κάνει στον ύπνο της, απολύθηκε από την δουλειά της σε ένα βιβλιοπωλείο της Νέας Υόρκης. Διάβασα το κομμάτι με ενδιαφέρον. Ταυτίστηκα.
Έτσι έγινε κι έμαθα ότι το λέει σαφώς και το κατά Ματθαίον (8:12): « δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας θέλουσιν ἐκβληθῆ εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον · εκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (ενώ οι κληρονόμοι της βασιλείας θα πεταχτούν έξω στο σκοτάδι· εκεί θα κλαίνε, και θα τρίζουν τα δόντια τους»). Στην «Εγκυκλοπαίδεια των συμβόλων» του, ο Ισπανός ποιητής Χουάν Εντουάρντο Σίρλοτ γράφει ότι τα δόντια αποτελούν τις πολεμίστρες, τα τείχη, τα αναχώματα του εαυτού. Άρα όταν πέφτουν τα δόντια, καταρρέουν τα τελευταία προπύργια, ο εαυτός νιώθει ανυπεράσπιστος. Την περασμένη χρονιά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και του λοκντάουν αυξήθηκαν κατά 70% τα περιστατικά βρουξισμού στις ΗΠΑ, λόγω αυξημένου άγχους.
Οι ονειροκρίτες είναι κάθετοι: απώλεια δοντιών-κακό μαντάτο. «Φοβόσαστε κάποια καταστροφή στις επιχειρήσεις σας ή πως θα χάσετε λεφτά ή θα έχετε προβλήματα στις ιδιωτικές και οικογενειακές υποθέσεις σας». Ο πιο αισιόδοξος από αυτούς έχει την προσθήκη «αλλά δεν θα συμβεί». Μ αρέσει αυτή η κατακλείδα. Τα δόντια μπορεί να πέσουν, μπορεί και όχι, λέει ο οδοντογιατρός. Τα λεφτά και οι επιχειρήσεις μπορεί να χαθούν, ίσως και όχι, λέει ο ονειροκρίτης. Ο εαυτός μάλλον θα τη γλιτώσει από τη χρονιά του βρουξισμού.
Διαβάστε επίσης | Σάββατο βράδυ, μας στην πλατεία
