Για ακόμα μια φορά ο John Galliano παρουσίασε την συλλογή του για τον οίκο Maison Margiela μέσω ενός φιλμ. Σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Olivier Dahan, ζωγράφισαν το πορτρέτο μιας ουτοπικής νιότης, ελπίζοντας στην περιβαλλοντική και κοινωνική ευαισθητοποίηση. Ο ίδιος αποκαλύπτει στη Vogue γιατί τα films παραμένουν ο πιο δυνατός τρόπος για να αφηγηθεί την ιστορία του.
“Revellers of the night” ψιθυρίζει ο John Galliano υπό τους διαπεραστικούς ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας στο soundtrack του film, καθώς η δελεαστική κινηματογραφική εικόνα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Βρισκόμαστε στην βάση του Maison Margiela (άλλοτε nightclub), στην οδό Saint-Maur του Παρισιού, καθισμένοι σε δυο λευκές πολυθρόνες για την προβολή του ready-to-wear film. Το νέο όραμα του John Galliano είναι μια γοητευτικά παραπλανητική συνέχεια του Haute Couture film A Folk Horror, που παρουσιάστηκε τον Ιούλιο, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Olivier Dahan, γνωστός για ταινίες όπως το La Vie en rose με τη Marion Cotillard ή το Grace of Monaco με τη Nicole Kidman.
Αυτή τη φορά η rock ‘n’ roll έκρηξη που συνοδεύει αυτή την εμπειρία, έρχεται σε αντίθεση με τη μαγευτική ποίηση του τελευταίου φιλμ. Εξεγερτικό και γοητευτικό, αυτό το έργο σε βγάζει έξω από το σύμπαν που δημιούργησε ο Galliano το καλοκαίρι και σε οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, πιο ανάστατο. Κυριολεκτικά η κάμερα δραπετεύει από τα πλαίσια του φαντασιακού, αποκαλύπτοντας το σετ και τη διακόσμηση. Αν το haute couture film ήταν μια ψευδαίσθηση, αυτό το φιλμ περνά στο παρασκήνιο και εμφυσά το σενάριο με φανταστικά στοιχεία, μια meta αίσθηση όπως την αποκαλούμε.
Ο Galliano το εξηγεί πιο σωστά: “Το film Artisanal γυρίστηκε σε ένα στούντιο με 360 LED οθόνη. Τώρα στο Co-Ed film σκεφτήκαμε πως θα είναι αρκετά διασκεδαστικό να αποκαλύψουμε backstage στοιχεία, ώστε να υπάρχει μια αυθεντικότητα. Θέλαμε να σταματήσουμε να προσποιούμαστε, με λίγα λόγια”. Το Artisanal είναι ο όρος του Maison Margiela για την Υψηλή Ραπτική, ενώ το Co-Ed σηματοδοτεί τη ready to wear συλλογή. Σε αυτή την πυραμίδα που περιγράφει τη δημιουργική διαδικασία του Galliano, ο ίδιος εφευρίσκει τεχνικές για την Haute Couture και τις μεταφέρει στη ready-to-wear, αυτές οι λεπτές διαφορές είναι το κλειδί. Είναι η ιδέα που ενισχύει το διάλογο ανάμεσα στο προηγούμενο και το νέο φιλμ.
