Για την πρεμιέρα της στήλης μου “That’s Hot” επέλεξα τον αγαπημένο μου λογαριασμό “Intellectual Thighs – Μπούτια και Διανόηση” στο Instagram. Σε αυτόν τον λογαριασμό, μία γυναίκα φωτογραφίζει πάνω στα μπούτια της τα βιβλία που έχει διαβάσει, συνδυάζοντας ευρηματικά ένα φόρεμα ή μία φούστα που της ταιριάζει με το εξώφυλλο κάθε βιβλίου, και στα ποστ μιλάει με μία συναρπαστικά δική της φωνή για όσα της έμειναν ή της έλειψαν από κάθε ιστορία. Τον λογαριασμό τον ακολουθώ από την πρώτη μέρα που δημιουργήθηκε, ενώ έχω μιλήσει πολλές φορές μέσω μηνυμάτων με αυτή τη γυναίκα, με αφορμή μια φωτογραφία που μπορεί να έχει ανεβάσει σε ένα στόρι, ή μία κριτική βιβλίου της στην οποία αναφέρεται σε πρώην έρωτες και ταυτίστηκα ή επειδή δάκρυσα με ένα απόσπασμα από βιβλίο του Raymond Carver (οι περισσότεροι ανακαλύψαμε τον Carver εξαιτίας της εκστρατείας της που εξελίχθηκε στο δημοφιλές χάσταγκ #μέικ_Κάρβερ_γκρέιτ_αιγκαίν). Δεν ήθελα, όμως, μία τυπική παρουσίαση του λογαριασμού της σε αυτή τη στήλη, δεν ήθελα μία συνέντευξη που θα απαντάει στις ερωτήσεις μου για αυτό που η ίδια ξεκίνησε και έχει φέρει τόσους ανθρώπους κοντά της και κοντά, γενικά. Ήθελα να δώσω χώρο στην τόσο δική της γραφή, ώστε να περιγράψει η ίδια, με τον τρόπο που την κάνει ξεχωριστή, το πώς και το γιατί πίσω από τη δημιουργία και την εξέλιξη του λογαριασμού της. Στα τελευταία post της, εξάλλου, έχουν προστεθεί και 4 δικά της short stories που, όσοι την ακολουθούμε πιστά, περιμένουμε κάποια στιγμή να τα δούμε τυπωμένα σε ένα βιβλίο, το οποίο θα φωτογραφίσουμε πάνω στα μπούτια μας και θα το ανεβάσουμε story στο Instagram.
Πριν δώσω τη σκυτάλη σε εκείνη, όμως, θα εξηγήσω γιατί είμαι σίγουρη ότι νιώθουμε έτσι όλοι όσοι την ακολουθούμε.
Χθες, η Επιτροπή Ισότητας των Φύλων του ΑΠΘ έκανε ένα ποστ στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook, όπου ρωτούσε ποια είναι η γνώμη μας για τον λογαριασμό Μπούτια και Διανόηση. Δεν γνώριζα την ύπαρξή αυτής της σελίδας πριν τις χθεσινές εξελίξεις, αλλά σκέφτηκα ότι, αφού έχει τον τίτλο “Επιτροπή Ισότητας των Φύλων, ΑΠΘ”, θα έπρεπε να λειτουργεί ως safe space για τις γυναίκες – ένας χώρος όπου θα νιώθουμε ελεύθερες να εκφραστούμε και δε θα μας κρίνει και λογοκρίνει κανείς για το πώς διαχειριζόμαστε και διαθέτουμε τον εαυτό και το σώμα μας. Πρόκειται, επίσης, για μία σελίδα συνδεδεμένη με ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, δηλαδή ένα μέρος που καλλιεργούνται τα νέα μυαλά και που θα έπρεπε να τους δείχνουμε πώς εφαρμόζεται και με πράξεις η ισότητα που προωθούμε στα λόγια. Αντ’ αυτού, αυτή η σελίδα αποφάσισε να υποκινήσει μία “συζήτηση” που, εσκεμμένα, θα άφηνε χώρο στον οποιοδήποτε που δε γνωρίζει καν τον λογαριασμό Μπούτια και Διανόηση να εκφέρει άποψη κρίνοντας από μία εικόνα και να αναπαράγει σεξιστικά σχόλια και πατριαρχικά στερεότυπα. Κανείς από την ίδια την Επιτροπή δεν πήρε θέση εκφράζοντας μία άποψη, ενώ έδειξε πώς είναι να θρέφεις τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό, εφόσον προσπάθησε να στρέψει τη μία εναντίον της άλλης. Η Επιτροπή Ισότητας των Φύλων έριξε άδεια για να πιάσει γεμάτα. Ευτυχώς, όμως, αντί για τσιπούρες, βρήκε καρχαρίες. Δηλαδή, η Επιτροπή βρήκε όλες εμάς ενωμένες απέναντί της.
Και αυτό δε συνέβη μόνο επειδή οι προτάσεις και οι βιβλιοκριτικές στο Μπούτια και Διανόηση είναι τόσο ενδιαφέρουσες και αξιόλογες, όπως αναφέρθηκε πολλές φορές ως απάντηση στο ποστ της Επιτροπής. Δεν είναι επειδή και οι δικές της ιστορίες μας κάνουν να νιώθουμε, να γελάμε, να σχολιάζουμε, να της στέλνουμε μηνύματα, να της εκθέτουμε τον εαυτό μας, να γνωρίζουμε μέσα από το λογαριασμό της κι άλλους που σκέφτονται σαν εμάς και να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι και περισσότερο δυνατοί. Είναι που εξαρχής νιώσαμε ότι ο λογαριασμός Μπούτια και Διανόηση είναι ο χώρος που δεν μπόρεσε να είναι η σελίδα της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του ΑΠΘ. Είναι που στον λογαριασμό της δε χρειάστηκε ποτέ να διαλέξουμε αν θα είμαστε σέξι ή έξυπνες, είναι που ξέρουμε ότι δεν θα επιτρέψει να μας κρίνει κανείς εκεί για το πώς προβάλλουμε το σώμα μας, αν το μπούτι μας είναι μεγάλο ή μικρό, αν το βιβλίο που διαβάζουμε είναι ψαγμένο ή όχι, είναι που εκεί δε νιώθουμε αυτό που μας κάνουν να νιώθουμε σχεδόν οπουδήποτε αλλού: ότι είμαστε γυναίκες και ό,τι και να κάνουμε είναι λάθος.
Όπως σχολίασε και η ίδια στον λογαριασμό της στο Instagram “Ο λογαριασμός Μπούτια και Διανόηση είναι προσωπικός. Θέλω να πω ότι είμαι γυναίκα, αγαπώ τις γυναίκες, θα ξαφνιαστώ πολύ αν κάποιος φωστήρας εντοπίσει εσωτερικευμένο μισογυνισμό, 40 χρονών, έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να ζητώ την αποδοχή της μάνας μου (οπότε φαντάζεστε ότι δε με αφορά η αποδοχή ανθρώπων που δεν ενδιαφέρομαι να γνωρίσω), είμαι μητέρα, με αφορά μόνο η εικόνα που δίνω στο αγόρι που μεγαλώνω και μεγαλώνει μαθαίνοντας ότι οποιαδήποτε σημείο του σώματος των ανθρώπων είναι δικό τους και το κάνουν ό,τι γουστάρουν”.
Το μήνυμα που της έστειλα εγώ χθες έλεγε “Είμαστε πολλές πια. Και αυτό είναι όμορφο”.
