Έχω μελαγχολήσει με τον χωρισμό του ζεύγους Πατούλη. Έχω στενοχωρηθεί όχι επειδή ο Γιώργος Πατούλης δεν παίρνει την Μαρίνα τηλέφωνο, αλλά γιατί η Μαρίνα μπήκε στον ρόλο που της ετοίμαζε μεθοδικά η πατριαρχική κοινωνία. Εξαρχής την βάφτισε κοροϊδευτικά «Πατούλαινα», σε μια διαρκή υπενθύμιση πως δεν είναι αυθύπαρκτη: αν χάσει τον Γιώργο, χάθηκε.
Ως τώρα την έβλεπα (κι εγώ) σαν συμπλήρωμα στις συχνά ανεκδιήγητες, ασορτί φωτογραφήσεις με τον σύζυγο. Με φανταχτερά σύνολα, σε κοσμικές εμφανίσεις και φλογερά, επιτηδευμένα ενσταντανέ στο πλευρό του Γιώργου. Λοιπόν, η Μαρίνα είναι 52 ετών, φιλόλογος, καθηγήτρια στη δημόσια εκπαίδευση. Σήμερα το διαπίστωσα, πρώτη φορά. Έχει έναν έφηβο γιο, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Και η ίδια εισήχθη πρόσφατα στο νοσοκομείο. Όσο κι αν προσπαθούσε διαρκώς να υποδυθεί την άτρωτη χρυσοποίκιλτη σελέμπριτι, μέσα σε λίγους μόνο μήνες έγινε μια μεσήλικη γυναίκα, φθαρτή, αόρατη, μόνη.
Ξέρω αρκετές Μαρίνες. Είναι συνομήλικές μου και έχουν ενδυθεί τον μανδύα της ηττοπάθειας μετά τον χωρισμό. Στον απολογισμό πάντα θεωρούν εαυτές ανεπαρκείς: επαγγελματίες, μαμάδες, συντρόφους. Σε όλα πιστεύουν ότι απέτυχαν: στη δουλειά, τη μητρότητα, τις σχέσεις. Αναρωτιέμαι πόσοι μεσήλικοι άνδρες χάνουν τον ύπνο τους από τόσες ενοχές. Πόσοι ξαγρυπνούν τα βράδια συγκρίνοντας την φωτογραφία τους με εκείνη μιας νεότερης γυναίκας, χάνοντας διαρκώς στα εσωτερικά καλλιστεία; Θέλω να πάρω τη Μαρίνα τηλέφωνο και να της πω: σταμάτα να περιμένεις τον Γιώργο. Δεν θα πάρει. Μην ασχολείσαι με το «τρίτο πρόσωπο». Συμβαίνουν αυτά. Θρήνησε για τον χαμένο έρωτα, καλό κάνει, έτσι καταλαβαίνεις πως είσαι ζωντανή, αλλά ανασκουμπώσου.
Φαντάζομαι τη Μαρίνα ή αυτό που εκπροσωπεί η Μαρίνα σαν μια σύγχρονη εκδοχή της Μαντάμ Μποβαρί (εντάξει χωρίς το τέλος). Θα ήθελα να την δω να τα τινάζει όλα στον αέρα, να αναθέτει την ανατροφή του γιου της στον Γιώργο, να επικεντρώνεται στην καριέρα της, να παραδίδεται στις ηδονές. Έχω δει πολλές και μάλιστα όχι τόσο διάσημες γυναίκες να αναγεννώνται μετά από τραυματικούς χωρισμούς. Να παίρνουν δίπλωμα οδήγησης, να βρίσκουν δουλειά μετά από χρόνια οικοκυρικού εγκλεισμού, να ξεκινούν ιστιοπλοΐα και λέσχες ανάγνωσης με φίλες, να ανακαλύπτουν με εφηβικό ενθουσιασμό τον έρωτα, να υιοθετούν παιδιά-όταν έχει περάσει η ηλικία που μπορεί να κάνουν.
ΥΓ: Την «Πατούλαινα» την λένε Μαρίνα Σταυράκη.
Διαβάστε επίσης | The X-File: Η ομίχλη
