Η εβδομάδα που διανύουμε ανήκει, δικαιωματικά, στο βρετανικό Στέμμα. Αλλά και σε όλες και όλους εκείνους που παρακολουθούν αυτές τις μέρες την πορεία του από τα τέλη του ‘70 μέχρι το 1990, μέσα από την οπτικά πληθωρικότατη ματιά μιας σειράς που ενώνει εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο – πολλούς εν μέσω κάποιου είδους lockdown, όπου το μεγάλο ερώτημα που θέτουν είναι αν θα την παρακολουθήσουν σε μορφή binge-watching ή λίγο πιο χαλαρά.
Προσωπικά, λόγω χαρακτήρα, διάλεξα μια μέση οδό. Ένα είδος γλυκού καταναγκασμού, με μια αίσθηση υγιούς ισορροπίας ανάμεσα στις απαιτήσεις της επαγγελματικής μου ιδιότητας και την ιδέα μιας φυσιολογικής δραστηριότητας στο τέλος της ημέρας. Κάποια βράδια βρέθηκα με ένα μικρό ποτήρι πόρτο στο χέρι, αποφεύγοντας την κατά τη γνώμη μου πιο επικίνδυνη επιλογή ενός τζιν με τόνικ σε κάποιο πολύ μεγαλύτερο, κρυστάλλινο σκαλιστό.
Η νέα σεζόν του The Crown έφερε μνήμες. Θυμήθηκα μια χαρούμενη τουριστική επίσκεψη στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ – το stuffy, κάπως αποπνικτικό Ballroom και τους κήπους, μεταξύ άλλων – αλλά και το τρελό πιτζάμα πάρτι στο οποίο βρισκόμουν στο Παρίσι, πολύ κοντά στο Pont de l’Alma, τη στιγμή που η πριγκίπισσα Diana έμπαινε στο τούνελ στις 31 Αυγούστου του 1997. Στο μυαλό επανέρχεται και η εικόνα του πρίγκιπα Κάρολου, την ημέρα που τον είδα από πολύ κοντά να μυείται στα μυστικά της μινωικής κουζίνας σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση στην Κνωσό το 2018 – την ίδια ώρα, η Καμίλα επισκεπτόταν ένα τοπικό οινοποιείο.
Οι ιστορίες της τέταρτης σεζόν της βρετανικής σειράς που προβάλλει το Netflix ανήκουν σε όλους μας. Σε εκείνους που παθιάζονται με την καταδικασμένη σχέση ενός νεαρού πριγκιπικού ζεύγους, με τη συνύπαρξη δύο γυναικών στο τιμόνι της Βρετανίας και τον απόμακρο χαρακτήρα των μελών της βασιλικής οικογένειας. Σε εκείνους που πιστεύουν στην παράδοση και στο πρωτόκολλο χιλιετιών και σε εκείνους που πιστεύουν ότι έχει έρθει ο καιρός για την απόσυρση της μοναρχίας. Σε εκείνους που μεγάλωσαν με κίτρινους και μη τίτλους σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και εξώφυλλα περιοδικών. Σε εκείνους που θυμούνται τη Diana στον φακό του Mario Testino, αλλά και στην αγκαλιά ενός παιδιού που έπασχε από AIDS.
