Ο απλός κανόνας των 30 ημερών που κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη

«Κατέληξα να αφήσω πολλά περισσότερα. Σε οκτώ μήνες άφησα πάνω από το 90% των πραγμάτων και τώρα έχω μόνο αυτά που μου δίνουν κάτι, αυτά που έχουν λειτουργία ή μου δίνουν ευτυχία», λέει. Αν και δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα την πρόκληση, δεν δυσκολεύομαι να αφήσω πολλά πράγματα κάθε μέρα. Και όχι μόνο υλικά αντικείμενα, αφού κάποιες μέρες έχω αφοσιωθεί και στο να διαγράφω τα περιττά αντικείμενα από το τηλέφωνό μου σε μορφή αρχείων και εικόνων. Και έχω συνειδητοποιήσει ότι η ρύθμιση αυτής της διαδικασίας τάξης και καθαριότητας με αυτόν τον τρόπο μου επιτρέπει να κάνω μια άσκηση για την ευαισθητοποίηση σχετικά με την υπερβολή των υλικών.

Η υπερβολή των πραγμάτων αγχώνει (πολύ)

Το ντοκιμαντέρ δίνει ηχηρά στοιχεία όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ένα αμερικανικό σπίτι συγκεντρώνει κατά μέσο όρο 300.000 αντικείμενα ή ότι περισσότερα χρήματα δαπανώνται το χρόνο σε παπούτσια, κοσμήματα και ρούχα παρά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ωστόσο, όλη αυτή η περίσσεια υλικού, σχεδόν πάντα αντικειμένων που δεν χρησιμοποιούνται, είναι μια αγχωτική διαδικασία (ένας άλλος από τους πρωταγωνιστές του κινήματος, ο Ryan Nicodemus, έκανε ένα άλλο πείραμα κρατώντας όλα τα υπάρχοντά του σε κουτιά, σαν να ήταν κίνηση. Και βρήκε ότι το 80% από αυτά τα πράγματα δεν χρειάστηκε ποτέ να αποσυσκευάσει επειδή δεν τα χρησιμοποίησε). Ο ψυχολόγος José Elias μας επιβεβαίωσε όλα αυτά τα οφέλη όταν μιλήσαμε μαζί του για τον υλικό μινιμαλισμό: «Ο μινιμαλισμός μας οδηγεί στο να έχουμε λίγα πράγματα και να τα απολαμβάνουμε γιατί είναι απαραίτητα». Το να έχουμε πολλά πράγματα γύρω μας χρησιμεύει μόνο στο να ανησυχούμε για να τα έχουμε και να τα κρατάμε καλά και καθαρά. «Το σημαντικό είναι να απολαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, ακόμη καλό είναι να απολαμβάνουμε μία ή δύο ώρες την ημέρα για τον εαυτό μας, χωρίς να κάνουμε τίποτα».

Eπικεντρωθείτε λιγότερο σε ό,τι είναι σημαντικό

«Συνειδητοποίησα ότι αν απλοποιούσα τη ζωή μου θα είχα περισσότερο χρόνο για την υγεία μου, τις σχέσεις μου, τη δημιουργικότητά μου, τα οικονομικά μου και ότι θα μπορούσα να βοηθήσω τους άλλους με πιο ουσιαστικό τρόπο. «Κατάλαβα τα οφέλη του μινιμαλισμού πολύ πριν καθαρίσω μια ντουλάπα», λέει ο Joshua Fields σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ. Αν και αυτή η φράση μπορεί να φαίνεται κλισέ, δεν είναι καθόλου. Μετά από αρκετές μέρες που προσπαθώ να μειώσω το υλικό φορτίο στο δωμάτιό μου, στις ντουλάπες μου, έχω βιώσει γρήγορη ψυχική ανακούφιση και, κυρίως, έχω σκεφτεί την ανάγκη να υποτιμήσω τα υλικά πράγματα και να βρω χώρο στην καθημερινή μου ζωή για πιο συναισθηματικά πράγματα από τα υλικά αγαθά. Και ακόμη περισσότερο αν λάβουμε υπόψη ότι όσο περισσότερα έχουμε, τόσο περισσότερα θέλουμε. Και παρόλο που αυτή η φράση μπορεί να φαίνεται σαν ένα λαϊκό ρητό (που είναι), η πραγματικότητα είναι ότι ο εγκέφαλός μας λειτουργεί έτσι. «Όταν παίρνουμε όλα όσα θέλουμε, συνειδητοποιούμε ότι κάναμε λάθος όταν προβλέψαμε πόσο ευτυχισμένοι θα νιώθαμε, επειδή ο εγκέφαλος ομαλοποιεί αυτά τα πράγματα. Μετά από λίγο λες: «Εντάξει, αυτό είναι πολύ καλό, αλλά τώρα έχω νέες επιθυμίες». Και αυτό που κάποτε ήταν η κορυφή για εσάς γίνεται το πάτωμα ενός άλλου ορόφου με άλλο ανώτατο όριο για να φτάσετε», λέει ο TK Coleman, διευθυντής του Ιδρύματος για την Οικονομική Εκπαίδευση.

Διαβάστε επίσης | Μαγιό: Οι τάσεις για το καλοκαίρι 2024 σε πρώτη προβολή