Η αλήθεια είναι, ότι δεν έχει σημασία αν αγαπάτε τη δουλειά σας ή αν έχετε ρεπό τις Δευτέρες, τα περισσότερα απογεύματα της Κυριακής μπορεί η διάθεση να είναι πεσμένη.
Η θλίψη, η αγωνία, ο φόβος και η ενοχή, μας κυριεύουν χωρίς προφανή αίσθηση. Μπροστά στην ανικανότητα και την απελπισία μας, είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να ξεκινήσει από το σχολείο και να μας ακολουθεί για τα επόμενα χρόνια. Προφανώς, «η έλλειψη δραστηριότητας αυτή την ημέρα δημιουργεί υπερβολικό προβληματισμό και άγχος. Λειτουργεί σαν ένα μικροσύνδρομο μετά τις διακοπές όπου το σώμα μας είναι παρόν, αλλά το μυαλό μας ταξιδεύει ήδη στο αύριο, βιώνοντας μια από τις πιο επαναλαμβανόμενες αισθήσεις του Sunday blues: το άγχος της πρόβλεψης», εξηγεί η Lua Baños, από το Mundopsicologos.com.
“Μια γκρίζα, παράξενη και μη παραγωγική μέρα”

Πώς θα μπορούσε αυτό το κομμάτι του Σαββατοκύριακου να είναι πιο δύσκολο από ένα πρωινό Δευτέρας; Προφανώς, ακριβώς επειδή έχουμε ελεύθερο χρόνο. Σύμφωνα με τα λόγια της expert, «η εργάσιμη εβδομάδα ορίζεται από μια σταθερή οργάνωση εργασιών: να σηκώνεσαι την ίδια ώρα, να δουλεύεις, να ψωνίζεις, να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, να βλέπεις Netflix και να πηγαίνεις για ύπνο. Το Σάββατο είναι μια μέρα αφιερωμένη γενικά στην ξεκούραση, κάνοντας σχέδια με φίλους/σύντροφο/οικογένεια. Ωστόσο, ειδικά για όσους μένουν μόνοι, η Κυριακή χαρακτηρίζεται από την αδράνειά της: άδειοι δρόμοι, κλειστές επιχειρήσεις…». Μια κατάσταση που μεγεθύνεται.
Από την άλλη, τα απογεύματα της Κυριακής μας αναγκάζουν να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. «Αυτή η στιγμή λειτουργεί σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τη σκοτεινή μας πλευρά, κάτι που περνά απαρατήρητο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Οι σκέψεις μας πολύ συχνά οδηγούν σε μελαγχολία για το παρελθόν ή άγχος για το μέλλον», λέει η Baños. Κατά τη γνώμη της, το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι μια βαθιά θλίψη που αυξάνεται όσο προχωρά το απόγευμα (μια αίσθηση που δεν χρειάζεται να κρύψουμε, παρεμπιπτόντως).
