To Σάββατο το βράδυ παρακολούθησα σε πλατεία επαρχιακής ελληνικής πόλης τον τελικό Κυπέλλου Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Στο καφενείο καθόντουσαν μόνο άνδρες-κι εγώ. Έτρωγαν σουβλάκια, έκαναν σχόλια για το ματς και έβαζαν στοιχήματα. Έδιναν παραγγελία, μοίραζαν εντολές, μούτζωναν την γιγαντοοθόνη. Οι γυναίκες ως φίλαθλοι ήταν απούσες: μαγείρευαν , σέρβιραν και κυνηγούσαν τα μικρά παιδιά από πίσω να τα ταΐσουν βραδινό. Ήταν τροφοί, όχι θεατές. Βαρέθηκα κι αγανάκτησα με αυτήν την αρχετυπική μικρογραφία της πατριαρχικής ελληνικής κοινωνίας. Καμία έκπληξη-καμία αλλαγή. Θα μπορούσε να είναι ένα στιγμιότυπο από τη δεκαετία του 50.
Την επόμενη μέρα διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στην γερμανική εφημερίδα ΖΕΙΤ. Ότι δύο ερευνητές εξετάζουν διαφορετικές μεθόδους ώστε η αντισύλληψη να γίνει πλέον και ανδρική υπόθεση: ένα τζελ τεστοστερόνης και ένα ειδικό σώβρακο, που ζεσταίνει τους όρχεις και αναστέλλει μετά από λίγο την παραγωγή σπέρματος. Το πιο συνταρακτικό στοιχείο όμως υπάρχει στον πρόλογο του ρεπορτάζ. Ότι μια ένεση τεστοστερόνης, μαζί με ένα εμφύτευμα είχαν ήδη αναπτυχθεί από τη δεκαετία του 90 κι ενώ ανεξάρτητη επιτροπή του ΠΟΥ ερευνούσε τις παρενέργειες αποφάσισε τελικά να διακόψει το 2011 τις δοκιμές. Γιατί; Επειδή πολλοί από τους συμμετέχοντες παρουσίασαν πονοκέφαλο, τάσεις κατάθλιψης, απότομες αλλαγές στη διάθεση και την λίμπιντο.
Όποια γυναίκα έχει πάρει έστω και για μικρό χρονικό διάστημα αντισυλληπτικά χάπια ξέρει ότι ακριβώς αυτές είναι και οι παρενέργειες των χαπιών. Όταν πρόσφατα εκφράστηκαν επιφυλάξεις για το εμβόλιο της AstraZeneca και τον κίνδυνο θρομβώσεων στις νέες γυναίκες, ένα από τα βασικά επιχειρήματα ήταν: «καλά, αντισυλληπτικά χάπια δεν έχεις πάρει ποτέ; Ο κίνδυνος συγκριτικά είναι πολύ μικρότερος». Γιατί όμως επί δεκαετίες τώρα η ευθύνη της αντισύλληψης πέφτει πάνω στους ώμους των γυναικών και οι παρενέργειες ή οι κίνδυνοι θεωρούνται αμελητέοι; Γιατί θεωρείται αποδεκτό η μοναδική συμβολή των ανδρών στην πρόληψη μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης να είναι η ερώτηση «παίρνεις χάπι;»;
Γιατί ακόμη και η επιστήμη είναι σεξιστική. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν μια δεκαπενταετία κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο-γραμμένο από γυναίκα, φυσικά, την Αυστραλέζα ουρολόγο, Έλεν ο Κόνελ-για την ανατομία της κλειτορίδας. Γιατί ακόμη και αν ο μισός και πλέον πληθυσμό του πλανήτη έχει μία, ποιος ενδιαφέρεται για τον γυναικείο οργασμό; Από τη στιγμή που το συγκεκριμένο όργανο δεν έχει καμία άλλη χρησιμότητα, πλην της ικανοποίησης, ποιος ο λόγος να μελετηθεί διεξοδικά;
Θέλω να πω ότι ότι στο πλαίσιο των έμφυλων ρόλων, ο άνδρας δεν πειράζει να είναι λίγο θεατής της ζωής (της αντισύλληψης ή του ποδοσφαίρου). Η γυναίκα, αντίθετα, οφείλει να είναι πάντα χρήσιμη. Να ταΐζει, να γεννάει και να μην χάνει χρόνο με οργασμούς και άλλες αντιπαραγωγικές ασχολίες, όπως το ποδόσφαιρο.
Διαβάστε επίσης | The X-File: Τα σώματα των γυναικών δεν ξαποσταίνουν
