The Hollywood Gawker: Ο καλός Κρίστιαν Μπέιλ

Ο Κρίστιαν Μπέιλ δεν βρίσκεται στην επικαιρότητα. Βρίσκεται σε γυρίσματα για τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τη Μάργκοτ Ρόμπι και τον Μάικλ Μπ. Τζόρνταν. Αν του χρόνου θα βρίσκεται στη λίστα των υποψηφίων για Όσκαρ; Δεν αποκλείεται καθόλου. Αντιθέτως. Το πλέον αναμενόμενο σε μια ταινία που συμμετέχει ο Μπέιλ είναι το να δώσει αυτός μια πάρα πολύ καλή ερμηνεία. Η ταινία να μην αξίζει και πολλά, γίνεται. Ο ίδιος όμως να μην είναι καλός, δεν γίνεται. Γιατί απλώς δεν το αντέχει.

Δεν θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να το καταφέρει. Θα «γυρίσει» τον εαυτό του – τα μέσα έξω, τα πάνω κάτω, τα πάντα όλα. Θα αλλάξει φωνή, προφορά, βλέμμα, περπάτημα, στάση σώματος. Θα παχύνει, θα αποστεωθεί, θα γυμναστεί, θα πλαδαρέψει. Θα γίνει ηρωικός και απατεώνας, θα εξερευνήσει τα όρια της παντοδυναμίας και της κακομοιριάς, της ανισορροπίας και του αφόρητα συνηθισμένου. Θα μεταμορφωθεί μέχρι να μην αναγνωρίζει την αντανάκλασή του στον καθρέφτη. Μόνο τότε θα νιώσει έτοιμος να ικανοποιήσει τη μόνη ματαιοδοξία που επιτρέπει στον εαυτό του: Να κάνει καλά τη δουλειά του.

The Hollywood Gawker: Ο καλός Κρίστιαν Μπέιλ-1 — ©shutterstock

1/3

Ο Κρίστιαν Μπέιλ εδώ και τώρα, στην Ελλάδα τον χειμώνα του 2021, δεν είναι επίκαιρος. Είναι όμως το παρηγορητικό αντίβαρο των επηρμένων, σπουδαιοφανών, αμετροεπών υπηρετών της εγχώριας Τέχνης, που αυτές τις μέρες καταγγέλλονται από συναδέλφους τους και μη για σωρεία αδικημάτων, για τα οποία η έννομη τάξη επιτρέπει την παραγραφή αλλά ευτυχώς όχι την αποσιώπησή τους. Το μεγαλύτερο ταλέντο που ο Μπέιλ αναγνωρίζει στον εαυτό του είναι το ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους, πρωτίστως τους υπαρκτούς και δευτερευόντως τους επινοημένους στους ρόλους.

Με ένα Όσκαρ (και τρεις ακόμη υποψηφιότητες που αδίκως δεν τελεσφόρησαν), δύο Χρυσές σφαίρες και δεκάδες άλλα βραβεία στην κατοχή του, ο Μπέιλ ακόμη δεν έχει πειστεί ότι είναι καλός ηθοποιός, ακόμη απορεί πώς του αναθέτουν μεγάλους ρόλους. Παραδέχεται ότι έχει φοβίες και ανασφάλειες, γι’ αυτό κάθε φορά που ολοκληρώνει μια ταινία αισθάνεται την ανάγκη να υποσχεθεί ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρει καλύτερα. Επίσης, παρότι έχει πάντοτε πολύ καθαρή άποψη για το πώς θα πρέπει να γίνονται τα πράγματα και παρά τις παραινέσεις σκηνοθετών όπως ο Ρίντλεϊ Σκοτ και ο Κρίστοφερ Νόλαν, ισχυρίζεται ότι δεν σκοπεύει να σκηνοθετήσει ο ίδιος: «Θέλω να έχω μόνο την ευθύνη του εαυτού μου».

Για τον Κρίστιαν Μπέιλ, η προσπάθεια του να είναι καλός ηθοποιός αποτελεί μοναχική υπόθεση. Προϋποθέτει κοπιώδη προετοιμασία, μελέτη, πειραματισμό, απόλυτη πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και αποκλεισμό οποιουδήποτε μανιερισμού. Επίσης, συναίσθηση του προσωρινού και του γελοίου. «Τι σόι δουλειά είναι αυτή, που το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να μακιγιαριστούμε;», λέει. Αν και Ουαλός που έχει πάρει την αμερικανική υπηκοότητα, ζει το Λος Άντζελες και σερφάρει συχνά-πυκνά στο Μαλιμπού, αν και όνομα με διεθνή λάμψη που μετράει στη βιομηχανία του θεάματος, δεν ανήκει στις παρέες του Χόλιγουντ.

The Hollywood Gawker: Ο καλός Κρίστιαν Μπέιλ-2 — ©shutterstock

2/3

Μετά από 39 χρόνια παρουσίας στη σοουμπίζ, καθώς ξεκίνησε από οκτώ χρονών να εργάζεται κάνοντας διαφημίσεις, θεωρεί ότι έχει αποκτήσει μόνο επαγγελματικούς φίλους και συνεργάτες, αρνείται κατηγορηματικά τον τίτλο του movie star (θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να ερμηνεύει αναμενόμενους ρόλους καλοβαλμένων ανδρικών προτύπων, πράγμα άκρως πληκτικό) και οπωσδήποτε αυτόν του sex symbol («Ο καθένας είναι σέξι άμα στέκεται από τη σωστή πλευρά του κόκκινου χαλιού»). Στο σετ δεν τον αφορά τίποτα άλλο πέρα από το να κάνει σωστά αυτό για το οποίο τον πληρώνουν και, αν το επιτρέπει το σενάριο, να ανεβάσει και λίγο αδρεναλίνη δοκιμάζοντας κάτι που δεν έχει ξανακάνει, όπως το να βρεθεί κρεμασμένος ως Μπάτμαν από έναν ουρανοξύστη ενόσω φυσά κόντρα άνεμος.

Οι συνάδελφοί του δεν τσιγκουνεύονται τα καλά λόγια όταν αναφέρονται σε αυτόν. Η Τζένιφερ Λόρενς, με την οποία έπαιξαν μαζί στον «Οδηγό διαπλοκής» του 2013, έχει ομολογήσει ότι έχει επηρεαστεί καταλυτικά από τη σχολαστικότητα με την οποία εκείνος δουλεύει. Η Έιμι Άνταμς, με την οποία έχουν συμπρωταγωνιστήσει σε τρεις ταινίες μέσα σε οχτώ χρόνια (τελευταία το «Vice: ο δεύτερος στην ιεραρχία» του 2018), έχει αναφερθεί στην ικανότητά του να μεταλλάσσεται λέγοντας ότι κάθε φορά έμοιαζε σαν να είχε απέναντί της έναν διαφορετικό άνθρωπο: «Μόνο η ψυχή του Κρίστιαν παραμένει ίδια». «Δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω ό,τι κάνει ο Κρίστιαν, αλλά προσπαθώ για το καλύτερο», παραδεχόταν πέρυσι στο CNN ο Μπραντ Πιτ, λίγο πριν κερδίσει το δικό του Όσκαρ.

«Δεν είναι θέμα “μεθόδου”, είναι ο μόνος τρόπος που έχω βρει να λειτουργεί σε μένα. Μακάρι να είχα την εκπαίδευση να κάνω τα πράγματα πιο απλά», αντιτείνει σε κάθε φιλοφρόνηση με μετριοφροσύνη ο Μπέιλ. Ανάλογα μετρημένη φαίνεται να είναι και η κανονική του ζωή εκτός πλατό. Παραμένει παντρεμένος επί 21 χρόνια με την ίδια γυναίκα (μην το γελάτε, δεν απαντάται συχνά στο Χόλιγουντ) και έχει δύο παιδιά, στα οποία δεν επιτρέπει να βλέπουν τις ταινίες του. Αυτά και μόνο αυτά. Ούτε περίεργες φήμες, ούτε σκάνδαλα. Καλός ηθοποιός, καλός οικογενειάρχης και μέχρι εκεί.

The Hollywood Gawker: Ο καλός Κρίστιαν Μπέιλ-3 — ©shutterstock

3/3

Όχι ότι θα τον βγάλουμε και άγιο. Το 2008 συνελήφθη σε ξενοδοχείο του Λονδίνου με την κατηγορία της λεκτικής επίθεσης στη μητέρα και σε μία από τις τρεις αδελφές του. Καταγγελία τελικά δεν απαγγέλθηκε και ο Μπέιλ δεν παραδέχτηκε ποτέ το γεγονός. Το 2009 διέρρευσε στο διαδίκτυο ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τα γυρίσματα της ταινίας «Εξολοθρευτής: η σωτηρία», στο οποίο ακούγεται να καθυβρίζει επί τέσσερα λεπτά τον διευθυντή φωτογραφίας, υιοθετώντας πλήρως το ταπεραμέντο και την προφορά του Τζον Κόνορ, του ήρωα που υποδυόταν. Ακολούθησε επίσημη δημόσια απολογία του και bonus εκτενές αυτομαστίγωμα, το οποίο συνοψιζόταν στις εξής δύο προτάσεις: «Δεν έχω καμία δικαιολογία. Φέρθηκα σαν αλήτης».

Το Χόλιγουντ τον συγχώρεσε και η απόδειξη είναι το Όσκαρ που του απενεμήθη για τη μεθεπόμενη ταινία του («The Fighter», 2010). Έκτοτε, δεν απασχόλησε για τίποτα πέραν από τις ερμηνευτικές ακρότητες στις οποίες επιδίδεται. Στο πλαίσιο του αμερικανικού #metoo, συνειδητοποίησε πόσα λίγα γνωρίζει για τον χώρο στον οποίο κινείται από μικρό παιδί: «Με θεωρούν απόμακρο. Κανείς δεν έρχεται ποτέ να κουτσομπολέψει μαζί μου», έλεγε σε συνέντευξή του στον Guardian πριν από τρία χρόνια.

Η άγνοια (ή η δήλωση άγνοιας) συχνά σώζει, αλλά αυτό δεν εναρμονίζεται με τη «μέθοδο Μπέιλ». Στο ζήτημα τοποθετήθηκε ως όφειλε, καθαρά και ξάστερα: «Αν πιστεύω ότι συνέβησαν όλα αυτά; Απολύτως». Τι άλλο; Ότι «τα πράγματα θα αλλάξουν μετά τις καταγγελίες. Δεν θα γίνουν αυτές μια υποσημείωση. Δεν θα μπουν κάτω από το χαλί». Και καλός και επίκαιρος τελικά ο Κρίστιαν Μπέιλ, δεν νομίζετε;

Διαβάστε επίσης | The Hollywood Gawker: Κάνοντας shopping με την Αντζελίνα