lauren-hutton-τα-μυστικά-ομορφιάς-της-η-καραντίν-158178
©Courtesy of StriVectin

Τι κλέβει τις εντυπώσεις στη Lauren Hutton επί σχεδόν έξι δεκαετίες; Από το 1964, που η φρέσκια 22χρονη με το κενό στα μπροστινά δόντια ξεκίνησε να ποζάρει για τους Bert Stern και Richard Avedon, βρίσκοντας γρήγορα τον δρόμο για το εξώφυλλο της Vogue –κάτι που επανέλαβε 27 φορές!- και κλείνοντας ένα συμβόλαιο εκατομμυρίων δολαρίων με τη Revlon – δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο στη βιομηχανία της ομορφιάς. Τόσα χρόνια μετά, συνεχίζει να γοητεύει τους σχεδιαστές, είτε πρόκειται για τις Mary-Kate και Ashley Olsen είτε για τον Pierpaolo Piccioli του Valentino. Δικαιολογημένα, αφού στα 77 της διατηρεί αναλλοίωτη τη γοητεία της.

Πώς το καταφέρνει; είναι το ερώτημα. Με τα συνηθισμένα «όπλα», καθώς φροντίζει σχολαστικά το σώμα της –κάνει Pilates- και την επιδερμίδα της -είναι το πρόσωπο της StriVectin από το 2019- αλλά, κυρίως, επειδή αγαπά τη ζωή. «Πάντα θεωρούσα ανόητο ένας άνθρωπος να εγκαταλείψει την ενεργό δράση στα 65 του», εξομολογείται στη Vogue με τη βαθιά νότια προφορά της, από το σπίτι της στην Καλιφόρνια. Μας μίλησε επίσης για πολλά άλλα, όπως για τη συνάντησή της με την πριγκίπισσα Νταϊάνα, για το μόντελινγκ σε μια μεταβαλλόμενη βιομηχανία και, φυσικά, για τα μυστικά ομορφιάς της.

Lauren Hutton: Γεια σου Zoe.

Zoe Ruffner: Γεια σου Lauren. Πώς είσαι;

L.H.: Ακόμα περπατάω και μιλάμε. Ήταν μια δύσκολη χρονιά.

Σίγουρα ήταν μια δύσκολη χρονιά. Πού βρίσκεσαι τώρα;

Είμαι στο Λος Άντζελες. Επέστρεψα ανήμερα Χριστούγεννα πέρυσι. Διάβαζα The New York Times καθημερινά και φαινόταν πως η πανδημία θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις, γι’ αυτό έμεινα εδώ, κάπως απομονωμένη. Δεν ήμουν ποτέ πολύ κοινωνική. Θα ήταν διαφορετικά, βέβαια, αν ζούσα κοντά σε ανθρώπους όπως οι Πυγμαίοι. Είναι πολύ κοινωνικοί. Κάθε βράδυ μαζεύονται γύρω από το τζάκι, χορεύουν, τραγουδούν και διασκεδάζουν. 

Ξέρω ότι σου αρέσουν οι ασυνήθιστες περιπέτειες.

Ναι, μου αρέσουν. 

Λοιπόν, πώς πέρασες τον χρόνο σου όλους αυτούς τους μήνες;

Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να αναβάλλω το ταξίδι μου στις Νήσους του Σολομώντα τρεις φορές τον περασμένο χρόνο. Ήθελα πολύ να πάω, γιατί βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον τον πολιτισμό και την τέχνη τους, τα οποία θαύμασα για πρώτη φορά το 1975, όταν με έστειλε η Revlon στην Αυστραλία. Σε ένα μουσείο, ένα μικρό, ετοιμόρροπο ξύλινο κτίριο, υπήρχε μια μάσκα των ιθαγενών των νησιών με ύψος περίπου ένα μέτρο. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, που θέλησα να την κλέψω και να την επιστρέψω στον τόπο της. Είμαι νομοταγής, αλλά ομολογώ ότι το σκέφτηκα. Τελικά, δεν την έκλεψα. Από τότε θέλω να πάω στα νησιά. Πρώτα για να βουτήξω στις υπέροχες θάλασσές τους και μετά για να γνωρίσω την ενδοχώρα, τους ανθρώπους, την τέχνη τους.

Τι έκανες αντ’ αυτού;

Διαβάζω πολύ. Πραγματικά πολύ. Πηγαίνω στην Pasadena, που έχει τα καλύτερα βιβλιοπωλεία, όπως το Book Alley, απ’ όπου μόλις αγόρασα το The Lessons of History. Kάθε δέκα χρόνια περίπου προσπαθώ να ξαναδιαβάζω βιβλία που είχα διαβάσει στο παρελθόν γιατί έχω μεγαλώσει και έχω αλλάξει. Θεωρώ ότι θα μάθω πολλά περισσότερα, επειδή πλέον είμαι ένα διαφορετικό άτομο. Ξαναδιαβάζω το The Pine Barrens του John McPhee και πολλά του Cormac McCarthy, ειδικά τα πρώτα του, πριν γίνει διάσημος.

Επίσης, το Madame Fourcade’s Secret War, που μόλις κυκλοφόρησε, είναι υπέροχο. Πιθανότατα θα το διαβάσω ξανά, τόσο καλό είναι. Η Marie-Madeleine Fourcade ήταν ηγέτιδα της Γαλλικής Αντίστασης. Υπάρχουν φωτογραφίες της στο βιβλίο και νομίζω ότι είναι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει ποτέ – κι αν έχω συναντήσει όμορφες γυναίκες σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στη Νέα Υόρκη όπου δούλευα. Κάτι άλλο που έκανα όλο αυτό το διάστημα ήταν να φροντίσω τα ράφια της βιβλιοθήκης μου. Βρίσκεται δίπλα στο κρεβάτι μου και δεν θέλω να πέσουν πάνω μου τα βιβλία σε περίπτωση σεισμού – η περιοχή είναι σεισμογενής όπως ξέρεις.

Εκτός από το διάβασμα τι άλλο κάνεις;

Βλέπω –σπανίως ομολογώ- καμιά σειρά στην τηλεόραση. Δεν μου άρεσε το The Crown. Η πρώτη σεζόν ήταν καλή, αλλά η τελευταία με την Νταϊάνα μου μοιάζει κάπως φθηνή και χαζοχαρούμενη. Δεν τη γνώρισα, αλλά ήμουν παρούσα σε κάποια πάρτι στα οποία την έφερε ο Κάρολος όταν την πρωτογνώρισε. Ήταν ένα όμορφο, ζωντανό κορίτσι που βρέθηκε σε έναν πληκτικό κόσμο. 

Είμαι σίγουρη ότι βρισκόσουν στο σωστό τραπέζι.

Ναι, ήμουν. Δεν υπήρχε τρόπος να την παρασύρεις μακριά από το τραπέζι της – το κεντρικό βεβαίως.

Αλλάζοντας θέμα, τι φοράς στο σπίτι; Φόρμα όπως όλοι μας;

Λοιπόν, ναι, φοράω ένα μαύρο παντελόνι φόρμας που αγκαλιάζει τα πόδια!

Κολάν;

Και κολάν. Ένα μαύρο που το συνδυάζω με μια υπέροχη παλιά πράσινη μπλούζα J. Crew.

Ξέρω ότι δεν έχεις λογαριασμό στο Instagram…

Όχι, δεν με ενδιαφέρουν τα social media. 

…Αλλά οι φωτογραφίες σου με τα Levis jeans ή με τις ρατάν τσάντες εμφανίζονται συχνά στον τοίχο μου. Ποιο στυλ προτιμάς, αλήθεια;

Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι πολύ τι πρόκειται να βάλω. Φοράω συχνά παλιά αγαπημένα ρούχα από τα πολλά που έχω – όπως ένα παλτό από τον Armani ή από τον Huntsman της Savile Row, όπου είχα φτιάξει ρούχα κατά παραγγελία. Αγαπώ επίσης ένα παντελόνι από μια νέα εταιρεία, που ονομάζεται The Deck. Γενικά μ’ αρέσουν τα παντελόνια. Θα σου πω κάτι: Από το ατύχημά μου με τη μοτοσυκλέτα το 2000 έχασα μιάμιση ίντσα. Ήμουν πάντα κοντή για μοντέλο, γύρω στο 1,67, και τα παντελόνια -δεν ξέρω πώς- έκαναν τα πόδια μου να δείχνουν μακριά. Πολύ μακριά. Έχω δοκιμάσει χιλιάδες. Κυριολεκτικά. Φορούσαμε 20 outfits για κάθε σελίδα στη Vogue και στη συνέχεια επέλεγαν ένα. Αυτά τα παντελόνια είναι όνειρο!

Μιλώντας για το μόντελινγκ, διάβασα ότι όταν υπέγραψες για πρώτη φορά με το πρακτορείο Eileen Ford υποσχέθηκες ότι θα μαζέψεις χρήματα για να διορθώσεις τη μύτη σου και να κλείσεις το κενό στα δόντια, κάτι που προφανώς δεν συνέβη ποτέ. Σκέφτηκες πράγματι να το κάνεις ή απλά κέρδιζες χρόνο;

Σίγουρα δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά ήθελα επίσης να δω τον κόσμο. Κέρδιζα 50 δολάρια την εβδομάδα δουλεύοντας στον Christian Dior ως μοντέλο, αλλά προτιμούσα να ποζάρω για τα περιοδικά, γιατί ήξερα ότι εκείνα τα κορίτσια έβγαζαν ένα δολάριο το λεπτό τότε, που ήταν τεράστιο ποσό. Ήθελα να σταματάω δύο μήνες τον χρόνο και αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Έτσι, υποσχέθηκα ότι θα έκανα ό,τι ήταν απαραίτητο, έχοντας στην άκρη του μυαλού μου ότι θα προσπαθούσα να το αποφύγω. Είχα μάλιστα βρει τον τρόπο – έκλεινα το κενό στα δόντια με ένα κομμάτι κεριού, που μπορούσα να αφαιρέσω εύκολα. Είχα γνωρίσει τότε κι έναν έξυπνο Νεοϋορκέζο, που όταν του είπα τι έκανα γέλασε πολύ.

Σωστά, σε ένα από τα πρώτα εξώφυλλα της Vogue, το 1970, το κενό δεν υπήρχε.

Πράγματι. Πάντως, όχι, στα σοβαρά δεν το σκέφτηκα ποτέ. Βέβαια, αν δεν είχα την ενθάρρυνση κάποιου που πίστευα και αγαπούσα, ίσως και να το έκανα. Ήμουν επίσης μεγάλη για μοντέλο, 22 ετών, οπότε ήξερα καλά τι ήθελα. Ήθελα να δω τον κόσμο.

Υπάρχει ένα άλλο Vogue story, από το 1973, σχετικά με τη ρουτίνα του μακιγιάζ σου.

Θεέ μου, πρέπει να μου το στείλεις. Ίσως μάθω κάτι. Είμαι σίγουρη ότι τα έχω ξεχάσει όλα αυτά.

Θα το κάνω! Είχες πει τότε ότι επιτρέπεις στον εαυτό σου να ασχοληθεί με το μακιγιάζ το πολύ 15 λεπτά. Εξακολουθεί να ισχύει;

Ντρεπόμουν όταν ξεκίνησα, γιατί ήταν της μόδας το έντονο μαύρο eyeliner και τα λευκά βλέφαρα. Έκρυβα το πρόσωπό μου όταν έβγαινα. Ποτέ δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνουν οι Kardashian. Έτσι σιγά σιγά αφαιρούσα το μακιγιάζ αντί να βάζω περισσότερο. Ναι, χρειάζομαι περίπου 15 λεπτά ακόμα και σήμερα.

Ποια είναι η ρουτίνα ομορφιάς σου αυτό τον καιρό;

Ήταν πάντα μίνιμαλ η φροντίδα της επιδερμίδας μου. Χρησιμοποιούσα σαπούνι και νερό για πολλά χρόνια. Αργότερα ανακάλυψα τα καθαριστικά και τα σχετικά. Αλλά τώρα το δέρμα μου -υποθέτω από τον τόσο πολύ ήλιο και την ηλικία- έχει γίνει τραχύ. Δεν ήμουν φρόνιμη ​​στα 50 μου, περνούσα οκτώ μήνες τον χρόνο σε καταδύσεις. Δεν φορούσα καπέλο ή αντηλιακό και τώρα πληρώνω τις συνέπειες. Πρόσφατα ανακάλυψα τη ρετινόλη της Strivectin. Δεν την είχα χρησιμοποιήσει ποτέ, είναι υπέροχη. Bάζω μερικές σταγόνες από το S.T.A.R. Light Retinol κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο, ενώ πάντα φοράω ενυδατική κρέμα – ματ και όχι γυαλιστερή, γιατί στο γερασμένο δέρμα οι λαμπερές υφές τονίζουν γραμμές και ρυτίδες. Μου αρέσει η Wrinkle Recode Cream της Strivectin. Με βοήθησε πολύ.

Πρέπει να σου πω ότι είχα και μια εταιρεία μακιγιάζ για λίγο, ενώ μέχρι σήμερα, εδώ και 50 χρόνια, αγοράζω τα πάντα, για να δω αν είναι κάτι καλύτερο από αυτό που χρησιμοποιώ. Και, ναι, το κονσίλερ μου εξακολουθεί να είναι το καλύτερο που έχω δει ποτέ. Το βάζω στις άκρες των ματιών και κάνω μια ευθεία γραμμή στη μύτη μου. Δεν εφαρμόζω σχεδόν ποτέ μακιγιάζ σε ολόκληρο το πρόσωπο. Τονίζω το εσωτερικό των χειλιών μου γιατί πιστεύω ότι δίνει μια εικόνα υγείας – αν κοιτάξεις ένα παιδί τριών ετών, το εσωτερικό των χειλιών του είναι πάντα βαθύ κόκκινο. Χρησιμοποιώ την απόχρωση Black Honey της Clinique εδώ και χρόνια. Εφαρμόζω επίσης το Pink Honey. Τέλος, γεμίζω τα κενά στα φρύδια μου με το μολύβι Kryolan Faceliner Νο 23. Είναι το καλύτερο που έχω βρει.

Λες συχνά ότι η ομορφιά είναι υγεία. Τι κάνεις για την ευεξία σου;

Πίνω πολύ νερό. Eπίσης προσπαθώ να μην αναμειγνύω υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Τρώω κρέας με λαχανικά ή υδατάνθρακες με λαχανικά. Για κάποιο λόγο αυτό φαίνεται να λειτουργεί. Όταν τα ανακατεύω, βάζω αμέσως βάρος. 

Γυμναστική κάνεις;

Κάνω μία ώρα pilates σχεδόν καθημερινά και περπατάω πολύ.

Έχεις άλλα μυστικά ομορφιάς;

Την αγάπη. Αγαπήστε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε. Είναι ωραίο να είστε αγκαλιά με κάποιον και να νιώθετε το δέρμα του. Κι ας μην είναι η κατάλληλη περίοδος για να το λέω αυτό!

Εγκατέλειψες τη Revlon στα 40 σου, αλλά μόλις έγινες 77 και εξακολουθείς να εκπροσωπείς μια μάρκα ομορφιάς – για να μην αναφέρουμε ότι έχεις ανέβει σε αρκετές πασαρέλες τα τελευταία χρόνια, από τον Valentino έως τον Tom Ford και την Bottega Veneta. Φανταζόσουν ποτέ ότι θα εξακολουθούσες να κάνεις μόντελινγκ σε αυτήν την ηλικία;

Όταν ήμουν 20, 30, 40, δεν το σκεφτόμουν. Όμως, τα εμπόδια που έχουν καταρρίψει οι γυναίκες κάνουν σήμερα τα πάντα δυνατά. Από παιδί πίστευα ότι ήταν ανόητο ένας άνθρωπος 65 ετών να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Δεν μιλώ βεβαίως για εκείνους που το θέλουν, και καλά κάνουν. Προσωπικά, δεν θέλω και πολύ για να ανέβω στην πασαρέλα από καιρού εις καιρόν.

Πώς βλέπεις την εξέλιξη στον τομέα της ομορφιάς;

Όλα πλέον έχουν να κάνουν με το διαδίκτυο και τα likes. Αυτό μου λένε, γιατί δεν έχω επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και, τελικά, βλέπουμε όμορφους ανθρώπους κάθε χρώματος και μεγέθους! Ήταν η ώρα να συμβεί, έτσι δεν είναι; Είναι υπέροχο που κινητοποιούνται οι νέοι, όπως συνέβη μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Αυτό ήταν ένα από τα πιο υπερήφανα πράγματα που έχω δει σε οποιαδήποτε γενιά μέχρι σήμερα. 

Πράγματι, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Λοιπόν, Zoe, ήταν διασκεδαστική η επικοινωνία μας. Ευχαριστώ. Σηκώστε το κεφάλι ψηλά και συνεχίστε να περπατάτε και να μιλάτε. Είναι καθήκον όλων μας. Και διαβάστε την ιστορία της Μadame Fourcade! 

Originally published in Vogue.com

Διαβάστε επίσης | Beauty is everywhere: 3 talent agents συζητούν τη νέα πραγματικότητα του μόντελινγκ